James Peebles

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Jim Peebles)
Phillip James Edwin Peebles
ilustracja
Państwo działania

Kanada

Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1935
Winnipeg

Specjalność: fizyka, astronomia
Alma Mater

University of Manitoba

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki

Philip James Edwin Peebles (Jim Peebles) (ur. 25 kwietnia 1935 w Winnipeg[1]) – kanadyjski astronom i kosmolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za 2019 rok.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na University of Manitoba, gdzie uzyskał stopień BSc. W 1958 roku przeniósł się na Uniwersytet Princeton, gdzie w 1962 roku uzyskał stopień doktora. Z tą uczelnią związał całą swoją karierę naukową.

Zajmował się głównie kosmologią teoretyczną, rozwijając modele Wielkiego Wybuchu. W latach 60. XX wieku, wspólnie z Robertem Dicke, założyli istnienie mikrofalowego promieniowania tła (postulowanego wcześniej przez George’a Gamowa) i planowali potwierdzić jego istnienie. Wyprzedziła ich grupa z Bell Labs (Arno Penzias i Robert Woodrow Wilson). Peebles badał charakterystyczne cechy tego promieniowania, starając się wykorzystać je jako założenia dla modeli wszechświata. Badał występowanie helu i innych lekkich pierwiastków we wszechświecie, wykazując na tej podstawie zgodność teorii Wielkiego Wybuchu z obserwacjami. Przedstawiał dowody na występowanie znacznych ilości ciemnej materii w halo galaktycznym.

8 października 2019 został nagrodzony Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki za jego teoretyczne odkrycia w fizycznej kosmologii. Otrzymał połowę nagrody, drugą połową podzielili się Michel Mayor i Didier Queloz[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Peebles jest agnostykiem[3].

Wyróżnienia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Planetoida (18242) Peebles została nazwana jego nazwiskiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Peebles James, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-14].
  2. Press Release: The Nobel Prize in Physics 2019. Nobel Foundation, 2019-10-08. [dostęp 2019-10-08]. (ang.).
  3. Jim Peebles - Session II [online], www.aip.org, 1 kwietnia 2015 [dostęp 2020-03-25] (ang.).
  4. Strona internetowa odznaczonych medalem Diraca ICTP

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]