Jane Birkin

Jane Birkin
Jane Birkin Koncert „Serge Gainsbourg Symphonique” Warszawa, 19 kwietnia 2017
Imię i nazwisko	Jane Mallory Birkin
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1946 Londyn
Zawód	aktorka, piosenkarka, reżyserka, autorka tekstów piosenek
Współmałżonek	John Barry (1965–1968; rozwód)
Lata aktywności	od 1966
Odznaczenia
Strona internetowa

Jane Mallory Birkin (ur. 14 grudnia 1946 w Londynie) – brytyjska aktorka i piosenkarka. Od końca lat 60. mieszka we Francji i tworzy głównie w języku francuskim.

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się w Marylebone w środkowym Londynie jako córka angielskiej aktorki Judy Campbell (1916–2004) i Davida Birkina (1914-1991), komandora podporucznika Królewskiej Marynarki Wojennej i szpiega podczas II wojny światowej. Jej starszy brat Andrew Birkin (ur. 1945) został scenarzystą i reżyserem. Uczęszczała do Upper Chine School na wyspie Wight. Uczyła się aktorstwa w londyńskiej Kensington Academy.

Kariera

17 września 1964 roku, jako 18-latka zadebiutowała na scenie w spektaklu Grahama Greene’a Carving a Statue z Ralphem Richardsonem. Rok później została zaproszona do Passion Flower Hotel, gdzie poznała angielskiego kompozytora Johna Barry’ego, za którego 16 października 1965 wyszła za mąż. Mieli córkę Kate Barry (ur. 8 kwietnia 1967; 10 grudnia 2013 wypadła z okna swojego apartamentu w Paryżu), która została fotografką i projektantką mody. Małżeństwo przetrwało zaledwie trzy lata, do roku 1968.

Karierę filmową rozpoczęła w latach 60., debiutując w kontrowersyjnym dramacie Michelangelo Antonioniego Powiększenie (Blow-Up, 1966) u boku Davida Hemmingsa, Sarah Miles i Vanessy Redgrave. W psychodelicznym filmie Wonderwall (1968) z Jackiem MacGowranem wystąpiła jako modelka Penny Lane.

W 1968 wyjechała do Francji, starając się o główną rolę w Sloganie, którą otrzymała, mimo że nie znała francuskiego. Na planie satyrycznego melodramatu Slogan (L’amour et l’amour, 1968) poznała francuskiego piosenkarza Serge'a Gainsbourga. W 1969 zaśpiewali razem kontrowersyjną piosenkę „Je t'aime... moi non plus”. Piosenka, ze względu na swoje seksualne podteksty, została zakazana w wielu krajach, co tylko przydało sławy obojgu artystom. 21 lipca 1971 urodziła się ich córka Charlotte Lucy, aktorka i piosenkarka.

W 1973 pojawiła się ponownie na ekranach kin jako kochanka Brigitte Bardot w filmie Gdyby Don Juan był kobietą. W 1975 zagrała w filmie Je t'aime... moi non plus wyreżyserowanym przez Gainsbourga, z którym się rozstała w roku 1980. Gainsbourg zmarł w 1991 wskutek zawału serca.

Zagrała w ponad 80 filmach, jednak jej role nie spotkały się z wielkim aplauzem krytyków. Była trzykrotnie nominowana do nagrody Cezara; w 1985 za główną rolę w La Pirate, w 1987 – za główną rolę w filmie Kobieta mego życia i w 1992 – za drugoplanową rolę w Pięknej złośnicy. Z większą przychylnością spotkała się jej twórczość muzyczna. Wydała 15 albumów. Śpiewała charakterystycznym, nieco dziecięcym głosem, przypominającym szept, z ciągle wyraźnym angielskim akcentem.

W latach 1980–1991 była związana z francuskim reżyserem Jacques’em Doillonem, z którym ma córkę Lou Doillon (ur. 4 września 1982). Spotykała się także z francuskim pisarzem Olivierem Rolinem.

Odznaczona została m.in. Orderem Imperium Brytyjskiego oraz francuskim Narodowym Orderem Zasługi (Ordre National du Mérite).

Torebka „Birkin”

Jej nazwisko stało się popularne również z powodu przypadkowego spotkania z Jeanem-Louisem Dumasem – prezesem francuskiego domu mody „Hermès”. Podczas lotu samolotem, z szafki bagażowej wypadła zawartość słomkowego koszyka aktorki, co zainicjowało między Birkin a Dumasem dyskusję na temat idealnej skórzanej torby na weekend. Owocem dyskusji była damska torebka „Birkin”.

Przewodniczyła jury sekcji "Un Certain Regard" na 53. MFF w Cannes (2000).

Albumy

• 1969 – Jane Birkin/Serge Gainsbourg
• 1973 – Di Doo Dah
• 1975 – Lolita Go Home
• 1978 – Ex Fan des Sixties
• 1983 – Baby Alone in Babylon
• 1987 – Lost Song
• 1987 – Jane Birkin au Bataclan
• 1990 – Amours des Feintes
• 1992 – Integral au Casino de Paris
• 1996 – Versions Jane
• 1996 – Integral a l'Olympia
• 1999 – A la Legere
• 2002 – Arabesque
• 2004 – Rendez-Vous
• 2006 – Fictions
• 2008 - Enfants d'hiver
• 2017 – Birkin Gainsbourg Le Symphonique
• 2020 - Oh! Pardon tu dormais...

Filmy

• 1965 The Knack...and How to Get It (niewymieniona w czołówce) jako dziewczyna na motorowerze
• 1966 Powiększenie jako blondynka
• 1966 Kalejdoskop jako Exquisite Thing
• 1968 Wonderwall jako Penny
• 1969 Droga do Katmandu jako Jane
• 1969 Basen jako Penelope
• 1969 Slogan jako Evelyne
• 1970 Trop petit mon ami jako Christine Mars/Christine Devone
• 1970 Sex Power jako Jane
• 1970 Alba pagana jako Flora Finlake
• 1971 19 djevojaka i Mornar jako Milja
• 1972 Trop jolies pour etre honnetes jako Christine
• 1973 Ciemne miejsca jako Alta
• 1973 Gdyby Don Juan był kobietą jako Clara
• 1975 Siedem śmierci na receptę jako Jane Berg
• 1975 Diabli mnie biorą jako Janet
• 1975 Z przymrużeniem oka jako Ariane Berg
• 1978 Śmierć na Nilu jako Louise Bourget
• 1982 Zło czai się wszędzie jako Christine Redfern
• 1983 Przyjaciel Vincenta jako Marie-Pierre
• 1984 Miłość na ziemi jako Emily
• 1986 Kobieta mego życia jako Laura
• 1991 Piękna złośnica jako Liz
• 1994 De Serge Gainsbourg à Gainsbarre de 1958 - 1991 jako ona sama
• 2000 Kopciuszek jako Mag
• 2013 Quai d'Orsay jako Molly Hutchinson, laureatka literackiej nagrody Nobla

Bibliografia

• Jane Birkin w bazie IMDb (ang.)
• Jane Birkin w bazie Filmweb
• Jane Birkin w bazie Notable Names Database (ang.)