Jennifer Hudson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Jennifer Hudson
Ilustracja
Jennifer Hudson podczas promocji swojej książki autobiograficznej w 2012 roku
Imię i nazwisko Jennifer Kate Hudson
Data i miejsce urodzenia 12 września 1981
Chicago
Zawód aktorka, piosenkarka
Lata aktywności od 2003
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jennifer Kate Hudson (ur. 12 września 1981 w Chicago[1]) – amerykańska aktorka i piosenkarka (mezzosopran), laureatka Złotego Globu i Oscara za drugoplanową rolę Effie White w filmie Dreamgirls w 2006 roku, zdobywczyni nagrody Grammy za swój debiutancki album studyjny Jennifer Hudson w 2008 roku[1][2].

Dzieciństwo i edukacja[edytuj]

Hudson urodziła się 12 września 1981 roku w Chicago w Illinois jako trzecie, najmłodsze dziecko Darnell Donnerson i Samuela Simpsona. Została wychowana na baptystę i uczęszczała do Szkoły Zawodowej im. Paula Laurence’a Dunbara, naukę w której ukończyła w 1999 roku. Jako siedmiolatka zaczęła śpiewać w chórze kościelnym oraz brać udział w teatrze społecznym pod okiem swojej babci, Julii. Studiowała na Uniwersytet w Langston, jednak zrezygnowała z nauki po pierwszym semestrze i przepisała się na Uczelnię im. Roberta F. Kennedy’ego i Martina Luthera Kinga Juniora.

Kariera muzyczna[edytuj]

Początki kariery[edytuj]

W styczniu 2002 roku Hudson podpisała swój pierwszy kontrakt płytowy z niezależną, wytwórnią muzyczną Righteous Records z siedzibą w Chicago. Dwa lata później zerwała umowę z wytwórnią i zdecydowała się na wzięcie udziału w przesłuchaniach do trzeciej edycji programu American Idol w 2003 roku.

2004-05: American Idol[edytuj]

W sierpniu 2003 roku Hudson wzięła udział w przesłuchaniach do programu American Idol organizowanych w Altancie. Podczas castingu wyznała, że od paru miesięcy śpiewała jako jedna z Muz Herculesa podczas wycieczek organizowanych przez Disney Cruise Lines. W trakcie przesłuchań zaśpiewała utwór „Share Your Love with Me” z repertuaru Arethy Franklin i awansowała do kolejnego etapu, w którym zaśpiewała numer „Imagine” Johna Lennona. Po otrzymaniu dzikiej karty za interpretację utworu „I Believe in You and Me” grupy Four Tops przeszła do etapu odcinków na żywo. 6 kwietnia 2004 roku uzyskała największą liczbę głosów telewidzów za interpretację utworu „Circle of Life” Eltona Johna, jednak dwa tygodnie później odpadła z programu, zajmując ostatecznie siódme miejsce po zaśpiewaniu piosenki „Weekend in New England” Barry’ego Manilowa. W maju 2009 roku serwis MTV uznał Hudson za szóstego najlepszego uczestnika programu, a jej odpadnięcie za najbardziej zaskakujący wynik w historii talent show. W maju 2010 roku czasopismo Los Angeles Times uznało piosenkarkę za trzecią najlepszą uczestniczkę show, tuż po Kelly Clarkson (zwyciężczyni 1. edycji) oraz Carrie Underwood (laureatkę 4. edycji). Ze wszystkich uczestników American Idol, którzy nie wygrali, Jennifer Hudson odniosła największy sukces.

2006-07: Dreamgirls[edytuj]

Jennifer Hudson ze swoim Oscarem za rolę w filmie Dreamgirls (2007).

W 2006 roku Hudson nagrała gościnnie utwór „The Future Ain't What It Used to Be” w duecie z Meat Loafem. Numer znalazł się na oficjalnej ścieżce dźwiękowej filmu Bat Out of Hell III: The Monster Is Loose z października 2006 roku. We wrześniu piosenkarka wystąpiła na żywo w programie telewizyjnym Fox Chicago Morning News, podczas którego wykonała utwór „Over It”. W wywiadzie przeprowadzonym po występie zdradziła, że piosenka znajdzie się na jej debiutanckim albumie studyjnym, którego premiera zaplanowana była na początek 2007 roku. W listopadzie podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Arista Records. W trakcie sesji nagraniowej zrealizowała m.in. nagranie utworu „Stand Up” napisanego we współpracy z Billem Grainerem i Earlem Powellem. Numer został początkowo udostępniony w sieci dla fanów artystki, później znalazł się jako bonusowa piosenka na debiutanckiej płycie piosenkarki.

