Przejdź do zawartości

Jasmine Flury

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jasmine Flury
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 września 1993
Davos

Klub

SC Engelberg

Debiut w PŚ

11.01 2014, Altenmarkt (33. miejsce - zjazd)

Pierwsze punkty w PŚ

18.12 2016, Val d’Isère
(11. miejsce - supergigant)

Pierwsze podium w PŚ

9.12 2017, Sankt Moritz
(1. miejsce - supergigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Mistrzostwa świata
złoto Courchevel/Méribel 2023 Zjazd
Strona internetowa

Jasmine Flury (ur. 16 września 1993 w Davos) – szwajcarska narciarka alpejska, mistrzyni świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 2 grudnia 2008 roku w Davos, gdzie w zawodach FIS Race nie ukończyła drugiego przejazdu superkombinacji. W 2010 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Regionie Mont Blanc, zajmując 17. miejsce w zjeździe i 32. miejsce w supergigancie. Jeszcze czterokrotnie startowała na imprezach tego cyklu, najlepsze wyniki osiągając podczas mistrzostw świata juniorów w Québecu (2013) i mistrzostw świata juniorów w Jasnej (2014), gdzie zajmowała czwarte miejsca w zjazdach.

Często startowała w zawodach Pucharu Europy, kilkukrotnie stając na podium. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2014/2015, kiedy zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej oraz drugie w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 stycznia 2014 roku w Altenmarkt, zajmując 33. miejsce w zjeździe. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 18 grudnia 2016 roku we Val d’Isère, kończąc rywalizację w supergigancie na jedenastej pozycji. Na początku sezonu 2017/2018, 9 grudnia 2017 roku w Sankt Moritz, po raz pierwszy stanęła na podium zawodów pucharowych, wygrywając supergiganta. W zawodach tych wyprzedziła bezpośrednio swą rodaczkę, Michelle Gisin i Tinę Weirather z Liechtensteinu.

Podczas mistrzostw świata w Courchevel/Méribel w 2023 roku wywalczyła złoty medal w zjeździe. Wyprzedziła tam Austriaczkę Ninę Ortlieb i swą rodaczkę, Corinne Suter. Na rozgrywanych rok wcześniej igrzyskach olimpijskich w Pekinie była dwunasta w supergigancie i piętnasta w zjeździe. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku, gdzie zajęła 27. miejsce w supergigancie, a rywalizacji w zjeździe nie ukończyła.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
18. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Supergigant 1:21,11 +2,19 Czechy Ester Ledecká
DNF 21 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Zjazd 1:39,22 - Włochy Sofia Goggia
12. 11 lutego 2022 Pekin Supergigant 1:13,51 +0,92 Szwajcaria Lara Gut-Behrami
15. 15 lutego 2022 Pekin Zjazd 1:31,87 +2,13 Szwajcaria Corinne Suter
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
17. 7 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Supergigant 1:32,34 +1,94 Austria Nicole Schmidhofer
12. 12 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:32,85 +1,51 Słowenia Ilka Štuhec
DNF 5 lutego 2019 Szwecja Åre Supergigant 1:04,89 - Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
DNS2 10 lutego 2019 Szwecja Åre Zjazd 1:01,74 - Słowenia Ilka Štuhec
20. 11 lutego 2019 Szwecja Åre Superkombinacja 1:47,71 +1,36 Francja Alexis Pinturault
22. 8 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Supergigant 1:28,06 +1,67 Włochy Marta Bassino
1. 11 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Zjazd 1:28,03 - -
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
32. 31 stycznia 2010 Francja Region Mont Blanc Supergigant 1:32,21 +2,31 Francja Marine Gauthier
17. 4 lutego 2010 Francja Region Mont Blanc Zjazd 1:20,89 +1,83 Francja Jéromine Géroudet
26. 2 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Gigant 2:28,27 +7,05 Szwecja Sara Hector
6. 5 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Supergigant 1:28,23 +0,96 Włochy Elena Curtoni
DNF1 1 marca 2012 Włochy Roccaraso Slalom 1:42,69 - Austria Stephanie Brunner
DNF1 3 marca 2012 Włochy Roccaraso Gigant 2:45,02 - Norwegia Ragnhild Mowinckel
24. 5 marca 2012 Włochy Roccaraso Supergigant 1:06,99 +1,41 Norwegia Annie Winquist
8. 24 lutego 2013 Kanada Québec Supergigant 1:00,89 +1,31 Austria Stephanie Venier
4. 26 lutego 2013 Kanada Québec Zjazd 1:11,18 +0,32 Francja Jennifer Piot
6. 3 marca 2014 Słowacja Jasná Supergigant 1:14,71 +1,13 Szwajcaria Corinne Suter
DNF2 3 marca 2014 Słowacja Jasná Superkombinacja 2:11,34 - Austria Elisabeth Kappauer
4. 5 marca 2014 Słowacja Jasná Zjazd 1:24,19 +1,33 Szwajcaria Corinne Suter

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Szwajcaria Sankt Moritz9 grudnia 2017 (supergigant) – 1. miejsce
  2. Niemcy Garmisch-Partenkirchen29 stycznia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
  3. Francja Val d’Isère16 grudnia 2023 (zjazd) – 1. miejsce
  4. Szwajcaria Crans-Montana16 lutego 2024 (zjazd) – 2. miejsce

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]