Jan Senuś
 Fotografia nagrobna | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Pracodawca | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Jan Senuś vel Synuś[a] (ur. 23 stycznia 1923, zm. 15 grudnia 1986) – polski żołnierz, piłkarz, pracownik przemysłu motoryzacyjnego związany z Sanokiem.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1937 w wieku 14 lat podjął pracę w fabryce wagonów w Sanoku w charakterze pomocnika ślusarza. Podczas II wojny światowej po nadejściu frontu wschodniego na ziemię sanocką wstąpił do ludowego Wojska Polskiego. Został żołnierzem 6 Pomorskiej Dywizji Piechoty, przydzielonym do 14 pułku piechoty (wraz z nim służył m.in. jego krewny Emil Buras[1][2]). Odbył szlak bojowy przez Warszawę na północny zachód, na początku 1945 brał udział w walkach o przełamanie Wału Pomorskiego, w marcu 1945 uczestniczył w bitwie o Kołobrzeg, następnie w kwietniu 1945 w forsowaniu Odry, a na końcu w operacji berlińskiej.
Następnie został skierowany na tereny prowadzenia walk przeciwko polskiej partyzantce niepodległościowej (Sądecczyzna, ziemia lubaczowska, Bieszczady). Po zakończeniu II wojny światowej 8 września 1946 wystąpił w pierwszym meczu piłkarskim nowego utworzonego zespołu KS Wagon Sanok (późniejsza Stal Sanok) przeciwko drużynie KS Huta Krosno (w tym meczu zagrał m.in. także Edward Pilszak)[3][4]. W 1947 został zdemobilizowany. Wówczas podjął ponownie pracę w macierzystej fabryce w Sanoku, Sanowag, późniejsza Sanocka Fabryka Autobusów „Autosan”. Pracował w wydziale spawalniczo-montażowym. Był brygadzistą. Należał do koła ZBoWiD w Sanoku[5].
Został pochowany na Cmentarzu Posada w Sanoku.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)[5]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
- Medal za Warszawę 1939–1945
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Odznaka „Zasłużony dla województwa rzeszowskiego”
- Odznaka „Zasłużony dla Sanockiej Fabryki Autobusów” (1975)[6]
- Odznaka „Zasłużony Pracownik Sanockiej Fabryki Autobusów” (1982)[7]
- Medal za Warszawę (ZSRR)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W starszych publikacjach (z okresu PRL) pojawiała się forma nazwiska Senuś. W nowszych publikacjach (np. „Tygodnik Sanocki” z 2010) oraz w inskrypcji nagrobnej została podana forma Synuś.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Brygidyn. Nieznane życiorysy. „Podkarpacie”, s. 16, Nr 20 z 14 maja 1981.
- ↑ Frontowe wspomnienia. „Tygodnik Sanocki”, s. 3, Nr 12 (1010) z 26 lutego 2010.
- ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946–2001. Sanok: Miejski Klub Sportowy „Stal” Sanok, 2001, s. 73. ISBN 83-915504-0-0.
- ↑ Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2016-01-12].
- ↑ a b ZBoWiD 1986 ↓, s. 269, 271.
- ↑ Stanisław Janczura. Spotkanie z kombatantami. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (32), s. 3, 1-15 lipca 1975.
- ↑ Odznaczenia państwowe i regionalne dla pracowników SFA. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 3 (237) z 10-20 czerwca 1982.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Życiorysy pracą pisane. Jan Senuś. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 14 (107) z 10-20 maja 1978. Sanocka Fabryka Autobusów.
- Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 1-335.
- Członkowie ZBoWiD
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Odznaczeni Medalem za Warszawę 1939–1945
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Piłkarze Stali Sanok
- Pochowani na Cmentarzu Posada w Sanoku
- Polscy piłkarze
- Polscy robotnicy
- Pracownicy fabryki maszyn, wagonów i autobusów w Sanoku
- Uczestnicy bitwy o Kołobrzeg (1945)
- Uczestnicy walk o przełamanie Wału Pomorskiego (1945)
- Urodzeni w 1923
- Zmarli w 1986
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego – uczestnicy walk z podziemiem niepodległościowym w Polsce (1944–1956)