Jerzy Dołgoruki
|
||
 |
||
| książę rostowsko-suzdalski | ||
| wielki książę kijowski | ||
| Okres panowania | od 1149 do 1151 |
|
| Poprzednik | Izjasław II Pantelejmon | |
| Następca | Izjasław II Pantelejmon | |
| wielki książę kijowski | ||
| Okres panowania | od 1155 do 1157 |
|
| Poprzednik | Izjasław III Dawidowicz | |
| Następca | Izjasław III Dawidowicz | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Rurykowicze | |
| Data urodzenia | lata 90. XI wieku | |
| Data śmierci | 15 maja 1157 | |
| Ojciec | Włodzimierz II Monomach | |
| Matka | ? | |
| Rodzeństwo | Mścisław I Jaropełk II Wiaczesław I |
|
| Żona | 1. NN< 2. Helena |
|
| Dzieci | Andrzej I Bogolubski, Michał Jurijewicz, Wsiewołod III Wielkie Gniazdo, Gleb Jurijewicz |
|
Jerzy I Dołgoruki, (ros. Юрий Долгорукий , Jurij Dołgorukij), (ur. w latach 90. XI wieku, zm. 15 maja 1157) – kniaź rostowsko-suzdalski (od 1117) oraz wielki książę kijowski (1155-1157), szósty syn Włodzimierza II Monomacha. Uznawany za założyciela Moskwy.
Do śmierci ojca w 1125 r. rządził Księstwem Włodzimiersko-Suzdalskim. W 1125 r. przeniósł stolicę Księstwa Rostowsko-Suzdalskiego z Rostowa do Suzdala. Po 1132 r. ruszył na podboje na południe, zajmując Perejasław oraz Kijów.
Założył szereg twierdz oraz miast, m.in. Dubnę, Twer, Peresław Zaleski, także miasta takie jak Moskwa, otoczona fosą oraz drewnianą palisadą (1156) oraz Dmitrów, założony w 1154 roku.
W 1149 r. rozbił wojska wielkiego księcia Izjasława II i oblegał Kijów, jednak został zmuszony do powrotu do Suzdala. Powrócił w 1155 r. i zajął miasto.
Miał synów: Andrzeja, Michała, Wsiewołoda.
W 1157 r. został otruty podczas uczty przez kijowskich bojarów, a jego suzdalskich rycerzy wymordowano. Pochowany w cerkwi Spaskiej na Berestowie.
Przydomek Dołgoruki (Długoręki) nadano mu z powodu upartego wyciągania rąk po posiadłości południoworuskie.
W 1998 r. powstał film historyczny oparty na motywach jego życia pt. Knyaz Juriy Dolgorukiy (Князь Юрий Долгорукий) w reż. Siergieja Tarasowa.
|
|||||||
