Jan Zawada

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Zawada
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1891
Kamesznica

Data i miejsce śmierci

16 października 1975
Warszawa

Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres

od październik 1919
do 27 listopada 1922

Przynależność polityczna

PSL „Piast”

Poprzednik

Tomasz Karkowski (złożył mandat)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”

Jan Zawada (ur. 23 grudnia 1891 w Kamesznicy, zm. 16 października 1975 w Warszawie[1]) – ezoteryk, różokrzyżowiec, esperantysta, działacz ruchu spółdzielczego.

W Sejmie Ustawodawczym pracował w komisji rolnej[2]. W latach dwudziestych XX wieku członek Stowarzyszenia Wolnomyślicieli Polskich i współpracownik jego organu prasowego Myśl Wolna. W latach trzydziestych związał się z Towarzystwem dla Badania Chrześcijaństwa Różokrzyżowego.

Był jednym z pionierów ruchu esperanckiego w Polsce, członkiem Polskiego Związku Esperantystów, autorem Pełnego Podstawowego Słownika Języka Międzynarodowego Esperanto (1929) i redaktorem Księgi adresowej esperantystów Polski (1931). Za swoją działalność na rzecz rozwoju i popularyzacji języka Esperanto został odznaczony Krzyżem Kawaleryjskim Orderu Odrodzenia Polski (1974) i Złotym Krzyżem Zasługi (1956) oraz odznaką „Zasłużony dla polskiej kultury”[3]. Działał w Niezależnej Socjalistycznej Partii Pracy[4].

W 1944 został kierownikiem wydziału spółdzielczości przy PKWN, a następnie dyrektorem biura Państwowej Rady Spółdzielczej w Warszawie.

Od 1948 – po usunięciu z pracy w spółdzielczości – pracował jako księgowy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nekrolog Zawady w Pola Esperantisto
  2. Jan Zawada na stronie Bibilioteki sejmowej
  3. Księga adresowa esparantystów Polski i Praktyczny Informator Esperancki w Bibliotece Uniwersyteckiej KUL
  4. Krystyna Kawecka, Niezależna Socjalistyczna Partia Pracy 1921-1937, Warszawa 1969, s. 308