Przejdź do zawartości

Jerzy Nomarski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Nomarski
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1919
Nowy Targ

Data i miejsce śmierci

7 lutego 1997
Antony, Francja

Zawód, zajęcie

fizyk, optyk

Jerzy Nomarski (ur. 6 stycznia 1919 w Nowym Targu, zm. 17 lutego 1997 w Antony) – polski fizyk, optyk i konstruktor, wykładowca w paryskiej École supérieure d'optique (Wyższej Szkole Optyki)[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczestnik ruchu oporu podczas II wojny światowej (pseud. Rosomak) oraz powstania warszawskiego w stopniu kaprala w składzie plutonu łączności batalionu Zaremba-Piorun. Wzięty do niewoli niemieckiej[2]. Absolwent Politechniki Warszawskiej, przez dwa lata studiował na Uniwersytecie w Lowanium, a od 1947 do 1949 w École supérieure d'optique w Paryżu. Pracował w Centre national de la recherche scientifique, a następnie w 1954 obronił doktorat z fizyki na Uniwersytecie Paryskim. W 1955 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1966 profesorem zwyczajnym w École supérieure d'optique[3].

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Był autorem 29 patentów w swojej specjalności oraz 38 prac naukowych, a także 71 komunikatów dotyczących wynalazków i opracowań w pismach naukowych. Zmodyfikował m.in. mikroskop interferencyjny przez zastosowanie w nim kontrastu interferencyjno-różniczkowego (DIC, z ang. differential interference contrast), nazwany czasem od jego nazwiska „Nomarski interference contrast”. Konstrukcję Nomarskiego wdrożyła w latach 50. do produkcji firma Carl Zeiss[1]. Członek korespondencyjny zamiejscowy Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]