Jaroslav Eminger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaroslav Eminger
ilustracja
generál I. třídy generál I. třídy
Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1886
Čáslav

Data i miejsce śmierci

14 lipca 1964
Praga

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Czechosłowacji
Wojsko Rządowe

Stanowiska

Generalny Inspektor Kawalerii, dowódca Wojska Rządowego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Wojenny Czechosłowacki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Jaroslav Eminger (ur. 4 czerwca 1886 w Čáslavie, zm. 14 lipca 1964 w Pradze) – czechosłowacki wojskowy w stopniu generała brygady, od 1939 do 1945 Generalny Inspektor Wojska Rządowego Protektoratu Czech i Moraw.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Służbę wojskową rozpoczął jako oficer w Armii Austro-Węgier. Służył na froncie wschodnim niemal przez całą I wojnę światową, w marcu 1918 został przeniesiony na front włoski. W armii cesarsko-królewskiej doszedł do stopnia kapitana[1]. Po powrocie do kraju zaczął służbę w Wojsku Czechosłowackim. Przez krótki czas był attaché wojskowym czechosłowackiej misji wojskowej w Budapeszcie. W 1928 mianowany pułkownikiem, w 1933 uzyskał rangę generała brygady. Pracował w Ministerstwie Obrony Narodowej, gdzie był Generalnym Inspektorem Kawalerii[1].

Po ustanowieniu przez Niemców Protektoratu Czech i Moraw postanowił opuścić kraj, jednak na prośbę premiera Aloisa Eliáša zgodził się na objęcie funkcji dowódcy Wojska Rządowego, niewielkich czeskich sił zbrojnych[1]. Zadeklarował, że armia ta „powinna być prowadzona i wykorzystywana tak, aby nie była sprzeczna z interesami narodu czeskiego”[1]. Zasadzie tej generał pozostał wierny przez cały okres II wojny światowej. W maju 1945, podczas trwania powstania praskiego, wydał swoim żołnierzom rozkaz podjęcia walki z siłami niemieckimi[2].

Po wojnie został pod zarzutem kolaboracji aresztowany. W kwietniu 1947 stanął przed sądem, który jednak uniewinnił go od wszystkich zarzucanych mu czynów[1]. W następstwie komunistycznego zamachu stanu w Czechosłowacji odszedł ze służby wojskowej. Resztę życia spędził w odosobnieniu, borykając się z problemami finansowymi[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Ecce Homo - Jaroslav Eminger [online], Brno, 14 lipca 2004 [dostęp 2020-12-26] (cz.).
  2. https://www.ustrcr.cz/data/pdf/pamet-dejiny/pad1502/067-076.pdf
  3. a b c d e f g Jaroslav Eminger [online], valka.cz [dostęp 2020-12-26] (cz.).