Jan Szembek (dyplomata)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Włodzimierz Józef Cezary Stanisław Piotr Klemens Zygmunt Szembek
Ilustracja
Jan Szembek
Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1881
Poręba Żegoty

Data i miejsce śmierci

9 lipca 1945
Estoril

Zawód, zajęcie

dyplomata

Miejsce zamieszkania

Warszawa

Narodowość

polska

Stanowisko

poseł nadzwyczajny, minister pełnomocny, podsekretarz stanu

Pracodawca

MSZ

Rodzice

Zygmunt Szembek i Klementyna z d. Dzieduszycka

Małżeństwo

10 października 1905

Partnerka

Izabela Skrzyńska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Krzyż Wielki Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Order Gwiazdy Białej I Klasy (Estonia) Krzyż Wielki Orderu Feniksa (Grecja) Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Odznaka Honorowa Olimpijska (III Rzesza)
Marszałek Józef Piłsudski w Sinaia (14 października 1931) w towarzystwie posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego w Rumunii Jana Szembeka (na lewo od marszałka) i attaché wojskowego ppłk. Romana Michałowskiego (na prawo od marszałka).

Jan Włodzimierz Józef Cezary Stanisław Piotr Klemens Zygmunt[1] Szembek (ur. 11 lipca 1881 w Porębie Żegoty k. Alwerni, zm. 9 lipca 1945 w Estoril k. Lizbony) – polski dyplomata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Zygmunta i Klementyny z hr. Dzieduszyckich. Studia skończył w Wiedniu, do 1908 r. był referentem rządu krajowego w Bośni. Następnie był:

  • delegatem rządu RP w Budapeszcie (w okresie od stycznia 1919 r. do 21 października 1921 r.)[2],
  • posłem RP i ministrem pełnomocnym w Budapeszcie (w okresie od 21 października 1921 r. do 1 września 1924 r.)[2],
  • posłem nadzwyczajnym RP i ministrem pełnomocnym w Brukseli (w okresie od 15 września 1924 r. do 16 lutego 1927 r.),
  • posłem nadzwyczajnym RP i ministrem pełnomocnym w Bukareszcie (w okresie od 16 lutego 1927 r. do 4 listopada 1932 r.).

W dniu 5 listopada 1932 objął tekę podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych RP. Był najbliższym współpracownikiem Józefa Becka.

17 września 1939 – razem z innymi członkami rządu RP – opuścił Polskę. Jego majątek we wsi Młoszowa został splądrowany przez Niemców, którzy spalili również jego bibliotekę. Szembek do śmierci pozostał na emigracji.

10 października 1905 ożenił się z hr. Izabelą Skrzyńską[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 718.
  2. a b Polsko-węgierskie relacje dyplomatyczne. budapeszt.msz.gov.pl. [dostęp 2017-10-30].
  3. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 629 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
  4. Odznaczenie orderem „Polonia Restituta”. „Gazeta Lwowska”, s. 8, nr 260 z 11 listopada 1928. 
  5. a b c d e f g h i Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 719.
  6. Diário Oficial da União (DOU). 1934-10-26. [dostęp 2014-06-22]. (port.).
  7. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 5, s. 67, 1934. 
  8. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 45, 1935. 
  9. Odznaczenie wicem. Szembeka. „Gazeta Lwowska”, s. 1, nr 128 z 9 czerwca 1938. 
  10. Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 20, 1939. 
  11. Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 36, 1938. 
  12. a b Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 73, 1938. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Diariusz i teki Jana Szembeka 1934–1939, t. 1–5, Londyn 1964–1972, wydane wcześniej w skrócie po francusku w 1952 r. jako Journal 1933–1939.
  • Jan Szembek Diariusz. Wrzesień–Grudzień 1939, Wydawnictwo PAX, Warszawa 1989, ISBN 83-211-1100-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]