Jewgienij Jarowienko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jewgienij Jarowienko
Евгений Викторович Яровенко
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jewgienij Wiktorowicz Jarowienko

Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1963
Karatau

Wzrost

184 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983 Chimik Dżambuł
1983–1988 Kajrat Ałma-Ata 129 (11)
1989–1991 Dnipro Dniepropietrowsk 44 (3)
1991 Rotor Wołgograd 13 (1)
1992 Nywa Tarnopol 2 (0)
1992 FC Kontu ? (1)
1993–1994 Sariyer Stambuł 34 (0)
1995 Torpedo Wołżski 9 (0)
1995 Krywbas Krzywy Róg 7 (1)
1996 Metałurh Zaporoże 16 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1987–1988  ZSRR olimpijska 9 (0)
1987  ZSRR 2 (0)
W sumie: 11 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1996–1997 Krywbas Krzywy Róg (asystent)
1998–1999 Torpedo Zaporoże (asystent)
1999–2001 Dnipro Dniepropietrowsk (asystent)
2002 Szachtar-2 Donieck (asystent)
2003 Szachtar-3 Donieck (asystent)
2006–2008 Jesil-Bogatyr Petropawł
2007 Kazachstan U-21
2011–2013 Naftowyk-Ukrnafta Ochtyrka
2014–2015 FK Taraz
2018–2019 Metałurh Zaporoże (asystent)
2020 Peremoha Dnipro
2021 FK Nikopol
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Seul 1988 piłka nożna

Jewgienij Jarowienko, kaz. Евгений Яровенко, ros. Евгений Викторович Яровенко, Jewgienij Wiktorowicz Jarowienko (ur. 17 sierpnia 1963 w Karatau, Kazachska SRR) – kazachski piłkarz pochodzenia ukraińskiego, grający na pozycji obrońcy, reprezentant ZSRR, trener piłkarski. Posiada ukraińskie obywatelstwo[1].

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1979 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowej drużynie Fosforit Karatau, skąd w 1981 trafił do Chimika Dżambuł. W 1984 zaproszony do stołecznego Kajratu Ałma-Ata, w którym od 1986 pełnił rolę kapitana drużyny. W 1989 przeszedł do Dnipra Dniepropietrowsk, z którym zdobył Puchar ZSRR w 1989. Drugą rundę sezonu 1991 kończył w barwach klubu Rotor Wołgograd. Występował również w takich klubach jak Nywa Tarnopol, FC Kontu, Sariyer Stambuł, Torpedo Wołżski i Krywbas Krzywy Róg. Ostatnim klubem w karierze piłkarza był Metałurh Zaporoże, w którym w 1996 zakończył swoje występy.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

29 sierpnia 1987 zadebiutował w reprezentacji ZSRR w spotkaniu towarzyskim z Jugosławią wygranym 1:0. Wcześniej 15 kwietnia 1987 zadebiutował w olimpijskiej reprezentacji ZSRR.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. Najpierw pomagał trenować takie kluby jak Krywbas Krzywy Róg, Torpedo Zaporoże, Dnipro Dniepropietrowsk, Szachtar-2 Donieck i Szachtar-3 Donieck. Od 2006 zaproszony na stanowisko głównego trenera klubu Jesil-Bogatyr Petropawł. W 2007 również pełnił funkcje selekcjonera młodzieżowej reprezentacji Kazachstanu. 30 listopada 2011 objął stanowisko głównego trenera ukraińskiego klubu Naftowyk-Ukrnafta Ochtyrka[2]. 27 listopada 2013 podał się do dymisji[3]. 9 czerwca 2014 roku stał na czele FK Taraz[4]. W styczniu 2016 opuścił kazachski klub[5].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]