Przejdź do zawartości

Jerzy Gołaczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Gołaczyński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 listopada 1935
Warszawa

Poseł na Sejm kontraktowy
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Parlamentarny Klub Lewicy Demokratycznej

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Srebrna Odznaka im. Janka Krasickiego

Jerzy Michał Gołaczyński (ur. 16 listopada 1935 w Warszawie) – polski polityk, działacz partyjny w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, poseł na Sejm PRL VIII i X kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1972 studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, uzyskując tytuł zawodowy magistra pedagogiki. W 1959 został zatrudniony Związku Młodzieży Wiejskiej, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Powiatowego ZWM w Lubaniu. W okresie 1964–1973 był dyrektorem tamtejszego Międzyzakładowego Domu Kultury. W 1973 przeszedł do pracy w administracji państwowej, został kierownikiem wydziału prezydialnego i dyrektorem biura Powiatowej Rady Narodowej w Lubaniu, a także dyrektorem biura Wojewódzkiej Rady Narodowej w Jeleniej Górze. W okresie 1978–1981 był prezesem Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Jeleniej Górze. W 1981 został powołany na stanowisko wicewojewody jeleniogórskiego, a od 1983 do 1986 pełnił funkcję wojewody.

Od 1959 do rozwiązania pozostawał członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1961–1965 był radnym PRN w Lubaniu, w latach 1976–1978 pełnił funkcję przewodniczącego WRN w Jeleniej Górze, po czym przez kolejne dwa lata sekretarza komitetu wojewódzkiego Frontu Jedności Narodu. W 1986 został I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Jeleniej Górze, pełnił tę funkcję aż do rozwiązania partii w 1990[1]. Delegat na IX i X Zjazd PZPR.

W 1980 i 1989 uzyskiwał mandat posła na Sejm VIII i X kadencji. W trakcie VIII kadencji przewodniczył Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o spółdzielniach i ich związkach, a w trakcie X kadencji Komisji Obrony Narodowej, na jej koniec należał do Parlamentarnego Klubu Lewicy Demokratycznej. Przewodniczył delegacjom Parlamentu RP do Zgromadzenia Północnoatlantyckiego, nie ubiegał się o reelekcję.

W III Rzeczypospolitej wycofał się z polityki. Do czasu przejścia na emeryturę był m.in. dyrektorem oddziału Banku Zachodniego[2]. Został wiceprezesem zarządu Jeleniogórskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego[3] oraz honorowym prezesem Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Informacje w BIP IPN. [dostęp 2013-06-29].
  2. Zjazd dawnych towarzyszy, „Gazeta Wrocławska” z 28 października 2003.
  3. Informacje na stronie Jeleniogórskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. [dostęp 2013-06-29].
  4. Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2013-06-29].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2013-06-29].
  • Informacja o działalności Sejmu PRL (VIII kadencja, 1980–1985), Warszawa 1985.
  • Sejm i Senat RP 1989–1991, Kancelaria Sejmu, Warszawa 1991.