Jennifer Hudson
| |||||||||||||||||||||||||
![]() Jennifer Hudson (2018) | |||||||||||||||||||||||||
Imię i nazwisko | Jennifer Kate Hudson | ||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 12 września 1981 Chicago | ||||||||||||||||||||||||
Zawód | piosenkarka, aktorka, rzeczniczka prasowa | ||||||||||||||||||||||||
Lata aktywności | od 2003 | ||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Jennifer Kate Hudson (ur. 12 września 1981 w Chicago[1]) – amerykańska piosenkarka, aktorka i rzeczniczka prasowa, laureatka Złotego Globu i Oscara za drugoplanową rolę Effie White w filmie Dreamgirls w 2006, zdobywczyni nagrody Grammy za swój debiutancki album studyjny Jennifer Hudson w 2008[1][2].
Dzieciństwo i edukacja[edytuj | edytuj kod]
Hudson urodziła się 12 września 1981 w Chicago w Illinois jako trzecie, najmłodsze dziecko Darnell Donnerson i Samuela Simpsona. Została wychowana na baptystę i uczęszczała do Szkoły Zawodowej im. Paula Laurence’a Dunbara, naukę w której ukończyła w 1999. Jako siedmiolatka zaczęła śpiewać w chórze kościelnym oraz brać udział w teatrze społecznym pod okiem swojej babci, Julii. Studiowała na Uniwersytet w Langston, jednak zrezygnowała z nauki po pierwszym semestrze i przepisała się na Uczelnię im. Roberta F. Kennedy’ego i Martina Luthera Kinga Juniora.
Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]
Początki kariery[edytuj | edytuj kod]
W styczniu 2002 Hudson podpisała swój pierwszy kontrakt płytowy z niezależną, wytwórnią muzyczną Righteous Records z siedzibą w Chicago. Dwa lata później zerwała umowę z wytwórnią i zdecydowała się na wzięcie udziału w przesłuchaniach do trzeciej edycji programu American Idol w 2003.
2004–2005: American Idol[edytuj | edytuj kod]
W sierpniu 2003 wzięła udział w przesłuchaniach do programu American Idol organizowanych w Altancie. Podczas castingu wyznała, że od paru miesięcy śpiewała jako jedna z Muz Herculesa podczas wycieczek organizowanych przez Disney Cruise Lines. W trakcie przesłuchań zaśpiewała utwór „Share Your Love with Me” z repertuaru Arethy Franklin i awansowała do kolejnego etapu, w którym zaśpiewała numer „Imagine” Johna Lennona. Po otrzymaniu dzikiej karty za interpretację utworu „I Believe in You and Me” grupy Four Tops przeszła do etapu odcinków na żywo. 6 kwietnia 2004 uzyskała największą liczbę głosów telewidzów za interpretację utworu „Circle of Life” Eltona Johna, a dwa tygodnie później (po zaśpiewaniu piosenki „Weekend in New England” Barry’ego Manilowa) odpadła z programu, zajmując siódme miejsce. W maju 2009 została mianowana przez serwis MTV „szóstym najlepszym uczestnikiem programu”, a jej odpadnięcie uznano za „najbardziej zaskakujący wynik w historii talent show”. W maju 2010 została uznana przez czasopismo „Los Angeles Times” za trzecią najlepszą uczestniczkę show (po Kelly Clarkson i Carrie Underwood). Ze wszystkich uczestników American Idol, którzy nie wygrali, Hudson odniosła największy sukces.
2006–2007: Dreamgirls[edytuj | edytuj kod]
W 2006 nagrała gościnnie utwór „The Future Ain’t What It Used to Be” w duecie z Meat Loafem. Numer znalazł się na oficjalnej ścieżce dźwiękowej filmu Bat Out of Hell III: The Monster Is Loose z października 2006. We wrześniu wystąpiła na żywo w programie telewizyjnym Fox Chicago Morning News, podczas którego wykonała utwór „Over It”. W wywiadzie przeprowadzonym po występie zdradziła, że piosenka znajdzie się na jej debiutanckim albumie studyjnym, którego premiera zaplanowana była na początek 2007. W listopadzie podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Arista Records. W trakcie sesji nagraniowej zrealizowała m.in. nagranie utworu „Stand Up” napisanego we współpracy z Billem Grainerem i Earlem Powellem.
