Jarosław Broda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jarosław Józef Broda (ur. 25 lutego 1956 w Bystrzycy Kłodzkiej) – jeden z liderów Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej.

Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Absolwent Polsko-Amerykańskiego Studium Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Stanowego Centralnego Connecticut we Wrocławiu w 1993[1].

Działalność opozycyjna[edytuj | edytuj kod]

1976–1980 współpracownik KOR, następnie KSS „KOR”, kolporter wydawnictw niezależnych (książki „Nowej”, Biuletyn Informacyjny KSS „KOR”). 1977–1980 współorganizator, działacz wrocławskiego SKS we Wrocławiu. W 1980 uczestnik legendarnej głodówki solidarnościowej w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej z głodującymi w więzieniu Mirosławem Chojeckim i Dariuszem Kobzdejem oraz w proteście przeciwko przetrzymywaniu w więzieniach działaczy opozycji. Był wielokrotnie szykanowany i zatrzymywany na 48 godzin przez SB. 1978–1982 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SOR krypt. „Orędownicy”; 1986–1990 przez Wydz. III WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. „Grafomani/SOR” krypt. Prezes[1].

W „Solidarności” od 1980, redaktor naczelny tygodnika „Solidarność Dolnośląska”. Podczas I Krajowego Zgromadzenia Delegatów w Gdańsku współredagował gazetę zjazdową „Głos Wolny”. Od 13 grudnia 1981 do 31 lipca 1982 w stanie wojennym był internowany.[2] 1984–1987 archiwista w Spółdzielni Pracy „Nowa” we Wrocławiu oraz pracownik prywatnego zakładu dekarskiego. Od 1984 w podziemnej organizacji „Solidarność Walcząca”. Redaktor pisma „Walka”, „Biuletynu Solidarności Polsko-Czechosłowackiej” i Wschodnioeuropejskiej Agencji Informacyjnej. 1985–1989 członek wrocławskiego Komitetu Kultury Niezależnej. Od 1989 w Solidarności Polsko-Węgierskiej. Teksty Brody ukazywały się m.in. na łamach wrocławskiej „Obecności”[3].

Po 1989[edytuj | edytuj kod]

W latach 1990–1991 zastępca redaktora naczelnego Polskiego Radia Wrocław, następnie, w 1991–2001 dyrektor wrocławskiego oddziału Wydawnictwa Naukowego PWN. Od 2001 dyrektor Wydziału Kultury Urzędu Miejskiego we Wrocławiu.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

1977–1980 współredaktor i wydawca niezależnych wydawnictw z serii poetyckiej literackiej Biblioteki „Agory” i Warsztatów Literackich Filologów. 1979–1981 członek Koła Młodych przy wrocławskim oddziale ZLP. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Autor pięciu zbiorów wierszy, m.in. Pozostawmy im wybór broni (w podziemiu: Inicjatywa Wydawnicza Aspekt, Wrocław 1986) i Listy do żywych i umarłych (1997).

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2022)[4], Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007)[5], medalem „Pro Memoria” (2010), Srebrną Odznaką Honorową Wrocławia[6], a także czeskim Medalem za Zasługi dla Dyplomacji[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]