Od czerwca 1945 do listopada 1948 ponownie I sekretarz Komitetu Warszawskiego PPR[2]. W latach 1945-1948 był również członkiem Komitetu Centralnego PPR, a w latach 1947–1948 członkiem Sekretariatu PPR. Od 1948 był członkiem Biura Organizacyjnego KC PPR oraz kierownikiem kolejno Wydziału Propagandy i Prasy oraz Działu Propagandy, Kultury i Oświaty KC PPR. Od 1948 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pozostał kierownikiem Działu Propagandy, Kultury i Oświaty, tym razem Komitetu Centralnego PZPR, a także członkiem Biura Organizacyjnego KC (do 1954). W latach 1948–1968 wchodził w skład KC PZPR, a w latach 1956–1961 sekretarz KC. W latach pięćdziesiątych związany z frakcją tzw. puławian[3] zaliczany (obok Władysława Matwina) do grupy tzw. młodych sekretarzy. Po 1968 wycofał się z życia politycznego.
↑ abEncyklopedia Warszawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1975, s. 495.
↑Październik i „Mała stabilizacja". W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989. Warszawa: POW „BGW", 1992, s. 61-62. ISBN 83-7066-208-0.
↑Zbigniew Osiński, Nauczanie historii w szkołach podstawowych w Polsce w latach 1944-1989 : uwarunkowania organizacyjne oraz ideologiczno-polityczne, Lublin 2010, s. 89.
.svg)
