Jarand (podkomorzy dobrzyński)
 Pomian | |
| Data urodzenia |
? |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Wojny i bitwy | |
| Administracja |
podkomorzy dobrzyński (ok. 1322–ok. 1336) |
Jarand herbu Pomian (ur. ?, zm. po 8 grudnia 1352) – polski rycerz, podkomorzy dobrzyński (ok. 1322–ok. 1336) i kujawski (ok. 1336–?), starosta sieradzki (ok. 1339–ok. 1352), kasztelan rozpierski (ok. 1342–ok. 1352).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Profesor Janusz Bieniak identyfikuje go z Pomianami z Wrzącej Wielkiej[1].
Po raz pierwszy pojawia się w źródłach 27 stycznia 1316 roku, świadkuje wówczas na dokumencie Anastazji, księżnej dobrzyńskiej[1]. 25 czerwca 1332 roku pojawia się w dokumentach jako podkomorzy dobrzyński, a w 1336 już jako podkomorzy kujawski[1]. W 1339 jest starostą sieradzkim, a w 1342 kasztelanem rozpierskim[1]. Ostatnie dwa urzędy dzierży co najmniej do 8 grudnia 1452, kiedy to ostatni raz jest wspomniany w źródłach[1].
Najprawdopodobniej często przebywał w otoczeniu króla Kazimierza Wielkiego, świadkował na dokumentach monarchy przez ponad 16 lat, od 1336 do 1352[1].
Uczestniczył w wojnie polsko-krzyżackiej w latach 1327–1332[1]. Był też świadkiem podczas procesu warszawskiego w 1339, podczas przesłuchania 20 lutego tego roku potwierdził przynależność Pomorza Gdańskiego do Korony (zeznawał, że za czasów Władysława Łokietka jeździł często na Pomorze oraz że rodzice i panowie opowiadali mu o książętach polski rządzących Pomorzem), opowiadał także o zniszczeniach dokonanych przez wojska krzyżackie na Kujawach[1].
W listopadzie 1347 roku był członkiem sądu królewskiego w Bydgoszczy, w sprawie w której przysądzono wieś Mąkowarsko klasztorowi cystersów w Byszewie[1].
Był właścicielem dóbr we wschodniej Wielkopolsce, 27 lutego 1330 wystawił dokument lokujący wieś Osiek Wielki na prawie magdeburskim[1].