Jaskinia Dwuotworowa w Iwanówce
49°14′28″N 19°49′33″E/49,240992 19,825858| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
27,5 m |
| Głębokość |
4 m |
| Deniwelacja |
7 m |
| Wysokość otworów |
1672 i 1675 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
572 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SSW |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-05.01 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′28″N 19°49′33″E/49,240992 19,825858
| |
Jaskinia Dwuotworowa w Iwanówce – jaskinia w Dolinie Chochołowskiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone nad Doliną Iwaniacką, w skałach zachodniej części Kominiarskiego Wierchu, w górnej części Szerokiego Żlebu, na wysokościach 1672 i 1675 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 27,5 metra, a jej deniwelacja 7 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi korytarz kończący się niedostępną szczeliną, do którego prowadzą z powierzchni dwa otwory. Zaczyna się on w otworze dolnym, natomiast do otworu górnego idzie wąski ciąg mający swój początek w korytarzu, 4 metry od otworu dolnego. Wiedzie on przez próg o wysokości 1,3 metra do prostopadłego korytarzyka, który doprowadza do otworu górnego[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini występują nacieki grzybkowe. Ściany są wilgotne. Światło sięga do 8 metrów w jej głąb.
Przy otworze rosną porosty, mchy i paprocie[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia prawdopodobnie służyła w dawnych latach jako schron dla pasterzy. Jej położenie wskazał grotołazom poznańskim T. Mączka, leśniczy z Doliny Chochołowskiej. W 1985 roku jaskinia została przez nich zbadana. W 1986 roku W.W. Wiśniewski sporządził pierwszy plan jaskini[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 17 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-17].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-08-27] (pol.).