Jaskinia Ostra-Rolling Stones

Jaskinia Ostra-Rolling Stones

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Położenie	Beskid Śląski, Ostre
Właściciel	prywatny
Długość	885 m
Głębokość	60 m
Deniwelacja	60 m
Wysokość otworów	894 m n.p.m.
Ekspozycja otworów	ku górze
Data odkrycia	Jaskinia Ostra - czerwiec 2010, Jaskinia Rolling Stones - październik 2010
Kod	(nr inwentarzowy PIG) K.Bs-02.153
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego Jaskinia Ostra-Rolling Stones
Położenie na mapie Karpat Jaskinia Ostra-Rolling Stones
49°39′19″N 19°04′20″E

Jaskinia Ostra-Rolling Stones – najgłębsza i jedna z najdłuższych jaskiń w Beskidzie Śląskim. Wejście do niej znajduje się na południowym zboczu góry Ostre, niedaleko wsi Twardorzeczka, w pobliżu Schroniska Niewypał i Jaskini Expresowej, na wysokości 894 m n.p.m. System jaskiniowy powstał z połączenia Jaskini Ostrej i Jaskini Rolling Stones. Posiada dwa czynne otwory wejściowe (dawne wejścia do Jaskini Rolling Stones i Jaskini Ostrej). Swojego czasu wejście do dawnej Jaskini Ostrej było zapieczętowane, jednak obecnie (wiosna 2023) przejście jest możliwe. Długość jaskini wynosi 885 metrów, a jej deniwelacja 60 metrów.

Otwór jaskini

Opis jaskini

Jaskinia zaczyna się niewielką studzienką wejściową. Odchodzą z niej dwa ciągi: na północ za zaciskiem znajdują się Partie Solowe z dwiema salkami, studzienką i ciasnymi korytarzykami, natomiast na wschód za zaciskiem zaczyna się główny ciąg. Idący w dół, obszerny korytarz prowadzi do niewielkiej Sali Anielki. Tuż przed nią odchodzi w bok korytarz prowadzący do Partii Hatifnatów (niewielki ciąg składający się z kilku szczelinowych korytarzyków). Ciąg główny idzie z Sali Anielki, przez zacisk, do Sali ze Zjeżdżalnią. Tuż przed tą salą odchodzi w bok ciąg prowadzący do Małego BJUSTu (niewielka, podłużna sala, za którą znajduje się kolejna salka – Komórka Naciekowa, gdzie znajduje się jedyny w jaskini ciek wodny).

Z Sali ze Zjeżdżalnią odchodzi kilka niewielkich, bocznych ciągów. Główny ciąg prowadzi na południe ziemistą pochylnią do niskiej Sali V. Stąd odchodzą dwa ciągi:

• na południe, następną pochylnią dochodzi się do szczelinowej sali Dużego BJUSTu, dalej do Sali Mati_ASa.
• na południowy zachód, przez zacisk, idzie korytarz prowadzący do zacisku Wyrwibark (zaraz przed nim odchodzi szczelinowy korytarz, który przez 6,5-metrowy Próg Odkrywców prowadzi do Sali Mati_ASa).

W głębi szczyt Ostre

Za zaciskiem Wyrwibark znajduje się duża Sala Honki. Na północ prowadzi z niej ciasny Czekoladowy Korytarz dochodzący do wejścia do Jaskini Ostrej. Na południe natomiast idzie Korytarz Kwadratowy prowadzący do Pośredniej Sali. Odchodzą tu w bok niewielkie Partie Punkrocka. Główny ciąg idzie z Pośredniej Sali, przez niewielką studzienkę, do Ostatniej Sali. Odchodzi stąd kilka szczelinowych korytarzyków. Jeden z nich nazwany Stare Dno prowadzi do niewielkiej, kończącej się ślepo, Białej Szczeliny, drugi idzie przez Salę z Oknami do wąskiego szczelinowego korytarzyka kończącego się szczeliną nie do przejścia. Jest to najniżej położony punkt jaskini.

Przyroda

Jaskinia jest typu osuwiskowego. Jej główny ciąg tworzy kilka olbrzymich szczelin. Ściany są wilgotne, brak jest na nich roślinności. Jedyny ciek wodny znajduje się w Komórce Naciekowej.

Stalaktyty można spotkać w Sali Honki i Partiach Punkrocka, natomiast błotne polewy w Sali Honki i Komórce Naciekowej.

Jaskinia jest jednym z największych zimowisk nietoperzy w Beskidach (podkowiec mały, nocek duży i nocek orzęsiony).

Historia odkryć

Jaskinia Ostra została odkryta w czerwcu 2010 roku. W lipcu tego samego roku R. Klimara, T. Stryczek, K. Borgieł i M. Friendorf doszli do Starego Dna.

W październiku 2010 roku odkryto Jaskinię Rolling Stones. M. Jeziorski i R. Klimara doszli do Progu Odkrywców.

11 grudnia 2010 roku P. Michalski i R. Klimara znaleźli połączenie obu jaskiń.

Jej pierwszy opis (w 2012 roku) sporządził Rafał Klimara, natomiast plan Czesław Szura.