Jan Piński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Piński
Ilustracja
Jan Piński, Warszawa 2012
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1979
Warszawa

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

mistrz międzynarodowy (1999)

Ranking FIDE

2328 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

131

Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Zdzisław Piński (ur. 20 marca 1979 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta, od 2012 do 15 listopada 2015 redaktor naczelny miesięczników „Uważam Rze” i „Uważam Rze Historia”. Od grudnia 2015 do 30 października 2017 redaktor naczelny „Gazety Finansowej”; szachista.

Praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Od 1997 r. funkcjonuje w zawodzie dziennikarskim[1]. Absolwent studiów politologii na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od lipca 2001 do lutego 2009 r. pracował w tygodniku „Wprost”. Specjalizował się w tematyce ekonomicznej i dziennikarstwie śledczym. Był autorem m.in. serii artykułów dotyczących afery Orlenu i interesów przedsiębiorstwa J&S oraz polskiego rynku farmaceutycznego. Od maja 2008 do lutego 2009 był szefem działu krajowego „Wprost”. W lutym 2009 powołany na stanowisko szefa „Wiadomości” TVP1[2]. Od czerwca 2009[3] do 1 października 2009[4] dyrektor Agencji Informacji TVP.

W 2011 r. był redaktorem naczelnym tygodnika „Wręcz Przeciwnie”. Później był szefem działu Wiadomości portalu internetowego „Nowy Ekran”[5]. Od końca listopada 2012 do 15 listopada 2015 był redaktorem naczelnym magazynu „Uważam Rze”[6]. W grudniu 2015 został redaktorem naczelnym „Gazety Finansowej”[7]. Współpracuje także z tygodnikiem „Najwyższy Czas!”. W październiku 2017 przestał pełnić funkcję redaktora naczelnego tygodnika „Gazeta Finansowa”, pozostaje jednak dziennikarzem tego tytułu[8].

Za pośrednictwem swojej spółki „Instytut Zarządzania Informacją” rozpoczął w 2016 r. wydawanie jako redaktor naczelny magazynów „Polska bez Cenzury” i „Historia bez cenzury”[9]. W 2021 roku poszerzył ofertę wydawniczą o kwartalnik „Historia Ekspert”[10]. Jest także wydawcą czasopisma „Historia na Weekend” i redaktorem naczelnym portalu Wieści24.pl[11][1].

W latach 2015–2020 publikował teksty na łamach „Warszawskiej Gazety”, którą opuścił w proteście przeciwko nazwaniu przez ten tygodnik grupy europosłów antypolskimi politycznymi szmatami[12].

Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]

W 1995 r. zdobył w Żaganiu wicemistrzostwo Europy juniorów do 16 lat[13][1], natomiast w 1999 w Trzebini – brązowy medal mistrzostw Polski juniorów do 20 lat. W 1999 jedyny raz w karierze wystąpił w finale indywidualnych mistrzostw Polski, zajmując w Polanicy-Zdroju VIII miejsce[14]. Również w 1999 r. Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł mistrza międzynarodowego. W 2001 zdobył tytuł drużynowego wicemistrza Polski (w barwach „Devo Maratonu” Łomża). Od 2002 r. w turniejach klasyfikowanych przez Międzynarodową Federację Szachową startuje bardzo rzadko[15].

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1999 roku, z wynikiem 2444 punktów zajmował wówczas 18. miejsce wśród polskich szachistów[16].

Pełni funkcję redaktora naczelnego miesięcznika „Panorama Szachowa”[17].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Tłumaczenie

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 2009 roku, w czasie gdy był redaktorem naczelnym Wiadomości TVP, kontrowersje w środkach masowego przekazu wzbudziło zwolnienie ówczesnej prowadzącej program Hanny Lis, które zostało odczytane jako kara za to, że dziennikarka nie wykonywała jego poleceń[19]. W listopadzie 2021 roku Sąd Rejonowy Warszawa-Żoliborz skazał go nieprawomocnie na 3 tys. zł grzywny za pomówienie kpt. Tomasza Badowskiego, w którym oskarżał go o dopuszczanie się w trakcie misji wojskowej przestępstw seksualnych na dzieciach[11].

W 2022 roku został skazany z art. 212 Kodeksu karnego za zniesławienie Cezarego Gmyza, który w 2019 zamieścił na Twitterze – z dedykacją dla Stanisława Gawłowskiego – plakat „Żydzi, wszy, tyfus plamisty”. Wyroku tego nie podtrzymał jednak Sąd Okręgowy w Warszawie, który orzekł prawomocnie, że Jan Piński jest niewinny[20][21].