Kilka miesięcy wcześniej, tj. w listopadzie 2005 roku, Hudson otrzymała rolę Effie White w filmowej ekranizacji musicalu Dreamgirls, w którym zagrali także m.in. Jamie Foxx, Beyoncé Knowles i Eddie Murphy. W przesłuchaniach do tej roli piosenkarka pokonała setki profesjonalnych wokalistów oraz aktorów, w tym m.in. Fantasię Barrino. Zdjęcia do produkcji rozpoczęto na początku stycznia 2006 roku, zaś premiera filmu odbyła się pod koniec grudnia tegoż roku. W filmie Hudson zaśpiewała m.in. „And I Am Telling You I’m Not Going”, który w oryginale wykonała Jennifer Holliday. Interpretacja piosenki przyniosła artystce wiele pozytywnych recenzji od krytyków muzycznych i filmowych, zaś za całą rolę Effie White Hudson otrzymała łącznie 29 nagród filmowych, w tym m.in. Oscara i Złotego Globa dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Po obejrzeniu Hudson w filmie Simon Cowell nagrał dla Hudson film gratulacyjny, który został zaprezentowany podczas The Oprah Winfrey Show.

W marcu 2007 roku Hudson został trzecią afroamerykańską celebrytką oraz pierwszą afroamerykańską piosenkarką, która znalazła się na okładce magazynu Vogue. Kilka miesięcy później ówczesny burmistrz Chicago, Richard M. Daley, mianował dzień 6 marca „Dniem Jennifer Hudson”.

2008-09: Jennifer Hudson[edytuj]

Jennifer Hudson podczas występu w 2007 roku

W styczniu Hudson wróciła do studia nagraniowego, aby nagrać kolejne piosenki na swoją debiutancką płytę. Artystka nawiązała wówczas współpracę z takimi producentami, jak m.in. Timbaland czy Ryan Tedder. W maju 2008 roku Hudson zagrała gościnnie w filmie Seks w wielkim mieście, w którym wcieliła się w rolę asystentki Carrie Bradshaw granej przez Sarah Jessikę Parker. Na potrzeby ścieżki dźwiękowej produkcji nagrała także utwór „All Dressed in Love”. W październiku piosenkarka zagrała postać Rosaleen w filmie Sekretne życie pszczół, zaś w 2009 wcieliła się w rolę Kathy Archenault w produkcji Skrzydlate cienie. W 2010 roku Hudson zaczęła pracę nad filmem biograficznym zatytułowanym Winnie Mandela opowiadającym o życiu południowoafrykańskiej polityk Winnie Mandeli.

10 czerwca 2008 roku premierę miał debiutancki singiel Hudson – „Spotlight”, który dotarł do 24. miejsce amerykańskiego notowania Hot 100. Pod koniec września ukazał się debiutancki album studyjny artystki zatytułowany Jennifer Hudson, nad którym pracowała z takimi twórcami i wykonawcami, jak m.in. Ne-Yo, Stargate, Timbaland, Missy Elliott, Robin Thicke czy Diane Warren. Płyta zadebiutowała na drugim miejscu amerykańskiej listy Billboard 200 z wynikiem 217 tys. sprzedanych egzemplarzy. W sierpniu 2009 roku odnotowano sprzedaż ponad 739 tys. kopii krążka, dzięki czemu uzyskał on status złotej płyty w kraju.

W sierpniu 2008 roku Hudson zaśpiewała krajowy hymn podczas Narodowej Konwencji Demokratycznej. W październiku miał ukazać się drugi singiel promujący jej debiutancki album – „If This Isn’t Love”, jednak jego premierę przesunięto na styczeń 2009 roku po brutalnym morderstwie trzech członków rodziny artystki. W styczniu wytwórnia zdecydowała się zmienić datę wydania singla na luty. Trzecim singlem z albumu miała zostać piosenka „Pocketbook” nagrana z gościnnym udziałem Ludacrisa, jednak po otrzymaniu wielu negatywnych opinii artystka zmieniła zdanie i wybrała utwór „Giving Myself”, który wydała na początku czerwca. W tym samym roku Hudson otrzymała trzy nominacje do nagrody Grammy w kategoriach: Najlepszy występ piosenkarki R&B (za singiel „Spotlight”), Najlepszy występ wokalny duetu/grupy R&B (za„I’m His Only Woman” w duecie z Fantasią Barinno oraz Najlepszy album R&B (za Jennifer Hudson). Piosenkarka otrzymała ostateczna statuetkę za wygraną w ostatniej kategorii.

