Jicchak Herzog

Jicchak Herzog
	; Jicchak Herzog, 2023
Data i miejsce urodzenia	22 września 1960 ; Tel Awiw
	11. Prezydent Izraela
Okres	od 7 lipca 2021
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Poprzednik	Re’uwen Riwlin
	Minister opieki społecznej; w rządzie Ehuda Olmerta oraz w rządzie Binjamina Netanjahu
Okres	od 21 marca 2007; do 17 stycznia 2011
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Ehud Olmert
Następca	Mosze Kachlon
	Minister turystyki; w rządzie Ehuda Olmerta
Okres	od 4 maja 2006; do 21 marca 2007
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Awraham Hirszson
Następca	Jicchak Aharonowicz
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jicchak Herzog, Icchak Herzog, Izaak Herzog (hebr. יצחק הרצוג; ur. 22 września 1960 w Tel Awiwie) – izraelski polityk i prawnik. W 2005 minister budownictwa i mieszkalnictwa, w latach 2006–2007 minister turystyki, w latach 2007–2009 minister ds. Diaspory i walki z antysemityzmem, w latach 2007–2011 minister opieki społecznej. W latach 2013–2017 przewodniczący Izraelskiej Partii Pracy, w latach 2014–2018 przewodniczący Unii Syjonistycznej, w latach 2003–2018 poseł do Knesetu, w czerwcu 2021 wybrany na prezydenta Izraela^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest synem byłego prezydenta Izraela, Chaima Herzoga i jego żony Aury. Urodził się w Tel Awiwie. Studiował prawo na Uniwersytecie Telawiwskim i Cornella.

W 1999 roku został wybrany do Knesetu z listy Partii Pracy, był sekretarzem rządu Ehuda Baraka do 2001. W 1999 roku był zamieszany w aferę tzw. Amutot Barak – skandal z podejrzeniami o naruszenie prawa o finansowaniu partii. Jednak prokurator generalny umorzył śledztwo przeciwko Herzogowi z powodu braku dowodów.

Jicchak Herzog w Auschwitz-Birkenau (Marsz Żywych)

W latach 2000–2003 był prezesem Izraelskiego Urzędu Antynarkotykowego. Znalazł się w Knesecie również po wyborach w 2003 roku i został ministrem budownictwa w gabinecie koalicyjnym Ariela Szarona, do którego weszła również Partia Pracy. 23 listopada 2005 zrezygnował ze stanowiska rządowego wraz z innymi kolegami partyjnymi. Po wyborach w 2006 roku (był nr 2 na liście partyjnej), od 4 maja 2006 do 21 marca 2007 był ministrem turystyki.

Po wyborach w 2009 roku, w wyniku których lider Likudu Binjamin Netanjahu utworzył koalicję rządową, Herzog wszedł 31 marca 2009 w skład gabinetu jako minister opieki społecznej^[2].

Był prezesem Izraelsko-Australijskiego Stowarzyszenia Parlamentarnego.

W czerwcu 2018 został wybrany na przewodniczącego Agencji Żydowskiej^[3]. 31 lipca 2018 zrezygnował z zasiadania w parlamencie, mandat po nim objął Robert Tiwjajew^[4].

2 czerwca 2021 został wybrany przez Kneset na prezydenta Izraela^[1]. Urząd rozpoczął 7 lipca 2021^[5]. W sierpniu jego starszy brat Micha’el został ambasadorem w Stanach Zjednoczonych^[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Poszedł w ślady ojca. Izrael ma nowego prezydenta, TVN24 [dostęp 2021-06-02] (pol.).
↑ Eighteenth Knesset: Government 32. [dostęp 2009-04-03]. (ang.).
↑ Isaac Herzog. jewishagency.org. [dostęp 2019-05-03]. (ang.).
↑ Members of the Twentieth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2015-12-27].
↑ Herzog takes office as Israel’s 11th president, warns of dangers of polarization. timesofisrael.com, 7 lipca 2021. [dostęp 2021-07-09].
↑ Michael ‘Mike’ Herzog, president’s brother, is new US ambassador pick. jpost.com. [dostęp 2021-09-15]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jicchak Herzog (ang.) – profil na stronie Knesetu.

[Poszedł_w_ślady_ojca._Izrael_ma_nowego_prezydenta-1] Poszedł w ślady ojca. Izrael ma nowego prezydenta, TVN24 [dostęp 2021-06-02] (pol.).

[2] Eighteenth Knesset: Government 32. [dostęp 2009-04-03]. (ang.).

[3] Isaac Herzog. jewishagency.org. [dostęp 2019-05-03]. (ang.).

[kneset20-4] Members of the Twentieth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2015-12-27].

[5] Herzog takes office as Israel’s 11th president, warns of dangers of polarization. timesofisrael.com, 7 lipca 2021. [dostęp 2021-07-09].

[6] Michael ‘Mike’ Herzog, president’s brother, is new US ambassador pick. jpost.com. [dostęp 2021-09-15]. (ang.).

[b-7] Republika Chińska (Tajwan) jest uznawana przez 12 państw członkowskich ONZ oraz Stolicę Apostolską.

[:1-8] ster, p.o. premiera, od I 2006 de facto, a od IV 2006 formalnie, tymczasowy premier (z uwagi na chorobę Szarona)

[:2-9] w dniu zaprzysiężenia

[:3-10] rwszych dni działania rządu

[:4-11] stępnie minister

[:5-12] Vice Prime Minister, a nie Deputy Prime Minister

[:1-13] ster, p.o. premiera

[:2-14] w dniu zaprzysiężenia

[:3-15] Vice Prime Minister, a nie Deputy Prime Minister

[:4-16] VII 2007 również wicepremier (Vice Prime Minister)

[:1-17] w dniu zaprzysiężenia

[:2-18] Vice Prime Minister

[:3-19] Deputy Prime Minister

[:4-20] rwszych dni działania rządu

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[A]

[A]

[B]

[C]

[D]

[E]

[A]

[B]

[C]

[D]

[A]

[B]

[C]

[D]