Jerzy Knothe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Knothe
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1917
Warszawa

Data śmierci

25 kwietnia 2002

Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres

od 29 grudnia 1947
do 4 sierpnia 1952

Przynależność polityczna

PPR / PZPR

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Leśnictwa
Okres

od 4 kwietnia 1952
do lipca 1956

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego
Okres

od lipca 1956
do lutego 1960

Ambasador PRL w Chinach
Okres

od 1960
do 1966

Poprzednik

Stanisław Kiryluk

Następca

Witold Rodziński

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego
Okres

od 12 grudnia 1966
do 6 marca 1973

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy

Jerzy Oskar Knothe (ur. 1 sierpnia 1917 w Warszawie[1], zm. 25 kwietnia 2002[2]) – polski socjolog wsi i polityk, poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952), wiceminister leśnictwa (1952–1956) oraz leśnictwa i przemysłu drzewnego (1956–1960, 1966–1973), ambasador w Chinach (1960–1966).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Hermana i Marii. W 1935 ukończył Gimnazjum Humanistyczne im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Od 1935 do 1940 prowadził gospodarstwo rolne w Golęczewie. Jednocześnie w latach 1936–1939 studiował socjologię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Studia wznowił w latach 1957–1959 i zakończył je otrzymaniem tytułu magistra socjologii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UAM[1].

W latach 1937–1939 członek Stronnictwa Ludowego. Po usunięciu z gospodarstwa przez Niemców w maju 1940, pracował u lokalnego gospodarza. Od września 1940 do marca 1942 robotnik w Poznaniu. Ze względu na zainteresowanie ze strony Gestapo i propozycję podpisania volkslisty, w marcu 1942 przeszedł do Generalnego Gubernatorstwa. W 1942 pracownik biurowy w Spółdzielni Rolno-Handlowej w Kosowie Lackim. Od 1942 do 1944 w biurze Centrali Spółdzielni w Warszawie. W styczniu 1943 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, używał pseudonimu „Leszek”. Współpracował z Ignacym Logą-Sowińskim. W czasie powstania warszawskiego był w Armii Ludowej w oddziale Józefa Małeckiego[1]. Opuścił Warszawę z ludnością cywilną[3]. Po powstaniu przebywał w Olsztynie k. Częstochowy, a potem w Zakopanem. W 1945 pełnił funkcje: zastępcy komendanta ds. polityczno-wychowawczych w Komisariacie MO w Zakopanem, brygadiera gminnego przy pełnomocniku ds. reformy rolnej w Czorsztynie, zastępcy II pełnomocnika wojewódzkiego ds. reformy rolnej w Poznaniu. Od 1 czerwca 1946 do października 1948 I wiceprezes Zarządu Wojewódzkiego Związku Samopomocy Chłopskiej w Poznaniu. 29 grudnia 1947 został w miejsce Karola Świerczewskiego posłem na Sejm Ustawodawczy. Funkcję pełnił do końca kadencji w 1952. Od grudnia 1948 do grudnia 1949 dyrektor wydziału w Centrali Rolniczej w Warszawie. Od 1949 w Ministerstwie Rolnictwa, m.in. jako dyrektor Departamentu POM i Spółdzielni Produkcyjnych. W latach 1950–1952 radca wicepremiera i członek Kolegium Rolnego przy Prezydium Rady Ministrów. Od 4 kwietnia 1952 do lipca 1956 podsekretarz stanu w Ministerstwie Leśnictwa. Następnie, od lipca 1956 do lutego 1960 podsekretarz stanu w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. W latach 1960–1966 ambasador PRL w Chinach. Od 12 grudnia 1966 do 6 marca 1973 ponownie podsekretarz stanu w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego[1].

Pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2022-04-16] [zarchiwizowane z adresu 2022-04-16].
  2. Jerzy Knothe b. 1917 d. 25 Apr 2002: Ulężałka - nasza genealogia, ulezalka.genealogiapolska.pl [dostęp 2022-04-16] [zarchiwizowane 2023-11-26].
  3. Powstańcze Biogramy - Jerzy Knothe, 1944.pl [dostęp 2022-04-16] [zarchiwizowane 2022-05-25].
  4. śp. Jerzy Oskar Knothe [online], GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie [dostęp 2022-04-16].
  5. Odznaczenia państwowe dla zasłużonych pracowników [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 169, 18–19 lipca 1964, s. 2.