2009-11: I Remember Me[edytuj]

Jennifer Hudson w trakcie śpiewania hymnu podczas finału Super Bowl XLIII w 2009 roku

W lutym 2009 roku Hudson po raz pierwszy wystąpiła publicznie od czasu zamordowania kilku członków jej rodziny. Piosenkarka zaśpiewała wówczas narodowy hymn podczas finału Super Bowl XLIII. W tym samym roku wyruszyła w trasę koncertową z Robinem Thicke’em. Na początku maja musiała przełożyć daty kilku koncertów z powodu „zmęczenia gardła”. W lipcu zaśpiewała utwór „Will You Be Therez podczas specjalnego koncertu zorganizowanego w hołdzie Michaelowi Jacksonowi. Niedługo później nagrała swoją interpretację numeru „Neither One of Us (Wants to Be the First to Say Goodbye)” na potrzeby albumu American Idol Season 3: Greatest Soul Classics oraz pojawiła się gościnnie w utworze „Leaving Tonight” zawartym na drugiej płycie studyjnej Ne-Yo zatytułowanej Because of You.

W styczniu 2010 roku wystąpiła podczas telethonu Hope for Haiti Now: A Global Benefit for Earthquake Relief, w trakcie którego zaprezentowała utwór „Let It Be” zespołu The Beatles. Podczas transmisji wydarzenia zebrano łącznie ponad 61 milionów dolarów. W tym samym roku została sekretarzem akcji Strażnicy Wagi po tym, jak schudła prawie 25 kilogramów w poprzednim roku. W 2012 roku premierę miała autobiografia Hudson zatytułowana I Got This: How I Changed My Ways and Lost What Weighed Me Down, w której zdradziła swoje sposoby na odchudzanie.

24 stycznia 2011 roku Hudson wydała pierwszy singiel zwiastujący jej nową płytę – „Where You At”, który został napisany przez R. Kelly’ego. 13 lutego 2011, wystąpiła wraz z Christiną Aguilerą, Florence Welch, Yolandą Adams oraz Martiną McBride podczas 53. ceremonii wręczenia nagród Grammy, gdzie wykonały najsłynniejsze przeboje Arethy Franklin w hołdzie dla artystki. W marcu ukazał się jej drugi album studyjny zatytułowany I Remember Me, który zadebiutował na drugim miejscu amerykańskiej listy najczęściej kupowanych płyt, dzięki osiągnięciu wyniku ponad 165 tys. egzemplarzy w pierwszym tygodniu po premierze.

Od 2012: JHUD[edytuj]

Jennifer Hudson w 2011 roku

W 2012 roku Hudson zagrała zakonnicę Rosemary w filmie Głupi, głupszy, najgłupszy. 12 lutego, czyli dzień po śmierci Whitney Houston, zaśpiewała przebój artystki „I Will Always Love You” podczas 54. ceremonii wręczenia nagród Grammy organizowanej w Staples Center w Los Angeles. W tym samym roku piosenkarka występowała kilkukrotnie w drugim sezonie serialu Smash.

24 lutego 2013 roku zaśpiewała kilku piosenek z filmowych wersji musicali podczas 85. ceremonii wręczenia Oscarów. Pod koniec sierpnia wystąpiła podczas gali MTV Video Music Awards 2013, w trakcie której wykonała utwór „Same Love” razem z Macklemorem, Ryanem Lewisem i Mary Lambert. We wrześniu wydała swój nowy singiel „I Can’t Describe (The Way I Feel)” z gościnnym udziałem T.I.’a, który zwiastował jej trzeci album studyjny. 8 listopada zaśpiewała tę piosenkę w towarzystwie Chaki Khan, Evelyn Champagne King i T.I.’a podczas gali Soul Train Music Awards 2013. W listopadzie została wyróżniona swoją gwiazdą na Hollywood Walk of Fame.

Pod koniec września 2014 roku premierę miała trzecia płyta studyjna Hudson zatytułowana JHUD, nad którą piosenkarka pracowała z takimi producentami, jak m.in. Timbaland, Pharrell Williams, RedOne czy R. Kelly. Drugim singlem z albumu został utwór „Walk it Out” z gościnnym udziałem Timbalanda. W styczniu 2015 roku ogłosiła swój debiut na scenie na Broadwayu w musicalu Kolor purpurowy, w którym wcieliła się w rolę Shug Avery. W czerwcu opublikowała teledysk do swojego nowego singla „I Still Love You”, którym wyraziła swoje poparcie dla środowisk homoseksualnych[3].

W styczniu 2017 została trenerką brytyjskiej wersji programu The Voice.

Życie prywatne[edytuj]

Jest żoną wrestlera Davida Otungi występującego obecnie w WWE na RAW. 10 sierpnia 2009 roku aktorka urodziła swoje pierwsze dziecko, syna Davida Daniela Otunga Juniora.