Kilka miesięcy wcześniej, tj. w listopadzie 2005, otrzymała rolę Effie White w filmowej ekranizacji musicalu Dreamgirls, w którym zagrali także m.in. Jamie Foxx, Beyoncé Knowles i Eddie Murphy. W przesłuchaniach do tej roli pokonała setki profesjonalnych wokalistów oraz aktorów, w tym m.in. Fantasię Barrino. Zdjęcia do produkcji rozpoczęto na początku stycznia 2006, zaś premiera filmu odbyła się pod koniec grudnia tegoż roku. W filmie Hudson zaśpiewała m.in. piosenkę „And I Am Telling You I’m Not Going”, którą w oryginale wykonała Jennifer Holliday. Interpretacja piosenki przyniosła artystce wiele pozytywnych recenzji od krytyków muzycznych i filmowych, zaś za rolę Effie White Hudson otrzymała łącznie 29 nagród filmowych, w tym m.in. Oscara i Złotego Globa dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Po obejrzeniu filmu Simon Cowell nagrał dla Hudson film gratulacyjny, który został zaprezentowany podczas The Oprah Winfrey Show.
W marcu 2007 Hudson została trzecią afroamerykańską celebrytką oraz pierwszą afroamerykańską piosenkarką, która znalazła się na okładce magazynu „Vogue”. Kilka miesięcy później ówczesny burmistrz Chicago, Richard M. Daley, mianował dzień 6 marca „dniem Jennifer Hudson”.
2008–2009: Jennifer Hudson[edytuj | edytuj kod]
W styczniu Hudson wróciła do studia nagraniowego, aby nagrać kolejne piosenki na swoją debiutancką płytę. Nawiązała wówczas współpracę z producentami, takimi jak m.in.: Timbaland czy Ryan Tedder. W maju 2008 zagrała gościnnie w filmie Seks w wielkim mieście, w którym wcieliła się w rolę asystentki Carrie Bradshaw (Sarah Jessica Parker). Na potrzeby ścieżki dźwiękowej produkcji nagrała także utwór „All Dressed in Love”. W październiku zagrała postać Rosaleen w filmie Sekretne życie pszczół, zaś w 2009 wcieliła się w rolę Kathy Archenault w produkcji Skrzydlate cienie. W 2010 zaczęła pracę nad filmem biograficznym zatytułowanym Winnie Mandela opowiadającym o życiu południowoafrykańskiej polityk Winnie Mandeli.
10 czerwca 2008 wydała swój debiutancki singiel – „Spotlight”, który dotarł do 24. miejsce amerykańskiego notowania Hot 100. Pod koniec września ukazał się debiutancki album studyjny artystki zatytułowany Jennifer Hudson, nad którym pracowała z takimi twórcami i wykonawcami, jak m.in. Ne-Yo, Stargate, Timbaland, Missy Elliott, Robin Thicke czy Diane Warren. Płyta zadebiutowała na drugim miejscu amerykańskiej listy Billboard 200 z wynikiem 217 tys. sprzedanych egzemplarzy. W sierpniu 2009 odnotowano sprzedaż ponad 739 tys. kopii krążka, dzięki czemu uzyskał on status złotej płyty w kraju.
W sierpniu 2008 Hudson zaśpiewała krajowy hymn podczas Narodowej Konwencji Demokratycznej. W październiku miał ukazać się drugi singiel promujący jej debiutancki album – „If This Isn’t Love”, jednak jego premierę przesunięto na styczeń 2009 po brutalnym morderstwie trzech członków rodziny artystki. W styczniu wytwórnia zdecydowała się zmienić datę wydania singla na luty. Trzecim singlem z albumu miała zostać piosenka „Pocketbook” nagrana z gościnnym udziałem Ludacrisa, jednak po otrzymaniu wielu negatywnych opinii artystka zmieniła zdanie i wybrała utwór „Giving Myself”, który wydała na początku czerwca. W tym samym roku Hudson otrzymała trzy nominacje do nagrody Grammy w kategoriach: Najlepszy występ piosenkarki R&B (za singiel „Spotlight”), Najlepszy występ wokalny duetu/grupy R&B (za „I’m His Only Woman” w duecie z Fantasią Barinno) oraz Najlepszy album R&B (za Jennifer Hudson). Piosenkarka otrzymała ostateczna statuetkę za wygraną w ostatniej kategorii.
2009–2011: I Remember Me[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2009 po raz pierwszy wystąpiła publicznie od czasu zamordowania kilku członków jej rodziny. Piosenkarka zaśpiewała wówczas narodowy hymn podczas finału Super Bowl XLIII. W tym samym roku wyruszyła w trasę koncertową z Robinem Thicke’em. Na początku maja musiała przełożyć daty kilku koncertów z powodu „zmęczenia gardła”. W lipcu zaśpiewała utwór „Will You Be Therez podczas specjalnego koncertu zorganizowanego w hołdzie Michaelowi Jacksonowi. Niedługo później nagrała swoją interpretację numeru „Neither One of Us (Wants to Be the First to Say Goodbye)” na potrzeby albumu American Idol Season 3: Greatest Soul Classics oraz pojawiła się gościnnie w utworze „Leaving Tonight” zawartym na drugiej płycie studyjnej Ne-Yo zatytułowanej Because of You.
