Jerzy Boski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Boski
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

4 października 1896
Drążno

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Kadra Zapasowa Piechoty Szczakowa

Stanowiska

komendant kadry

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Jerzy Boski (ur. 4 października 1896 w Drążnie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 października 1896 we wsi Drążno, w ówczesnym powiecie opatowskim guberni radomskiej, w rodzinie Stefana i Marii z Wąsowskich[1]. Ukończył Prywatną Szkołę Filologiczną im. Staszica w Lublinie[2]. W latach 1912–1913 był członkiem Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”[3].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 28 Pułku Strzelców Kaniowskich. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 435. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu[5][6]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 128. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W tym samym roku został przesunięty na stanowisko dowódcy II batalionu[8]. W 1925 został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko kierownika Samodzielnego Referatu Personalnego[9][10]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku w DOK IV[11]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do 9 Pułku Piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko dowódcy batalionu[12]. 4 kwietnia 1929 został przydzielony na XIII dwumiesięczny kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu[13]. W styczniu 1931 został przeniesiony z 9 pp Leg. do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy Batalionu KOP „Rokitno”[14][15]. W kwietniu 1934 został przeniesiony z KOP do 58 Pułku Piechoty w Poznaniu na stanowisko kwatermistrza[16]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17][18]. Pełnił wówczas służbę na stanowisku komendanta Kadry Zapasowej Piechoty Szczakowa[19]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VI E Dorsten[20].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kolekcja ↓, s. 1, 4.
  2. Kolekcja ↓, s. 2.
  3. a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 44.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 547.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 206, 408.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 192, 351.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122, 175.
  10. Jarno 2001 ↓, s. 123, 128, 134, 297.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 3.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 337.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 226.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 30.
  15. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27, 905.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 181.
  17. Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 470.
  18. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 17.
  19. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 663.
  20. Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-01-03].
  21. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921, s. 534.
  22. Kolekcja ↓, s. 1.
  23. a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27.
  24. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  25. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
  26. a b Kolekcja ↓, s. 1 foto.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]