W piątek 24 października 2008 roku w rodzinnym domu w Chicago zostali znalezieni zamordowani matka i brat aktorki. 57-letnia Darnell Donerson i 29-letni brat Hudson, Jason, zostali zastrzeleni, natomiast siostrzeniec aktorki, siedmioletni Julian King, został uprowadzony[4]. Trzy dni później w samochodzie obok domu Jennifer znaleziono ciało dziecka, które pasowało do opisu zaginionego chłopca[5]. 7-latek został wielokrotnie postrzelony z bardzo bliskiej odległości, kule doszczętnie podziurawiły tylne siedzenie auta i zmasakrowały ciało dziecka. Przed śmiercią chłopiec był bity i na nadgarstkach miał ślady od sznura. Za wszystkie morderstwa odpowiadał 27-letni wówczas William Balfour, mąż siostry Hudson, Julii, ojczym Juliana, który otrzymał wyrok potrójnego dożywocia.

Dyskografia[edytuj]

Albumy studyjne
Single
  • 2006 – „And I Am Telling You I’m Not Going”
  • 2008 – „All Dressed in Love”
  • 2008 – „Spotlight”
  • 2009 – „If This Isn’t Love”
  • 2009 – „Giving Myself”
  • 2011 – „Where You At”
  • 2011 – „I Remember Me”
  • 2011 – „No One Gonna Love You”
  • 2011 – „I Got This”
  • 2012 – „Think Like a Man” (z Ne-Yo i Rockiem Rossem)
  • 2013 – „I Can’t Describe (The Way I Feel)” (z T.I.)
  • 2014 – „Walk It Out” (z Timbalandem)
  • 2014 – „It’s Your World” (z R. Kelly’m)
  • 2014 – „Dangerous”
  • 2015 – „I Still Love You”

Filmografia[edytuj]

Filmy fabularne
  • 2016: Nominacja (Confirmation) jako Angela Wright
  • 2015: Chi-Raq jako Irene
  • 2014: Kołysanka (Lullaby) jako Pielęgniarka Carrie
  • 2013: Rodzinne święta (Black Nativity) jako Naima
  • 2013: Pięć filmów o szaleństwie (Call Me Crazy: A Five Film) jako Maggie
  • 2013: The Inevitable Defeat of Mister & Pete jako Mama Gloria
  • 2012: Głupi, głupszy, najgłupszy (The Three Stooges) jako Siostra Rosemary
  • 2011: Winnie jako Winnie Mandela
  • 2008: Skrzydlate cienie (Winged Creatures) jako Kathy Hammet
  • 2008: Sekretne życie pszczół (The Secret Life of Bees) jako Rosalene Daise
  • 2008: Seks w wielkim mieście (Sex and the City) jako Louise, asystentka Carrie
  • 2006: Dreamgirls jako Effie Melody White
Seriale telewizyjne
  • 2015: Imperium (Empire) jako Michelle White
  • 2013: Smash jako Veronica Moore

Nagrody i nominacje[edytuj]

Rok Akademia Nagroda Rezultat
2006 ShoWest Obiecująca aktorka Wygrana
Satelita Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
National Board of Review Najlepszy debiut Wygrana (razem z Rinko Kikuchi)
Los Angeles Film Critics Association Najlepsza aktorka drugoplanowa Drugie miejsce
New York Film Critics Circle Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
New York Film Critics Online Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana (razem z Catherine O'Hara)
Najlepszy debiut Wygrana
Hollywood Life Awards Najlepszy debiut roku Wygrana
Southeastern Film Critics Association Awards Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
Washington, DC Film Critics Association Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
Najlepszy debiut roku Wygrana
African-American Film Critics Association Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
Palm Springs International Film Festival Debiut roku Wygrana
Las Vegas Film Critics Association Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
Florida Film Critics Circle Awards Debiut im. Pauline Kael Wygrana
Oklahoma Film Critics Circle Award Debiut roku Wygrana
2007 The National Society of Film Critics Najlepsza aktorka drugoplanowa Drugie miejsce
St. Louis Gateway Film Critics Awards Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
Austin Film Critics Association Debiut Wygrana
Broadcast Film Critics Awards Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
Złoty Glob Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
Oscar Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
Nagroda Gildii Aktorów Filmowych Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
NAACP Image Awards Najlepsza aktorka drugoplanowa Nominacja
BAFTA Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
Ohio Film Critics Awards Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana
2008 Grammy Awards Najlepszy album R&B Wygrana

Przypisy

  1. ↑ a b Matt Collar: Jennifer Hudson Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-07-16].
  2. ↑ Jennifer Hudson: Bringing Down the House (ang.). www.vogue.com. [dostęp 2016-07-16].
  3. ↑ Sergiusz Królak: Jennifer Hudson wspiera gejów nowym teledyskiem (ang.). W: JazzSoul.pl [on-line]. www.jazzsoul.pl, 2015-06-04. [dostęp 2015-08-22].
  4. ↑ Tragedia w rodzinie zdobywczyni Oscara w Filmweb.pl
  5. ↑ Odnaleziono ciało siostrzeńca Jennifer Hudson w Filmweb.pl

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jennifer_Hudson&oldid=49708884”