Jewgienij Siergiejew

Jewgienij Siergiejew Евгений Сергеев
komdiw
Data i miejsce urodzenia	1887 Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	10 września 1937 Moskwa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego, Armia Czerwona
Jednostki	4 Armia
Stanowiska	dowódca 4. Armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; Wojna domowa w Rosji

Jewgienij Nikołajewicz Siergiejew (ros. Евге́ний Никола́евич Серге́ев; ur. w 1887, zm. 10 września 1937 w Moskwie) – oficer armii Imperium Rosyjskiego, komdiw Armii Czerwonej.

Życiorys

Ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego. W czasie I wojny światowej walczył na froncie.

Po rewolucji październikowej w lipcu 1918 roku ochotniczo wstąpił do Armii Czerwonej. W latach 1918–1919 na stanowiskach sztabowych w dywizjach i armiach. W kwietniu 1920 roku objął dowództwo nad wojskami zapasowymi Frontu Zachodniego M. Tuchaczewskiego. W maju i czerwcu 1920 roku dowodził Północną Grupą Wojsk 15 Armii. Następnie do sierpnia dowódca 4 Armii. Po ranieniu w sierpniu i wrześniu pozostawał w dyspozycji dowódcy Frontu. Po wojnie polsko-bolszewickiej służył w Białoruskim Okręgu Wojskowym, był wykładowcą Akademii Sztabu Generalnego. W 1937 został fałszywie oskarżony i skazany na śmierć w czasie czystek stalinowskich w Armii Czerwonej.

Swój udział w ofensywie Tuchaczewskiego na Polskę przedstawił w książce pt. „Od Dźwiny ku Wiśle”, przetłumaczonej na język polski.

Bibliografia

• Janusz Odziemkowski, Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919–1920, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004