Jeff Tarango
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 listopada 1968 |
| Wzrost |
180 cm |
| Gra |
leworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1989 |
| Zakończenie kariery |
2003 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 |
| Najwyżej w rankingu |
42 (2 listopada 1992) |
| Australian Open |
3R (1997, 1999) |
| Roland Garros |
3R (1993, 1996) |
| Wimbledon |
3R (1995) |
| US Open |
3R (1989, 1996, 1997) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
14 |
| Najwyżej w rankingu |
10 (18 października 1999) |
| Australian Open |
3 (1996, 2001, 2002) |
| Roland Garros |
F (1999) |
| Wimbledon |
3R (1997, 2000) |
| US Open |
3R (1996, 1997, 2000) |
Jeffrey Gail Tarango (ur. 20 listopada 1968 w Manhattan Beach) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Sydney (2000).
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Jako zawodowy tenisista występował w latach 1989–2003.
W grze pojedynczej wygrał dwa turnieje rangi ATP World Tour, najpierw w Wellington, a potem w Tel Awiwie (oba w sezonie 1992). Ponadto przegrał 4 finały.
W grze podwójnej Amerykanin jest zwycięzcą 14 turniejów rangi ATP World Tour oraz 12 razy był finalistą. W roku 1999 doszedł wspólnie z Goranem Ivaniševiciem do finału na kortach im. Rolanda Garrosa nie tracąc po drodze seta. W pojedynku finałowym zmierzyli się z deblem Mahesh Bhupathi–Leander Paes. Mecz zakończył się porażką pary Tarango–Ivanišević 2:6, 5:7[1]. W sezonie 2001 był w półfinale Rolanda Garrosa, wspólnie startując z Michaelem Hillem. Para ta przegrała mecz o udział w finale z Bhupathim i Paesem.
Podczas Wimbledonu 1995 został ukarany dyskwalifikacją w meczu trzeciej rundy przeciwko Alexandrowi Mronzowi za obrażanie sędziego[2][3]. Konsekwencją jej było niedopuszczenie Amerykanina rok później do występów na londyńskich kortach.
W 2000 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sydney w konkurencji singla. Odpadł z rywalizacji w 2 rundzie pokonany przez Mariana Zabaletę[4].
W rankingu gry pojedynczej Tarango najwyżej był na 42. miejscu (2 listopada 1992), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (18 października 1999).
Po zakończeniu kariery zajął się komentowaniem meczów tenisowych dla takich stacji jak BBC, ESPN, Tennis Channel, Fox Broadcasting Company i DirecTV.
Finały w turniejach ATP World Tour
[edytuj | edytuj kod]| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–4)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 21 sierpnia 1988 | Livingston | Twarda |  Andre Agassi
|
2:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 21 kwietnia 1991 | Seul | Twarda |  Patrick Baur
|
4:6, 6:1, 6:7(5) |
| Zwycięzca | 1. | 5 stycznia 1992 | Wellington | Twarda |  Aleksandr Wołkow
|
6:1, 6:0, 6:3 |
| Zwycięzca | 2. | 18 października 1992 | Tel Awiw | Twarda |  Stéphane Simian
|
4:6, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 3. | 18 września 1994 | Bordeaux | Twarda |  Wayne Ferreira
|
0:6, 5:7 |
| Finalista | 4. | 1 sierpnia 1999 | Umag | Ceglana |  Magnus Norman
|
2:6, 4:6 |
Gra podwójna (14–12)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 19 czerwca 1994 | St. Pölten | Ceglana |  Adam Malik
|
 Vojtěch Flégl Andrew Florent
|
6:3, 1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 30 kwietnia 1995 | Seul | Twarda |  Sébastien Lareau
|
Joshua Eagle Andrew Florent
|
6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 23 lipca 1995 | Waszyngton | Twarda | Olivier Delaître
|
Petr Korda Cyril Suk
|
1:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 17 września 1995 | Bukareszt | Ceglana | Mark Keil
