Jan Śpiewak (poeta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Śpiewak
Ilustracja
Jan Śpiewak, lata 60. XX w.
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1908
Hoła Prystań

Data i miejsce śmierci

22 grudnia 1967
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła
  • Zstąpienie do krateru
  • Anna
Odznaczenia
Order Cyryla i Metodego (1950-1991)
Tablica na świdwińskim zamku, gdzie mieści się biblioteka jego imienia

Jan Śpiewak, pierwotnie Jakub Spiwak[1] (ur. 18 lipca 1908 w Hołej Prystani, zm. 22 grudnia 1967 w Warszawie) – polski poeta, eseista i tłumacz[1] pochodzenia żydowskiego[2]. Mąż poetki Anny Kamieńskiej, ojciec socjologa Pawła Śpiewaka, dziadek działacza społecznego Jana Śpiewaka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ukraińskiej wsi Hoła Prystań koło Chersonia[1] w rodzinie żydowskiej[2], jako syn adwokata Leona Spiwaka i Klary z d. Messer[1]. Ok. 1920 r. wraz z rodziną zamieszkał we Lwowie, gdzie w 1926 r. zdał maturę, a następnie studiował filologię polską, historię i historię sztuki na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1931 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1936 r.[1] na Wydziale Humanistycznym[3] Uniwersytetu Warszawskiego uzyskał tytuł magistra[1]. Związany był z grupą poetów lewicujących, którzy swoje wiersze drukowali w pismach socjalistycznych, „Sygnałach” i „Lewym Torze”. Okres II wojny światowej spędził w Związku Sowieckim[1]. Jego rodzice zginęli w Holocauście[2].

W 1948 ożenił się z Anną Kamieńską (1920–1986), poetką. Mieli dwóch synów: Jana Leona (1949–1988), dziennikarza („Powściągliwość i Praca”), pisarza i działacza społecznego, oraz Pawła, socjologa (1951–2023).

Do Polski wrócił w 1946 r., początkowo do Łodzi, a od 1950 r. mieszkał w Warszawie[1]. Był członkiem redakcji miesięcznika literackiego „Współczesność”. Wydał wiele tomów poezji, również przekłady utworów literatury rosyjskiej i bułgarskiej. Razem z żoną, Anną Kamieńską, tłumaczył dramaty Gorkiego, zaś we współpracy z Sewerynem Pollakiem opublikował w 1955 dorobek literacki Józefa Czechowicza. Jest autorem antologii, szkiców literackich, esejów, wspomnień o innych poetach (m.in. o Gałczyńskim, Piętaku, Ginczance). Otrzymał w 1966 Order Cyryla i Metodego I klasy za tłumaczenia z języka bułgarskiego zawarte w antologii Oj, lesie, lesie zielony. Jego wiersze znalazły się w kilkunastu antologiach poezji polskiej wydanych w językach obcych.

Zmarł na nowotwór[4][2] w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C2, rząd 4, grób 11)[5].

Od 1968 w Świdwinie co roku odbywa się ogólnopolski konkurs poetycki imienia Jana Śpiewaka i – od roku 2005 – także Anny Kamieńskiej, jeden z najstarszych konkursów w Polsce. Jest także patronem tamtejszej Miejskiej Biblioteki Publicznej[6].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Poezja[edytuj | edytuj kod]

  • 1938: Wiersze stepowe
  • 1953: Doświadczenia
  • 1957: Karuzela
  • 1958: Zielone ptaki
  • 1960: Dialogi naiwne
  • 1963: Zstąpienie do krateru
  • 1966: Źrenice piasku: poezje wybrane (1933–1963)
  • 1967: Anna
  • 1969: Ugory

Szkice i wspomnienia[edytuj | edytuj kod]

  • 1965: Przyjaźnie i animozje
  • 1971: Pracowite zdziwienia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Barbara Marzęcka, Jan Śpiewak (1908-1967), [w:] Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan (red.), Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, t. 8, Ste–V, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2003, s. 264-267, ISBN 83-02-08697-5 [dostęp 2023-07-19].
  2. a b c d Agnieszka Sabor, Parch pro toto [online], Tygodnik Powszechny, 7 maja 2012 [dostęp 2023-07-18].
  3. Śpiewak Jan, [w:] Lesław M. Bartelski, Polscy pisarze współcześni. 1939-1991. Leksykon, Gdańsk: Tower Press, 2000, s. 422.
  4. Jan Twardowski, Śpieszmy się kochać. O przyjaźni z poetką Anną Kamieńską [online], Opoka.org.pl, 17 września 2002 [dostęp 2023-07-08].
  5. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  6. Miejska Biblioteka Publiczna im. Jana Śpiewaka w Świdwinie [online], Pomorze Zachodnie Travel [dostęp 2020-10-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]