Jan Topczewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Topczewski
Ilustracja
Jan Topczewski (przed 1934)
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1895
Olszewo

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

28 Pułk Piechoty,
31 Pułk Piechoty,
146 Pułk Piechoty.

Stanowiska

dowódca batalionu,
kwatermistrz pułku,
zastępca dowódcy pułku,
dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa: obrona Palmir)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Topczewski (ur. 27 grudnia 1895 w Olszewie, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 grudnia 1895[1] w Olszewie, pow. bielski, jako syn Klemensa[2]. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu podporucznika brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 28 pułku piechoty, za co otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4], a później na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[5][6].

Na przełomie lat 20. służył nadal jako oficer 28 pułku piechoty w Łodzi[7][8], w 1928 był dowódcą I batalionu w 28 pułku piechoty[9], od 23 grudnia 1929[10] do 28 czerwca 1933 był kwatermistrzem pułku, po czym został dowódcą batalionu[11]. Do 24 sierpnia 1939 pełnił stanowisko zastępcy dowódcy 31 pułku piechoty, po czym w ramach mobilizacji w stopniu podpułkownika został dowódcą rezerwowego 146 pułku piechoty. Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej został skierowany do obrony Palmir z resztkami swojej jednostki (ok. 600 ludzi), wzmocnionej kompanią 13 pułku piechoty i 2 baterią 71 dywizjonu artylerii lekkiej oraz mniejszymi oddziałami. Po drodze przyłączył do swoich sił napotkane oddziały z kadry Centrum Wyszkolenia Kawalerii i Centrum Wyszkolenia Artylerii. Walka o składnicę zakończyła się niepowodzeniem, a po odwrocie i bitwie pod Łomiankami, Topczewski stanął na czele zdziesiątkowanych oddziałów i zdołał przebić się z nimi do Warszawy[12][13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Datę 27 grudnia 1895 podał Rocznik Oficerski 1932. Natomiast Rocznik Oficerski 1928 wskazał datę 28 grudnia 1895.
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-15].
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 414.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 358.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 182.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 31.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 206.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 192.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 44.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 405.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 558.
  12. ↑ Topczewski 1945 ↓, s. 1.
  13. ↑ Czernielewski K., Jarno W., op. cit., s. 477, 539.
  14. ↑ M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  15. ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  16. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Nadanie Krzyża Zasługi. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 4, s. 19, 19 marca 1935. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Topczewski&oldid=72799310”