|
Cyril Suk Daniel Vacek
|
6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 4. | 14 lipca 1996 | Båstad | Ceglana | David Ekerot
|
Joshua Eagle Peter Nyborg
|
6:4, 3:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 5. | 15 września 1996 | Bukareszt | Ceglana | David Ekerot
|
David Adams Menno Oosting
|
7:6, 7:6 |
| Finalista | 2. | 13 kwietnia 1997 | Hongkong | Twarda | Karsten Braasch
|
Martin Damm Daniel Vacek
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 3. | 18 stycznia 1998 | Auckland | Twarda | Tom Nijssen
|
Patrick Galbraith Brett Steven
|
4:6, 2:6 |
| Finalista | 4. | 2 sierpnia 1998 | Los Angeles | Twarda | Daniel Vacek
|
Patrick Rafter Sandon Stolle
|
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 6. | 15 listopada 1998 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Jared Palmer
|
Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek
|
6:4, 6:7, 6:2 |
| Zwycięzca | 7. | 17 stycznia 1999 | Auckland | Twarda | Daniel Vacek
|
Jiří Novák David Rikl
|
7:5, 7:5 |
| Zwycięzca | 8. | 14 lutego 1999 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Daniel Vacek
|
Menno Oosting Andrei Pavel
|
3:6, 6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 9. | 18 kwietnia 1999 | Tokio | Twarda | Daniel Vacek
|
 Wayne Black Brian MacPhie
|
4:3 krecz |
| Finalista | 5. | 6 czerwca 1999 | French Open, Paryż | Ceglana |  Goran Ivanišević
|
 Mahesh Bhupathi Leander Paes
|
2:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 10. | 11 lipca 1999 | Båstad | Ceglana | David Adams
|
Nicklas Kulti Mikael Tillström
|
7:6(6), 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 19 września 1999 | Bournemouth | Ceglana | David Adams
|
Michael Kohlmann Nicklas Kulti
|
6:3, 6:7(5), 7:6(5) |
| Zwycięzca | 12. | 3 października 1999 | Tuluza | Twarda (hala) | Olivier Delaître
|
David Adams John-Laffnie de Jager
|
3:6, 7:6(2), 6:4 |
| Finalista | 6. | 16 stycznia 2000 | Auckland | Twarda | Olivier Delaître
|
Ellis Ferreira Rick Leach
|
5:7, 4:6 |
| Finalista | 7. | 15 października 2000 | Tokio | Twarda | Michael Hill
|
Mahesh Bhupathi Leander Paes
|
4:6, 7:6(1), 3:6 |
| Zwycięzca | 13. | 26 listopada 2000 | Brighton | Twarda (hala) | Michael Hill
|
Paul Goldstein Jim Thomas
|
6:3, 7:5 |
| Finalista | 8. | 18 lutego 2001 | Marsylia | Twarda (hala) | Michael Hill
|
Julien Boutter Fabrice Santoro
|
6:7(7), 5:7 |
| Zwycięzca | 14. | 15 kwietnia 2001 | Casablanca | Ceglana | Michael Hill
|
 Pablo Albano David Macpherson
|
6:7(2), 3:6 |
| Finalista | 9. | 15 lipca 2001 | Gstaad | Ceglana | Michael Hill
|
 Roger Federer Marat Safin
|
1:0 krecz |
| Finalista | 10. | 22 lipca 2001 | Stuttgart | Ceglana | Michael Hill
|
Guillermo Cañas Rainer Schüttler
|
6:4, 6:7(1), 4:6 |
| Finalista | 11. | 7 października 2001 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Mahesh Bhupathi
|
 Maks Mirny Sandon Stolle
|
3:6, 0:6 |
| Finalista | 12. | 21 października 2001 | Stuttgart | Twarda (hala) | Ellis Ferreira
|
Maks Mirny Sandon Stolle
|
6:7, 6:7(4) |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bhupathi, Paes win first Grand Slam. rediff.com, 6 czerwca 1999. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
- ↑ Tarango Gone Wild „Real Story”. kkaseff 2009-10-06. [dostęp 2018-07-13].
- ↑ Tarango stages a walk-out, „The Independent” [dostęp 2018-07-25] (ang.).
- ↑ Jeff Tarango Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-07-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-15] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).