Jan Zawisza (inżynier)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Zawisza
Data urodzenia

19 czerwca 1895

Data śmierci

2 października 1981

Zawód, zajęcie

inżynier

Narodowość

polska

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Srebrny Krzyż Zasługi

Jan Zawisza (ur. 19 czerwca 1895, zm. 2 października 1981) – polski inżynier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 czerwca 1895[1]. Został mianowany na stopień podporucznika w korpusie oficerów taborowych ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[2]. W 1934 był oficerem rezerwowym 2 dywizjonu taborów i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[3]. Do 1939 jako inżynier uzbrojeniowiec pracował w Zakładach Amunicyjnych w Skarżysku[4]. Po zajęciu miasta został aresztowany przez Niemców, był osadzony w więzieniu, później w obozie koncentracyjnym, po czym został przymusowo zatrudniony w tajnych zakładach wojskowych koło Groß-Rosen[5]. Powrócił do Polski latem 1945[6].

Zmarł 2 października 1981[7]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera K-2-23/24)[7].

Był żonaty, miał córkę i syna Stanisława (zm. w 2010 wieku 74 lat), który był autorem wspomnień pt. Wojna oczami dziecka, wydanych w 2011 w ramach publikacji zatytułowanej Moje wojenne dzieciństwo[8].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]