Jan Tomaszewski (1903–1940)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Tomaszewski
Ilustracja
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1903
Żłobin

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1920–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Brygada Jazdy Ochotniczej,
16 Dywizja Piechoty,
78 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Jan Tomaszewski (ur. 7 stycznia 1903 w Żłobinie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, inżynier górnictwa, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Żłobinie, w ówczesnej guberni mohylewskiej, w rodzinie  Józefa i Antoniny z Sadowskich[1]. Ukończył 8 semestrów Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej. W 1920 wcielony do jazdy mjr. Jaworskiego, następnie służył w szwadronie por. Tadeusza Ciemochowskiego, który został przydzielony do 16 Dywizji Piechoty. Brał udział w wojnie 1920 r.

W okresie międzywojennym po demobilizacji podjął przerwane studia na Politechnice, a następnie na Akademii Górniczej w Krakowie. Otrzymał tytuł inżyniera górnictwa[2]. Zatrudniony w kopalni "Wujek". W 1929 powołany na ćwiczenia rezerwy, które odbył w 4. szwadronie 1 pułku szwoleżerów. W 1931 ukończył kurs w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 2 w Biedrusku[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1931 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. pozostawał w ewidencji PKU Warszawa Miasto III, a od 1938 - Komendy Rejonu Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do 71 pułku piechoty z Zambrowie[3]. W 1933 i 1935 odbył w tym pułku ćwiczenia rezerwy. Kolejne ćwiczenia odbył w 1937 w Szkole Obrony Przeciwgazowej. 19 marca 1939 awansowany do stopnia porucznika rezerwy[2].

W kampanii wrześniowej walczył w 78 pułku piechoty z Baranowicz[1]. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 059/1 z 9 maja 1940, poz. 77[4].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 646.
  2. a b Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 735.
  3. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 71, 540.
  4. a b Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 303.
  5. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]