W styczniu 2010 wystąpiła podczas telethonu Hope for Haiti Now: A Global Benefit for Earthquake Relief, w trakcie którego zaprezentowała utwór „Let It Be” zespołu The Beatles. Podczas transmisji wydarzenia zebrano łącznie ponad 61 milionów dolarów. W tym samym roku została sekretarzem akcji Strażnicy Wagi po tym, jak schudła prawie 25 kilogramów w poprzednim roku. W 2012 wydała książkę autobiografią, zatytułowaną I Got This: How I Changed My Ways and Lost What Weighed Me Down, w której zdradziła swoje sposoby na odchudzanie.
24 stycznia 2011 Hudson wydała pierwszy singiel zwiastujący jej nową płytę – „Where You At”, który został napisany przez R. Kelly’ego. 13 lutego 2011, wystąpiła wraz z Christiną Aguilerą, Florence Welch, Yolandą Adams oraz Martiną McBride podczas 53. ceremonii wręczenia nagród Grammy, gdzie wykonały najsłynniejsze przeboje Arethy Franklin w hołdzie dla artystki. W marcu ukazał się jej drugi album studyjny zatytułowany I Remember Me, który zadebiutował na drugim miejscu amerykańskiej listy najczęściej kupowanych płyt, dzięki osiągnięciu wyniku ponad 165 tys. egzemplarzy w pierwszym tygodniu po premierze.
Od 2012: JHUD[edytuj | edytuj kod]
W 2012 zagrała zakonnicę Rosemary w filmie Głupi, głupszy, najgłupszy. 12 lutego, czyli dzień po śmierci Whitney Houston, zaśpiewała przebój artystki „I Will Always Love You” podczas 54. ceremonii wręczenia nagród Grammy organizowanej w Staples Center w Los Angeles. W tym samym roku występowała kilkukrotnie w drugim sezonie serialu Smash.
24 lutego 2013 zaśpiewała kilku piosenek z filmowych wersji musicali podczas 85. ceremonii wręczenia Oscarów. Pod koniec sierpnia wystąpiła podczas gali MTV Video Music Awards 2013, w trakcie której wykonała utwór „Same Love” razem z Macklemorem, Ryanem Lewisem i Mary Lambert. We wrześniu wydała swój nowy singiel „I Can’t Describe (The Way I Feel)” z gościnnym udziałem T.I.’a, który zwiastował jej trzeci album studyjny. 8 listopada zaśpiewała tę piosenkę w towarzystwie Chaki Khan, Evelyn Champagne King i T.I.’a podczas gali Soul Train Music Awards 2013. W listopadzie została wyróżniona swoją gwiazdą na Hollywood Walk of Fame.
Pod koniec września 2014 wydała swój trzeci album studyjny, zatytułowany JHUD, nad którym pracowała z producentami, takimi jak m.in.: Timbaland, Pharrell Williams, RedOne czy R. Kelly. Drugim singlem z albumu został utwór „Walk It Out” z gościnnym udziałem Timbalanda.
W styczniu 2015 ogłosiła swój debiut na scenie na Broadwayu w musicalu Kolor purpury, w którym wcieliła się w rolę Shug Avery. W czerwcu opublikowała teledysk do swojego nowego singla „I Still Love You”, którym wyraziła swoje poparcie dla środowisk homoseksualnych[3].
W czerwcu 2016 podpisała kontrakt z wytwórnią Epic Records. Od 2017 jest trenerką brytyjskiej wersji programu The Voice. 3 marca wydała nowy singel „Remember Me”, zapowiadający jej czwarty album.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jest żoną wrestlera Davida Otungi, z którym ma syna, Davida Daniela Juniora (ur. 10 sierpnia 2009). W listopadzie 2017 roku Otunga i Hudson rozwiedli się.
W piątek 24 października 2008 w rodzinnym domu Hudson w Chicago zostały znalezione zwłoki jej 57-letniej matki, Darnell Donerson, oraz 29-letniego brata, Jasona[4]. Trzy dni później odnaleziono ciało jej 7-letniego siostrzeńca, Juliana Kinga[5], który został wielokrotnie postrzelony z bardzo bliskiej odległości. Za wszystkie morderstwa odpowiadał 27-letni wówczas William Balfour, mąż siostry Hudson, Julii, ojczym Juliana, który otrzymał wyrok potrójnego dożywocia.
