Jerzy Kwaśniewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Kwaśniewicz
Ilustracja
Jerzy Kwaśniewicz (2014)
Data i miejsce urodzenia

1938
Lwów

Stopień harcerski

harcmistrz

Organizacja harcerska

Związek Harcerstwa Polskiego

instruktor
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” Srebrny Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” Krzyż Złoty z Gwiazdą „Za zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego” Krzyż Złoty „Za zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”
Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Maria Kwaśniewicz (ur. 1938 we Lwowie) – polski harcmistrz, instruktor i działacz harcerski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Władysława (1906–1945), który brał udział w obronie Lwowa 1918–1919 w trakcie wojny polsko-ukraińskiej (wuj Józef zginął w tych walkach), został harcerzem I Lwowskiej Drużynie Skautowej w stopniu podharcmistrza, instruktorem[1], podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej. Wówczas rodzina Kwaśniewiczów przeniosła się ze Lwowa do Sanoka.

Jerzy Kwaśniewicz został absolwentem kursu w Centralnej Szkole Szybowcowej w Lesznie, w 1958 ochotniczo wstąpił do wojsk powietrznodesantowych w Krakowie. Został członkiem Polskiego Związku Spadochronowego. Pracował zawodowo na stanowisku frezera w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”, od 1956, następnie ponownie od 1960 aż do przejścia na emeryturę. Hobbystycznie zajął się fotografią.

Po wojnie zaangażował się w harcerstwo w Sanoku w ramach Związku Harcerstwa Polskiego. W 1956 został instruktorem w ramach Hufca ZHP Sanok. Został członkiem Komendy Hufca w 1995 (ponownie w 2011[2]), od 1985 Naczelnikiem Poczty Harcerskiej 72 Sanok[3][4][5] (był inicjatorem i twórcą poczty harcerskiej[6]). W ramach Chorągwi Podkarpackiej ZHP został członkiem władz, zastępcą przewodniczącego sądu harcerskiego Chorągwi Podkarpackiej[7][8] (w 2011 w czwartej kadencji[9]). Zajmuje się także fotografowaniem[10]. Z okazji jubileuszu 100-lecia harcerstwa na ziemi sanockiej, w 2011 wykonał projekt odznaki pamiątkowej i monety pamiątkowej o umownym nominale 1 harca[11][12][13]. Był współzałożycielem w 1990 Klubu Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich w Sanoku, w którym został członkiem komisji rewizyjnej[14]. 18 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń… pamiętamy” / „Katyń… Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku wraz z hm Ewą Wojtuszewską dokonał zasadzenia Dębu Pamięci, honorującego Aleksandra Ślączkę, ofiarę zbrodni katyńskiej[15][16][17][18][19].

