Wietrzna Dziura w Magurce
49°46′13″N 19°08′21″E/49,770278 19,139167 Wnętrze jaskini | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
33 m |
| Głębokość |
-6 m |
| Deniwelacja |
6 |
| Wysokość otworów |
890 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku E |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Odkrywca |
odkrywca nieznany |
| Kod |
K.Bm-01.01 |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 49°46′13″N 19°08′21″E/49,770278 19,139167
| |
Wietrzna Dziura w Magurce[1], Wietrzna Dziura lub Smocza Jama – jaskinia w zachodniej części Beskidu Małego, w obrębie Parku Krajobrazowego Beskidu Małego. Grota leży w grzbietowej partii Magurki około 0,8 km na wschód od schroniska PTTK, kilkadziesiąt metrów na południe od szlaku turystycznego[2]. Znajduje się w Wilkowicach w województwie śląskim, w powiecie bielskim. Nieopodal przebiega granica z gminą Łodygowice[3].
Od marca 1993 roku grota jest pomnikiem przyrody nieożywionej[4].
We wnętrzu jaskini zaobserwowano wiele gatunków mchów. Ze zwierząt występują tu liczne pajęczaki, szczerbówka ksieni i nocek duży[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy wymieniona została w „Dziejopisie żywieckim” A. Komonieckiego powstałym w 1704 r., a tak opisał ją kronikarz: „Niedaleko od Skrzecznie jest góra w Łodygowskim Państwie nazwana Magórka, a tam ma bydź dziura jedna, w którą gdyby kaczora wpuścił, w Jaworzu, za Bielskiem mila, wypłynąłby wodą”. Oprócz tego opisywana była w przewodnikach turystycznych K. Sosnowskiego w I połowie XX w. i w „Ilustrowanym przewodniku po Galicji” M. Orłowicza (1919).
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia posiada podłużny kształt, jest wąskim, 20-metrowym korytarzem, pomiędzy skałami, który lekko obniża się od wejścia w dół. Strop korytarza jest płaski, a jego dno tworzy rumowisko głazów. Od głównego, obszernego korytarza, w jego części środkowej i końcowej odchodzą ciasne, kilkumetrowe korytarzyki. Jaskinia powstała w wyniku rozszerzania się szczelin ciosowych w strefie grzbietowej masywu Magurki i jest charakterystycznym przykładem jaskini pseudokrasowej typu szczelinowego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Grzegorz Klassek, Wietrzna Dziura w Magurce, Jerzy Grodzicki (red.), [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2024-02-15].
- ↑ Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 100, ISBN 978-83-62460-50-2.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-02-15].
- ↑ Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [online].