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- Albumy studyjne
- Jennifer Hudson (2008)
- I Remember Me (2011)
- JHUD (2014)
- Single
- 2006 – „And I Am Telling You I’m Not Going”
- 2008 – „All Dressed in Love”
- 2008 – „Spotlight”
- 2009 – „If This Isn’t Love”
- 2009 – „Giving Myself”
- 2011 – „Where You At”
- 2011 – „I Remember Me”
- 2011 – „No One Gonna Love You”
- 2011 – „I Got This”
- 2012 – „Think Like a Man” (z Ne-Yo i Rockiem Rossem)
- 2013 – „I Can’t Describe (The Way I Feel)” (z T.I.)
- 2014 – „Walk It Out” (z Timbalandem)
- 2014 – „It’s Your World” (z R. Kelly’m)
- 2014 – „Dangerous”
- 2015 – „I Still Love You”
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Filmy fabularne
- 2006: Dreamgirls jako Effie Melody White
- 2008: Seks w wielkim mieście (Sex and the City) jako Louise, asystentka Carrie Bradshaw
- 2008: Sekretne życie pszczół (The Secret Life of Bees) jako Rosalene Daise
- 2008: Skrzydlate cienie (Winged Creatures) jako Kathy Hammet
- 2011: Winnie jako Winnie Mandela
- 2012: Głupi, głupszy, najgłupszy (The Three Stooges) jako siostra Rosemary
- 2013: The Inevitable Defeat of Mister & Pete jako mama Gloria
- 2013: Pięć filmów o szaleństwie (Call Me Crazy: A Five Film) jako Maggie
- 2013: Rodzinne święta (Black Nativity) jako Naima
- 2014: Kołysanka (Lullaby) jako pielęgniarka Carrie
- 2015: Chi-Raq jako Irene
- 2016: Nominacja (Confirmation) jako Angela Wright
- 2016: Sing jako młoda Nana Noodleman
- 2017: Sandy Wexler jako Courtney Clarke
- 2017: All Rise jako pani Harmon
- 2019: Koty jako Grizabella
- Seriale telewizyjne
Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]
Rok | Akademia | Nagroda | Rezultat |
---|---|---|---|
2006 | ShoWest | Obiecująca aktorka | Wygrana |
Satelita | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
National Board of Review | Najlepszy debiut | Wygrana (razem z Rinko Kikuchi) | |
Los Angeles Film Critics Association | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Drugie miejsce | |
New York Film Critics Circle | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
New York Film Critics Online | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana (razem z Catherine O’Hara) | |
Najlepszy debiut | Wygrana | ||
Hollywood Life Awards | Najlepszy debiut roku | Wygrana | |
Southeastern Film Critics Association Awards | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
Washington, DC Film Critics Association | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
Najlepszy debiut roku | Wygrana | ||
African-American Film Critics Association | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
Palm Springs International Film Festival | Debiut roku | Wygrana | |
Las Vegas Film Critics Association | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
Florida Film Critics Circle Awards | Debiut im. Pauline Kael | Wygrana | |
Oklahoma Film Critics Circle Award | Debiut roku | Wygrana | |
2007 | The National Society of Film Critics | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Drugie miejsce |
St. Louis Gateway Film Critics Awards | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
Austin Film Critics Association | Debiut | Wygrana | |
Broadcast Film Critics Awards | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
Złoty Glob | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
Oscar | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
Nagroda Gildii Aktorów Filmowych | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
NAACP Image Awards | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Nominacja | |
BAFTA | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
Ohio Film Critics Awards | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Wygrana | |
2008 | Grammy Awards | Najlepszy album R&B | Wygrana |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Matt Collar: Jennifer Hudson Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-07-16].
- ↑ Jennifer Hudson: Bringing Down the House (ang.). www.vogue.com. [dostęp 2016-07-16].
- ↑ Sergiusz Królak: Jennifer Hudson wspiera gejów nowym teledyskiem (ang.). W: JazzSoul.pl [on-line]. www.jazzsoul.pl, 2015-06-04. [dostęp 2015-08-22].
- ↑ Tragedia w rodzinie zdobywczyni Oscara w Filmweb.pl.
- ↑ Odnaleziono ciało siostrzeńca Jennifer Hudson w Filmweb.pl.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Jennifer Hudson w bazie IMDb (ang.)
- Jennifer Hudson w bazie Filmweb
- Jennifer Hudson w bazie Notable Names Database (ang.)
|
|
|
- Amerykańskie aktorki filmowe
- Amerykańskie mezzosoprany
- Amerykańskie wokalistki popowe
- Amerykańskie wokalistki soulowe
- Amerykańskie wokalistki rhythmandbluesowe
- Laureatki nagrody BAFTA dla najlepszej aktorki drugoplanowej
- Laureaci Nagrody Grammy
- Laureatki Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej
- Laureatki Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej w filmie
- Uczestnicy American Idol
- Urodzeni w 1981
- Ludzie urodzeni w Chicago
- Laureatki Nagrody Gildii Aktorów Ekranowych za wybitny występ aktorki w roli drugoplanowej