Jezioro Wojnowskie
| |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Region | |
| Wysokość lustra |
52,3[1] m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
229 ha (Zachodnie 147,3 ha, Wschodnie 81,6)[1] |
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające | |
Położenie na mapie gminy Kargowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego  | |
 52°06′21,2″N 15°46′44,3″E/52,105889 15,778972
| |
Jezioro Wojnowskie – jezioro na Bruździe Zbąszyńskiej o powierzchni 229 ha. Położone w powiecie zielonogórskim, na terenie gminy Babimost.
Historia i tradycje kulinarne[edytuj | edytuj kod]
Jezioro dzieli się na dwa akweny: wschodni i zachodni[2]. W przeszłości w użyciu były też nazwy: jezioro Kramskie lub jezioro Tuchola. Bogate były tradycje rybackie związane z jeziorem. Wieś Wojnowo była wsią rybacką, o czym zapis istniał już w roku 1623. Większość ryb sprzedawano, jednak te mniej wartościowe (głównie leszcz i płoć, czyli tak zwane „czerwone oczka”) spożywano na miejscu, w związku z czym wykształciła się bogata lokalna tradycja kulinarna. Ryby przede wszystkim wędzono, ale też przyrządzano „na kwaśno”. Tradycja rybacka przetrwała do dziś. Lokalnie sporządzane są potrawy rybne, a paprykarz wojnowski został wpisany na krajową listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi[3]. Corocznie urządzana jest we wsi Biesiada Rybacka z degustacją tradycyjnych potraw rybnych. Gospodarstwo Rybacka Chata otwarło wylęgarnię ryb słodkowodnych i ozdobnych. W 2015 leszcz i sandacz w kwaśnej zalewie z tego gospodarstwa zdobył w konkursie „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów” (Poznań) nagrodę „Perły”. Taką samą nagrodę gospodarstwo zdobyło w 2016 za wojnowskiego sandacza w wojnowskim serze (współdziałanie z gospodarstwem serowarskim Qzko)[4].
Jakość wód[edytuj | edytuj kod]
Według badań przeprowadzanych w latach 1993, 1999, 2004 przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Zielonej Górze czystość wód zarówno części wschodniej, jak i zachodniej jeziora była oceniona bardzo słabo jako pozaklasowa (n.o.n.)[5]. Badania z 2015 roku wykazały znaczną poprawę jakości wód głębszej części zachodniej, która została oceniona na 3 klasę jakości. Natomiast badania z 2018 roku określiły jakość wód części wschodniej na 4 klasę jakości[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 555. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 384, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Wojnowskie ryby, w: Smak i Tradycja, nr 23/2017, Polska Izba Produktu Regionalnego, Warszawa, 2017, s. 32, ISSN 2084-1671.
- ↑ Ich atut to tradycja, w: Smak i Tradycja, nr 24/2017, Polska Izba Produktu Regionalnego, Warszawa, 2017, s. 29, ISSN 2084-1671.
- ↑ Jezioro Wojnowskie Zachodnie [online], www.zgora.pios.gov.pl [dostęp 2021-07-18].
- ↑ Ocena stanu jednolitych części wód jezior w latach 2014–2019 na podstawie monitoringu – tabela [online], www.gios.gov.pl [dostęp 2021-07-18].