Jan Zagleniczny

Jan Zagleniczny
	; 1906
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1866 ; Wiązowa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	22 listopada 1931 ; Warszawa, Polska
	Senator II kadencji (II RP)
Okres	od 1928; do 1930
Przynależność polityczna	BBWR
	Deputowany do I Dumy
Okres	od 27 kwietnia?/10 maja 1906; do 8 lipca?/21 lipca 1906
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Zagleniczny (ur. 4 marca 1866 w Wiązowej, zm. 22 listopada 1931 w Warszawie) – polski przemysłowiec, działacz społeczny, polityk, senator II kadencji w II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu gimnazjum w Kielcach rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Został z niego usunięty w 1883 za udział w akcji antyapuchtinowskiej. Ukończył następnie studia chemiczne za granicą. Osiadł później w Warszawie i podjął pracę w przemyśle cukrowniczym. Przebywał również na Ukrainę.

Był członkiem Ligi Narodowej^[1]. Związany był z Narodową Demokracją. W 1906 zdobył mandat do Dumy Państwowej Imperium Rosyjskiego. Po wybuchu I wojny światowej zaangażował się w prace charytatywne, działając najpierw w Komitecie Obywatelskim m. Warszawy (1914–1915), a później zostając członkiem zarządu Rady Głównej Opiekuńczej (1916–1918). Był pracownikiem Komitetu Ofiary Narodowej Tymczasowej Rady Stanu^[2]. Od 2 stycznia do 27 lutego 1918 był ministrem przemysłu i handlu w rządzie Jana Kucharzewskiego.

Po wojnie nadal zajmował się przemysłem cukrowniczym, należąc w nim do najbardziej wpływowych osób, pełniąc m.in. funkcję prezesa Zarządu Warszawskiego Towarzystwa Fabryk Cukru. W okresie II Rzeczypospolitej zaliczany był do wąskiego grona oligarchii finansowej. Po zamachu majowym przeszedł na pozycje sanacyjne. W 1928 został senatorem z listy BBWR z woj. łódzkiego.

Został prezesem Związku Cukrowników byłego Królestwa Polskiego oraz Amerykańsko-Polskiej Izby Handlowo-Przemysłowej w Polsce (1921-)^[3]

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 300-4-4,5,6)^[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)^[5]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 1925)^[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 587.
↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 221.
↑ Bogusław Winid: „Ameryka” - pierwsze polskie czasopismo poświęcone Stanom Zjednoczonym (1923–1925), Kwartalnik Historii Prasy Polskiej 27/2, s. 61.
↑ Cmentarz Stare Powązki: Feliks Zagleniczni, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-03-07] .
↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu odbudowy i rozwoju polskiego przemysłu”.
↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 434 „za pracę nad rozwojem przemysłu rodzimego”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Massalski A., Szczepański J., Słownik biograficzny zasłużonych nauczycieli i wychowanków. I Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, Kielce 2010, s. 124.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Publikacje J. Zaglenicznego w zbiorach Biblioteki Narodowej - wersja cyfrowa na Polona.pl

[1] Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 587.

[2] Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 221.

[3] Bogusław Winid: „Ameryka” - pierwsze polskie czasopismo poświęcone Stanom Zjednoczonym (1923–1925), Kwartalnik Historii Prasy Polskiej 27/2, s. 61.

[4] Cmentarz Stare Powązki: Feliks Zagleniczni, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-03-07] .

[5] M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu odbudowy i rozwoju polskiego przemysłu”.

[6] M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 434 „za pracę nad rozwojem przemysłu rodzimego”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

W dniu zaprzysiężenia	Jan Kanty Steczkowski Witold Chodźko Stanisław Dzierzbicki Józef Higersberger Ludwik Górski Antoni Ponikowski Jan Stecki Jan Zagleniczny
Późniejsi członkowie rządu	Bohdan Broniewski