Przejdź do zawartości

Jan Turnau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Turnau
Data i miejsce urodzenia

23 lutego 1933
Wlonice

Data i miejsce śmierci

31 października 2025
Warszawa

Zawód, zajęcie

publicysta, pisarz

Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Jan Henryk Turnau (ur. 23 lutego 1933 we Wlonicach[1], zm. 31 października 2025 w Warszawie[2]) – polski publicysta i pisarz katolicki, inicjator działań na rzecz ekumenizmu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1955 ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1955–1956 był redaktorem we „Wrocławskim Tygodniku Katolików”, następnie do 1957 pracował w Wydawnictwie Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1957–1958 zatrudniony był w Wojewódzkiej Komisji Planowania Gospodarczego. Później przez rok pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej. Od 1959 do 1990 był redaktorem działu religijnego w miesięczniku „Więź”.

W okresie wydarzeń sierpniowych w 1980 był sygnatariuszem skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[3]. W 1990 dołączył do redakcji „Gazety Wyborczej” jako autor tekstów poświęconych życiu religijnemu[1].

Był autorem tekstów w „Gościu Niedzielnym” oraz w „Tygodniku Powszechnym”[1], a także w „Myśli Protestanckiej”. Członek Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie[1], jeden z tłumaczy Ekumenicznego Przekładu Przyjaciół.

Był wnukiem Jerzego Turnaua[4].

W 2006 prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 2012 prezydent Bronisław Komorowski nadał mu Krzyż Komandorski tegoż orderu[6]. W 2017 został wyróżniony honorowym Medalem „Powstanie w Getcie Warszawskim” nadawanym przez Stowarzyszenie Żydów Kombatantów i Poszkodowanych w II Wojnie Światowej[7]. W 2021 otrzymał Nagrodę „Ślad Diamentowy” im. bp. Jana Chrapka za całokształt swojej pracy twórczej[8].

Został pochowany 7 listopada 2025 na cmentarzu w Gołąbkach[9].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Zdaniem laika, Kraków 1978.
  • Dziesięciu sprawiedliwych. Wspomnienia okupacyjne, Warszawa 1986.
  • Bracia zza Buga. Wspomnienia z czasu wojny, Lublin 1999.
  • Dwunastu Apostołów (red.), Kraków 2002.
  • Karol Wojtyła – Jan Paweł II. Kalendarium oraz testament Jana Pawła II, Warszawa 2005.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Who is who w Polsce. Wyd. I. Zug: Hübners blaues Who is who, 2002, s. 2029–2030. ISBN 3-7290-0034-9.
  2. ↑ Zmarł Jan Turnau – ceniony publicysta, teolog, ekumenista. misyjne.pl, 31 października 2025. [dostęp 2025-10-31].
  3. ↑ Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). karta.org.pl. [dostęp 2020-09-25].
  4. ↑ Jan Turnau. sejm-wielki.pl. [dostęp 2023-05-26].
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 października 2006 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2007 r. nr 9, poz. 97).
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 maja 2012 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 831).
  7. ↑ Wręczono medale honorowe „Powstanie w Getcie Warszawskim”. dzieje.pl, 19 kwietnia 2017. [dostęp 2018-04-19].
  8. ↑ Jan Turnau nie żyje. wiez.pl, 31 października 2025. [dostęp 2025-10-31].
  9. ↑ Jan Turnau. wyborcza.pl, 4 listopada 2025. [dostęp 2025-11-08].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Turnau&oldid=77995327”