Jerzy Barycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy (Jerry) Barycki
Ilustracja
Podczas przemówienia w Parlamencie Kanady w Ottawie (2013)
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1949
Wysokie Mazowieckie, Polska

Zawód, zajęcie

inżynier, działacz społeczny

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RP Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Medal Diamentowego Jubileuszu Królowej Elżbiety II (wer. brytyjska)

Jerzy (Jerry) Barycki (ur. 15 marca 1949 w Wysokiem Mazowieckiem) – polski inżynier budownictwa wodnego i polonijny działacz społeczny w Kanadzie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Budownictwa Wodnego Politechniki Warszawskiej (1974). Pracował w Hydroprojekcie Warszawa (1974-76) i PBI “Inżynieria Warszawa” (1976-80), gdzie nadzorował warszawskie budowy, m.in. infrastrukturę osiedli mieszkaniowych Orlik i Wilga. W Kanadzie od 1982 roku, zawodowo związany z budownictwem, inspekcją i projektowaniem infrastruktur miejskich w Windsor (Ontario). Pracował dla firmy budowlanej Scofan Contractors i biura projektowego N.K. Becker & Associates, a w l. 1990-2010 nadzorował budowę kilkudziesięciu osiedli mieszkaniowych w LaSalle (Ontario). Członek Professional Engineers Ontario (1994-), Canadian Society for Civil Engineering (1997-2010) i Municipal Engineers Association (1998-2010).

Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]

Działacz społeczny i organizator licznych imprez w kanadyjskim Windsor[1]. Od 1988 roku wieloletni wiceprezes i sekretarz Rady Dyrektorów Osiedla Mieszkaniowego “Polonia Park” (342 mieszkania). Przewodniczący komitetu budowlanego oraz kilkuletni wiceprezes Stowarzyszenia Polskiego Domu Ludowego w Windsor (1995-2002). Współtwórca i prezes Stowarzyszenia Polsko-Kanadyjskich Biznesmenów i Profesjonalistów w Windsor (1997-)[2][3]. W 2000 r. inicjator i współtwórca połączenia partnerskiego miast Windsor i Lublin. Współorganizator i uczestnik wielu oficjalnych delegacji miasta Windsor do Lublina[4]. Członek Komitetu Współpracy Międzynarodowej miasta Windsor (2002-)[5]. Organizator licznych imprez polonijnych w Windsor, koncertów, “Polskich Tygodni w Windsor”[6], wystaw tematycznych na terenie wielu miast w Kanadzie (“Wybitni Kanadyjczycy polskiego pochodzenia”, “Parlamentarzyści polskiego pochodzenia”, “Obóz Kościuszko”, “Skarby Wawelskie”, “Jan Paweł II” itd.)[2][7]. Współtwórca i projektant sześciu wystaw z serii “Kanada 150” (2017).

Współzałożyciel i prezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej, Okręg Windsor-Chatham (2002-06, 2012-18, 2020-); wiceprezes Zarządu Głównego KPK (2005-12), dyrektor (2018-), pełniący obowiązki prezesa (2009-10); członek Rady Naczelnej KPK (2002-10, 2012-18, 2020-) i jej przewodniczący (2016-18). Doradca cyklicznej konferencji młodych profesjonalistów polskiego pochodzenia “Quo Vadis” (2009-)[8]. Dyrektor Zarządu Głównego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kanadzie (2013-); członek Rady Polonii Świata (2007 i 2017-); dyrektor Polonia Centre (Windsor) Inc. (1989-90, 2011-); dyrektor zarządu Polish Canadian Centre Association of Windsor (1988-2010)[9].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Laureat licznych nagród kanadyjskich na szczeblu prowincyjnym i federalnym. Wyróżniony nagrodą Ted Glista Memorial Award 2003 za działalność społeczną. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1997), Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP (2005), Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi RP (2010), Medalem Prezydenta Miasta Lublina (2001, 2019), Medalem Unii Lubelskiej (2005), Złotą Odznaką KPK (2009), Srebrnym Medalem “Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013), Medalem Diamentowego Jubileuszu Królowej Elżbiety II (2012), Medalem Królowej Elżbiety II dla Wolontariuszy (2017), Medalem Senatu RP (2018) oraz Sir C.S. Gzowski Leadership Medal (2019)[10].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Ewą, emerytowaną, główną inżynier Wydziału Budownictwa miasta Windsor (Ontario) (od 1990). Córka Ania - pracownik Parlamentu Ontario (Legislative Assembly of Ontario) (2019), a następnie Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego w prowincji Ontario (od 2020).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 105 lat Polonii w Windsor. pcbpaw.files. [dostęp 2020-02-29]. (ang.).
  2. a b Polish Canadian Business and Professional Association of Windsor. poloniawindsor.ca. [dostęp 2020-02-29]. (ang.).
  3. “The Windsor Star” o gali Polish-Canadian Business and Professional Association. windsorstar.com. [dostęp 2020-02-29]. (ang.).
  4. 20-lecie Polish-Canadian Business And Professional Association of Windsor. poloniawindsor.ca. [dostęp 2020-02-29]. (ang.).
  5. Strona Miasta Windsor. citywindsor.ca. [dostęp 2020-02-29]. (ang.).
  6. Polish Week in Windsor na stronie University of Windsor. the30.ca. [dostęp 2020-02-29]. (pol.).
  7. Wystawa “Kanadyjscy parlamentarzyści polskiego pochodzenia”. oswiatapolska.pl. [dostęp 2020-02-29]. (pol.).
  8. Strona konferencji “Quo Vadis”. quovadiscalgary2012.com. [dostęp 2020-02-29]. (ang.).
  9. Strona Polonii Centre w Windsor. poloniawindsor.ca. [dostęp 2020-03-01]. (ang.).
  10. Strona Generalnego Gubernatora Kanady. gg.ca. [dostęp 2020-03-01]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Barycki (nota biograficzna), [w:] Encyklopedia Polskiej Emigracji i Polonii, opr. pod red. Kazimierza Dopierały, t. 5, Oficyna Wydawnicza Kucharski, Toruń, 2005, ISBN 83-89376-15-6.
  • Jerzy Barycki (nota biograficzna), [w:] Polacy w Kanadzie: słownik biograficzny. Kto jest kim w Polonii kanadyjskiej 2006, opr. Jacek Kozak, Tomasz Piwowarek, Biogram Publishing, ed. III, 2006 ISBN 0-9738143-0-6.
  • Jerzy Barycki (nota biograficzna), [w:] Wielka Encyklopedia Polonii Świata, pod red. prof. Zbigniewa S. Paska, Częstochowa, 2014 ISBN 978-83-7542-116-3.
  • Jerzy Barycki (nota biograficzna), [w:] Twórcy wizerunku Polonii, opr. zbiorowe, Fundacja Sedeka, ed. II, 2018, ISBN 978-83-948675-1-5.
  • Agata Rajski (tłumaczenie na angielski Frank Simpson) - 100 lat Polonii w Windsor, 1908-2008, Brzeska Oficyna Wydawnicza, Brzesko, 2008 ISBN 978-0-9781290-3-3.