Jest żonaty, ma dwoje dzieci: Dorotę i Wojciecha. Harcerzami zostali jego syn i wnukowie.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (15 stycznia 2014, „za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju ruchu harcerskiego”)[20][21][22][23].
  • Złoty Krzyż Zasługi (19 sierpnia 2005, „za zasługi w pracy wychowawczej z dziećmi i młodzieżą”)[24][25].
  • Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”
  • Srebrny Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” (1986)[26].
  • Złota odznaka Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich (2000)[14].
  • Odznaka honorowa The Royal British Legion (2007)[27].
  • Tytuł honorowy „Wiarus Podkarpacia” (11 listopada 2009)[28][29].
  • Krzyż Złoty z Gwiazdą „Za zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego” (2018)[30].
  • Krzyż Złoty „Za zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego” (2016)[31][32].
  • Odznaka Pamiątkowa 25-lecia Harcerskiej Ogólnopolskiej Akcji Ekologicznej „Florek” (2014)[33][34].
  • Medal 100-lecia Poczt Harcerskich (2014)[35].
  • Srebrna odznaka honorowa TG „Sokół” w Sanoku (2019)[36]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ryszard Wolwowicz: Szkic harcerski. zhpsanok.pl, 2015-01-26. [dostęp 2015-08-15].
  2. ↑ Jolanta Ziobro. Nowe władze hufca. „Tygodnik Sanocki”, s. 3, Nr 43 (1041) z 28 października 2011. 
  3. ↑ Alicja Wolwowicz: Zarys dziejów sanockiego harcerstwa. W: 95 lat sanockiego harcerstwa 1911–2006. Sanok: 2006, s. 23.
  4. ↑ Rozkaz L. 3/2015. zhpsanok.pl, 21 lutego 2015. [dostęp 2015-03-24].
  5. ↑ Krystyna Chowaniec: 100 lat sanockiego harcerstwa 1911–2011. Suplement. Sanok: 2011, s. 91. ISBN 978-83-62960-05-7.
  6. ↑ Bo wszyscy harcerze to jedna rodzina. sp2.sanok.pl. [dostęp 2015-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 kwietnia 2015)].
  7. ↑ Rozkaz L. 12/2010. 30 grudnia 2010. [dostęp 2015-03-24].
  8. ↑ Sąd harcerski. lezajsk.nstrefa.pl, 17 lipca 2014. [dostęp 2015-03-24].
  9. ↑ Krystyna Chowaniec: 100 lat sanockiego harcerstwa 1911–2011. Suplement. Sanok: 2011, s. 132. ISBN 978-83-62960-05-7.
  10. ↑ Wywiad z druhem harcmistrzem Jerzym Kwaśniewiczem. zhpsanok.pl, 2018-07-12. [dostęp 2022-12-25].
  11. ↑ Moneta z okazji 100-lecia harcerstwa. podkarpacie.info, 27 lipca 2011. [dostęp 2015-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 kwietnia 2015)].
  12. ↑ Moneta z okazji 100-lecia harcerstwa. esanok.pl. [dostęp 2015-03-24].
  13. ↑ Harc dla harcerzy. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 30 (1028) z 29 lipca 2011. 
  14. ↑ a b 10-lecie Klubu TMLiKPW. Wierni korzeniom. „Tygodnik Sanocki”. Nr 23 (448), s. 4, 9 czerwca 2000. 
  15. ↑ Krystyna Chowaniec, Patron sanockiego harcerstwa – ksiądz harcmistrz Zdzisław Peszkowski, Rocznik Sanocki Tom X – Rok 2011, Sanok 2011, s. 17.
  16. ↑ Krystyna Chowaniec. Uroczystości dnia Katyńskiego w Sanoku. „Góra Przemienienia”, s. 4–13, Nr 17 (299) z 26 kwietnia 2009. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. 
  17. ↑ Uroczystości Dnia Katyńskiego w Sanoku. ko.rzeszow.pl. [dostęp 2013-12-27].
  18. ↑ Marian Struś. Sanok nie zapomni. „Tygodnik Sanocki”, s. 1, 6, Nr 17 (911) z 24 kwietnia 2009. 
  19. ↑ Krystyna Chowaniec: Dęby Pamięci. Sanok: Komenda Hufca ZHP Ziemi Sanockiej im. ks. hm. Zdzisława Peszkowskiego, 2010, s. 53. ISBN 978-83-931109-3-3.
  20. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 604
  21. ↑ Zbigniew Tatara. Gratulacje! Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski otrzymał Jerzy Maria Kwaśniewicza. „Spadochroniarz”, s. II, Nr 1 (73) / 2014. ISSN 1426-5168. 
  22. ↑ Rozkaz L. 3/2014 z 22 lutego. zhpsanok.pl, 22 lutego 2014. [dostęp 2015-03-24].
  23. ↑ Sprawozdanie z działalności Hufca ZHP Ziemi Sanockiej w 2014 r.. zhpsanok.pl, 2 lutego 2015. [dostęp 2015-03-24].
  24. ↑ Rozkaz L. 8/2005. [dostęp 2015-03-24].
  25. ↑ Uroczystość wręczenia orderów i odznaczeń dla zasłużonych instruktorów ZHP. prezydent.p, 12 października 2005. [dostęp 2015-03-24].
  26. ↑ Jubileuszowy zlot sanockiego harcerstwa. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 30 (393) z 20–31 października 1986. 
  27. ↑ Krystyna Chowaniec: 100 lat sanockiego harcerstwa 1911–2011. Suplement. Sanok: 2011, s. 40. ISBN 978-83-62960-05-7.
  28. ↑ Rozkaz L. 15/2009 z 16 listopada. zhpsanok.pl, 2015-01-14. [dostęp 2015-08-13].
  29. ↑ Krystyna Chowaniec: 100 lat sanockiego harcerstwa 1911–2011. Suplement. Sanok: 2011, s. 85. ISBN 978-83-62960-05-7.
  30. ↑ Krystyna Chowaniec: Rozkaz L. 9/2018 z 18 czerwca. zhpsanok.pl, 2018-07-12. [dostęp 2018-07-27].
  31. ↑ Krystyna Chowaniec: Rozkaz L.10 z 10 lipca. zhpsanok.pl, 2016-07-10. [dostęp 2018-07-27].
  32. ↑ Zbigniew Czernicki. Jasiel: 70 rocznica potyczki. „Głos Weterana i Rezerwisty”, 2016. 
  33. ↑ Rozkaz L. 6/2014 z 22 maja 2014. zhpsanok.pl, 2015-01-14. [dostęp 2017-07-08].
  34. ↑ Sprawozdanie z działalności Hufca ZHP Ziemi Sanockiej w 2014 r.. zhpsanok.pl. [dostęp 2015-08-13].
  35. ↑ Krystyna Chowaniec: Sto lat w służbie niepodległej 1918–2018. 100 lat Związku Harcerstwa Polskiego na Ziemi Sanockiej. Sanok: Stowarzyszenie Wychowawców „Eleusis” w Sanoku / Hufiec ZHP Ziemi Sanockiej im. ks. hm. Zdzisława Peszkowskiego, 2018, s. 273. ISBN 978-8362960-73-6.
  36. ↑ Sprawozdanie 130-lecie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. sokolsanok.pl, 2019. [dostęp 2019-08-04].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Kwaśniewicz&oldid=69128766”