W maju 2023 roku Sąd Rejonowy Warszawa-Mokotów skazał go nieprawomocnie na trzy miesiące pozbawienia wolności w zawieszeniu i wpłatę 35 tys. zł na PCK w sprawie o zniesławienie redaktora naczelnego „Życia Stolicy” Tomasza Szostka, któremu na swoim profilu w serwisie społecznościowym Twitter zarzucał współpracę ze służbami specjalnymi używając wobec niego określenia „konfident”. W reakcji na to Tomasz Szostek wniósł sprawę o zniesławienie[22]. W czerwcu 2023 roku Jan Piński wygrał proces z byłym funkcjonariuszem CBA Arturem Chodzińskim. Przedmiotem procesu była publikacja, w której wskazywano, że funkcjonariusz CBA sprowadził do delegatury CBA we Wrocławiu „prostytutkę”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Jan Piński. About. youtube.com. [dostęp 2022-10-08].
  2. ↑ gazeta.pl: Jan Piński nowym szefem „Wiadomości” [dostęp 2009-02-07].
  3. ↑ Piński szefem Agencji Informacji TVP. [dostęp 2009-06-22].
  4. ↑ Piński nie jest już szefem informacji w TVP. [dostęp 2009-10-01].
  5. ↑ Paweł Lisicki odwołany, Jan Piński nowym naczelnym „Uważam Rze”. wirtualnemedia.pl, 28 listopada 2012. [dostęp 2012-12-05].
  6. ↑ Redakcja Uważam Rze. uwazamrze.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-03)].
  7. ↑ Łukasz Brzezicki: Jan Piński będzie redaktorem naczelnym „Gazety Finansowej”. „Przyjąłem propozycję”. wirtualnemedia.pl, 2015-11-19. [dostęp 2016-06-01].
  8. ↑ Piotr Bachurski naczelnym „Gazety Finansowej”, Jan Piński skupi się na „Bez cenzury” [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-07-23].
  9. ↑ Startują miesięczniki „Polska bez cenzury” i „Historia bez cenzury”. Jan Piński naczelnym. wirtualnemedia.pl, 2016-04-12. [dostęp 2022-05-05].
  10. ↑ Jan Piński wydaje magazyn „Historia Ekspert”, felietonistą Grzegorz Braun. wirtualnemedia.pl, 2021-08-09. [dostęp 2022-05-05].
  11. ↑ a b Naczelny Wiesci24.pl skazany za pomówienie emerytowanego żołnierza. wirtualnemedia.pl, 2021-11-23. [dostęp 2022-05-05].
  12. ↑ Jan Piński żegna się z „Warszawską Gazetą”, powodem okładka nazywająca europosłów „szmatami”. wirtualnemedia.pl, 2020-01-27. [dostęp 2022-05-05].
  13. ↑ „Szachista” nr 8/1995, s. 229.
  14. ↑ LVI Szachowe Mistrzostwa Polski Polanica Zdrój 1999. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)].
  15. ↑ benoni.de/schach/elo: Pinski, Jan. [dostęp 2009-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  16. ↑ FIDE rating history, Pinski, Jan. [dostęp 2010-05-01].
  17. ↑ Wydawnictwo Szachowe Penelopa. [dostęp 2009-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-30)].
  18. ↑ Wydawnictwo Szachowe Penelopa. [dostęp 2009-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  19. ↑ Hanna Lis zwolniona z „Wiadomości” – WP Wiadomości [online], wiadomosci.wp.pl, 24 kwietnia 2009 [dostęp 2017-11-27] (pol.).
  20. ↑ Jan Piński skazany za nazwanie Cezarego Gmyza antysemitą [online], www.wirtualnemedia.pl, 6 października 2022 [dostęp 2023-09-29] (pol.).
  21. ↑ Cezary Gmyz przegrał proces z Janem Pińskim. Nagły zwrot akcji w sprawie o zniesławienie [online], www.wirtualnemedia.pl, 29 maja 2023 [dostęp 2023-09-29] (pol.).
  22. ↑ k, Jan Piński z wyrokiem za zniesławienie szefa portalu Życie Stolicy. „To wyrok drakoński” [online], wirtualnemedia.pl, 17 maja 2023 [dostęp 2023-05-18] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Piński&oldid=73306152”