Jerzy Nawrocki (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Nawrocki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1926
Trzciana

Data i miejsce śmierci

28 kwietnia 1990
Katowice

Członek Rady Państwa
Okres

od 6 listopada 1985
do 19 lipca 1989

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Minister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki
Okres

od 3 lipca 1981
do 26 stycznia 1982

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Janusz Górski

Następca

Benon Miśkiewicz

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Złota Odznaka ZNP POL Zasłużony Górnik (1955)

Jerzy Nawrocki (ur. 20 grudnia 1926 w Trzcianie, zm. 28 kwietnia 1990 w Katowicach) – polski naukowiec, polityk komunistyczny, inżynier górnik, profesor. Poseł na Sejm PRL VI, VII, VIII i IX kadencji, minister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (1981–1982), członek Rady Państwa (1985–1989).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]

W 1955 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Śląskiej, od 1954 był jej pracownikiem, od 1969 dyrektorem Instytutu Przeróbki Kopalin tej uczelni z tytułem profesora nadzwyczajnego, od 1978 – prof. zwyczajnego nauk technicznych. W latach 1970–1974 był jej prorektorem, a w latach 1974–1981 rektorem. W 1979 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk.

Jako naukowiec zajmował się przeróbką kopalin stałych, był twórcą nowych technologii w przeróbce kopalin, projektował i konstruował nowoczesne maszyny i urządzenia przeróbcze. Autor lub współautor ponad 200 prac naukowych, publikowanych w periodykach polskich i zagranicznych. Był doktorem honoris causa Instytutu Elektrotechnicznego w Nowosybirsku.

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Od lipca 1981 do grudnia 1981 był ministrem nauki, szkolnictwa wyższego i techniki[1] (następnie w jego zastępstwie Mieczysław Kazimierczuk kierował resortem do dnia 26 stycznia 1982, kiedy to uchwałą Sejmu PRL został odwołany ze stanowiska ministra[2]). W latach 1985–1989 był członkiem Rady Państwa.

W 1944 należał do Związku Walki Młodych[3]. Od 1952 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1968 do 1972 był członkiem Komitetu Uczelnianego PZPR na Politechnice Śląskiej[3]. Z ramienia tej partii był w latach 1972–1989 posłem na Sejm PRL VI, VII, VIII i IX kadencji, wybieranym każdorazowo w okręgu Gliwice. W latach 1974–1981 przewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego w Sejmie VI, VII i VIII kadencji. W VIII kadencji był także członkiem Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o Radach Narodowych i Samorządzie Terytorialnym i Komisji Górnictwa, Energetyki i Wykorzystania Zasobów Naturalnych. W IX kadencji zasiadał w Komisji Edukacji Narodowej i Młodzieży, Komisji Górnictwa i Energetyki, Komisji Nauki i Postępu Technicznego, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw związanych z realizacją drugiego etapu reformy gospodarczej i Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michał Czajka, Marcin Kamler, Witold Sienkiewicz, Leksykon Historii Polski, Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1995, s. 505, ISBN 83-214-1042-1, OCLC 69545827.
  2. M.P. z 1982 r. nr 5, poz. 23.
  3. a b Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-04-23].
  4. Barbara Kasprzycka, Bożena Styrylska (oprac. red.): Politechnika Śląska im. Wincentego Pstrowskiego w Gliwicach 1975−1976. Gliwice: Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 1976, s. 326.
  5. Wręczenie złotych odznak „TR”, „Trybuna Robotnicza”, nr 117, 26–27 maja 1979, s. 2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 901.
  • Informacje biograficzne na stronie polsl.pl.
  • Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.