Jemielian Sawczenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jemielian Sawczenko
Емелян Григорьевич Савченко
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1899
Dryssa

Data śmierci

30 października 1966

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Czerwona
Ludowe Wojsko Polskie
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Order Krzyża Grunwaldu III klasy

Jemielian Grigoriewicz Sawczenko, pol. Emilian Sawczenko ros. Емелян Григорьевич Савченко (ur. 6 sierpnia?/18 sierpnia 1899 w m. Dryssie, zm. 30 października 1966) – Białorusin[1], generał brygady ludowego Wojska Polskiego od 1945 roku, współorganizator służby kwatermistrzowskich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był uczestnikiem rosyjskiej wojny domowej. W 1933 ukończył Wojskową Akademię im. Frunzego, a w 1941 Wojskową Akademię Sztabu Generalnego. Po napaści Niemiec na ZSRR był szefem sztabu korpusu i 67 Armii. 28 kwietnia 1943 mianowany generałem majorem[1].

15 listopada 1944 został odkomenderowany do WP na zastępcę kwatermistrza WP. Podczas służby w WP używał imienia Emilian.

11 maja 1945 został odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy[2]. 29 października 1945 zakończył służbę w WP i powrócił do ZSRR.

W 1953 został przeniesiony do rezerwy[1].

Posiadał siedem orderów i medali, w tym Order Kutuzowa II klasy[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Aleksandr Bartaszewicz, Boris Dołgotowicz: Nasi ziomkowie na służbie w Wojsku Polskim. [w:] Białoruska Gazeta Wojskowa Nr 72 [on-line]. 17 kwietnia 2013. [dostęp 2015-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-10)]. (ros.).
  2. Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 11 maja 1945 za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą. Odznaczenia Generałów Wojska Polskiego przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej. „Polska Zbrojna”, s. 1, 12 maja 1945.  Por. Kazimierz Konieczny, Henryk Wiewióra: Karol Świerczewski Walter. Zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1971, s. 263.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Henryk P. Kosk, Generalicja polska t. II, Pruszków 2001.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III: M-S, Toruń 2010, s. 377.