Jehannot de l’Escurel
| Pochodzenie | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Jehannot de l’Escurel lub Jehan de Lescurel[1][2][3][4] (zm. 23 maja 1304 w Paryżu[1][2][3]) – francuski kompozytor okresu średniowiecza.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
O jego życiu wiadomo niewiele[3]. Pochodził z rodziny mieszczańskiej[1]. Był klerykiem przy katedrze Notre-Dame w Paryżu, został skazany na śmierć i powieszony za rozwiązłość[1][2][3][4]. Z jego twórczości zachowały się 34 kompozycje: 15 ballad, 5 virelais, 12 rondeaux i 2 tzw. diz entés – wielozwrotkowe poematy, w których jedynie refreny opatrzone są zapisem nutowym[1][2]. Wszystkie zachowały się w jednym tylko źródle, rękopisie Roman de Fauvel (Paryż, Bibl. Nat. fond fr. 146, fol. 57v–62v)[1][3]. Drukiem wydał je Nigel Wilkins (Corpus Mensurabilis Musicae XXX, 1966)[2].
Utwory Jehannota cechują się dużą różnorodnością formy poetyckiej i różną długością zwrotek, zawierają w większości oryginalne melodie i przeważnie oparte są na skali doryckiej lub lidyjskiej[1]. Rondeaux mają budowę wielogłosową i utrzymane są w technice nota contra notam, z główną melodią w głosie środkowym[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 449. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1726. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 419. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b Companion to Medieval and Renaissance Music. edited by Tess Knighton & David Fallows. Berkeley-Los Angeles: University of California Press, 1997, s. 394. ISBN 0-520-21081-6.