Jaskinia Gorenicka
50°11′36″N 19°37′56″E/50,193306 19,632083| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie |
Wyżyna Olkuska |
| Właściciel | |
| Długość |
73[1] m |
| Głębokość |
1[1] m |
| Deniwelacja |
8 m[1] |
| Wysokość otworów |
435[1] m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku SW, N, SE[1] |
| Kod |
J.Olk.I-10.09 |
Położenie na mapie gminy Olkusz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu olkuskiego  | |
| 50°11′36″N 19°37′56″E/50,193306 19,632083
| |
Jaskinia Gorenicka – jaskinia na południe od wsi Gorenice, Góry Kominki i Góry Kamionka na granicy gminy Olkusz z gminą Krzeszowice i na północny zachód od Doliny Eliaszówki w województwie małopolskim[1]. Znajduje się na zalesionym obszarze Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
- długość: 73 m
- głębokość: 1 m
- przewyższenie: 7m
- wysokość otworów: 435 m n.p.m.
Większa część korytarzy Jaskini Gorenickiej jest jasna. Główny ciąg jaskini tworzy kręty korytarz łączący dwa otwory. W rozszerzeniu korytarza znajduje się 7-metrowy komin, który wyprowadza na powierzchnię nad skałami. Spod niego prowadzi w głąb masywu ciasny, 15-metrowej długości korytarz, zamknięty „polewą”. Korytarze jaskini są wymodelowane przez wodę. Namulisko zostało całkowicie wyeksploatowane, w związku z tym pełny profil korytarzy ma zaznaczony wyraźnie dawny poziomem namuliska[1].
Historia poznania i eksploracji[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia znana jest od dawna, ale odwiedzana jest rzadko, znajduje się bowiem na uboczu, z dala od głównych dróg i szlaków turystycznych. W roku 1878 wyeksploatowano namulisko na cele nawozowe specjalnie wykopanym pionowym otworem. Powodem takiego rozwiązania była odmowa zezwolenia właściciela terenu, na którym znajdowały się naturalne otwory jaskini – klasztoru w Czernej – na prowadzenie eksploatacji. Römer pisze: Znaleziono w nim liczne kości ludzkie, ceramikę, narzędzia krzemienne, spaleniska oraz kości niedźwiedzia jaskiniowego, renifera i mamuta, a także licznie zwierząt współczesnych. W 1911 r. S.J. Czarnowski wymienia jaskinie pod nazwą Jaskinia Paczółtowicka, ale błędnie podaje jej lokalizację[1]. Po raz pierwszy sporządził plan i opis jaskini Kazimierz Kowalski w 1951 r.[3]. Aktualny plan jaskini sporządzili A. Górny i M. Szelerewicz na podstawie planów i pomiarów M. Czepiela[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Adam Polonius, Jaskinia Gorenicka, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-12-28].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
- ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951