Jaskinia Mechata
49°14′34″N 19°50′35″E/49,242703 19,843147| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
66 m |
| Głębokość |
2,70 m |
| Deniwelacja |
18 m |
| Wysokość otworów |
1710 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
600 m |
| Ekspozycja otworów |
ku ne |
| Data odkrycia |
latem 1966 roku |
| Odkrywca |
grotołazi z AKT Poznań |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-07.03 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′34″N 19°50′35″E/49,242703 19,843147
| |
Jaskinia Mechata – jaskinia w Dolinie Lejowej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest w północnym zboczu Kominiarskiego Wierchu, w pobliżu Awenu Odpękniętych Nacieków, kilkanaście metrów powyżej jaskini Suchy Biwak, na wysokości 1710 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 66 metrów, a jej deniwelacja 18 metrów[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Otwór wejściowy duży, eksponowany w kierunku północnym. Główny ciąg idzie w kierunku południowo-zachodnim.[3]. Jaskinię stanowi wysoki korytarz ciągnący się od otworu wejściowego do 2,3-metrowej studzienki z krótkim ślepym korytarzykiem zaczynającym się w jej dnie. Po drodze trzeba pokonać dwa prożki oraz wysoki 3,4-metrowy próg. Za nim znajduje się wejście do małej salki. Stąd idzie się do obszernej sali z wantami leżącymi na dnie. Dalej ciasny już korytarz prowadzi do końcowej studzienki[4]. Szata naciekowa jaskini interesująca, zwłaszcza w głównym ciągu. Najliczniej reprezentowane są pokrywy kalcytowe na ścianach. W "Kominie" ładne kaskady naciekowe[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Ściany jaskini są mokre. W końcowej studzience lód tworzy polewy i stalaktyty.
W korytarzu za otworem ściany są pokryte mchem[4]. Stąd nazwa jaskini.
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli latem 1966 roku członkowie Sekcji Grotołazów z AKT Poznań[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 24 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-24].
- ↑ a b Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Chochołowskiej i dolinek reglowych, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa 1991, ISBN 83-00-03525-7
- ↑ a b Rössler A.: Jaskinie w masywie Kominiarskiego Wierchu, w: "Wierchy" R. 36 (1967), Kraków 1968, s. 209-211
- ↑ a b Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-21].