Jimmy Doolittle

Jimmy Doolittle
James Harold Doolittle
	generał
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1896 ; Alameda
Data i miejsce śmierci	27 września 1993 ; Pebble Beach (Kalifornia)
	Przebieg służby
Lata służby	1917–1959
Siły zbrojne	US Army; United States Army Air Forces; US Air Force
Stanowiska	dowódca 12., 15. i 8 Armii Lotniczej USA
Główne wojny i bitwy	rewolucja meksykańska,; I wojna światowa,; II wojna światowa,; wojna koreańska
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jimmy Doolittle, właśc. James Harold Doolittle (ur. 14 grudnia 1896 w Alameda, zm. 27 września 1993 w Pebble Beach w Kalifornii) – amerykański pilot, generał United States Air Force. Zasłynął przeprowadzeniem podczas II wojny światowej „Rajdu Doolittle’a” – pierwszego udanego nalotu bombowego na Tokio.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

James Doolittle podczas II wojny światowej

Urodził się w Alameda w Kalifornii, lecz młodość spędził na Alasce. W 1925 otrzymał jako jeden z pierwszych tytuł doktora inżynierii lotniczej na Massachusetts Institute of Technology.

Dzięki serii przełomowych, śmiałych lotów stał się w okresie międzywojennym jednym z najsłynniejszych lotników. We wrześniu 1922 samolotem DeHavilland DH-4 przeleciał całe USA, z Pablo Beach na Florydzie do San Diego w Kalifornii w 21 godzin i 19 minut, dokonując po drodze zaledwie jednego międzylądowania w celu uzupełnienia paliwa. W 1925, pilotując wodnosamolot Curtiss R3c, zwyciężył w wyścigu o Puchar Schneidera. Ustanowił rekordy prędkości samolotu, wiele z nich osiągając na skrajnie trudnym pilotażowo samolocie Gee Bee.

Jego najistotniejszym wkładem w rozwój lotnictwa było jednak opracowanie techniki latania przy pomocy instrumentów. Jako pierwszy pilot wystartował, wykonał lot i wylądował samolotem korzystając wyłącznie z instrumentów pokładowych. Był współtwórcą sztucznego horyzontu.

W styczniu 1942, w randze podpułkownika, został członkiem sztabu Sił Lotniczych Armii. Przygotował – i zgłosił się na ochotnika do prowadzenia – pierwszego amerykańskiego nalotu na Japonię. Z powodu spotkania z japońskim okrętem patrolowym, który został zatopiony podjęto decyzje wcześniejszego o dziewięć godzin startu, co wydłużyło drogę do przelotu o ok. 250 mil^[1]. 18 kwietnia 1942 16 średnich bombowców B-25 Mitchell, z których dla odciążenia wymontowano płyty pancerne i częściowo uzbrojenie, pilotowanych przez ochotników, wystartowało z lotniskowca Hornet i zaatakowało cele w Tokio, Kobe, Osace i Nagoi. Misja miała niewielkie znaczenie militarne, ale dała ogromny efekt propagandowy. Sam Doolittle wyskoczył ze spadochronem nad Chinami i powrócił do USA. Otrzymał z rąk prezydenta Roosevelta najwyższe amerykańskie odznaczenie – Medal Honoru i awans na generała^[2].

W lipcu 1942 Doolittle został przeniesiony do 8 Armii Lotniczej, a we wrześniu tego samego roku objął dowództwo 12 Armii Lotniczej w Afryce Północnej. W marcu 1943 został dowódcą Strategicznych Sił Lotniczej w Afryce Północnej. Następnie został dowódcą 15 Armii Lotniczej, aż wreszcie w styczniu 1944 objął dowodzenie 8 Armii Lotniczej, którą dowodził – w Europie i na Pacyfiku – do zakończenia wojny. 10 maja 1946 przeszedł do rezerwy i objął stanowisko wiceprezesa Shell Oil (pracował dla Shella przed wojną), by w późniejszym czasie przejąć kierowanie firmą^[2].

Zmarł 27 września 1993 w Pebble Beach w stanie Kalifornia. Został pochowany na Narodowym Cmentarzu w Arlington w stanie Wirginia.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Command Pilot Badge
Medal Honoru
Medal za Wybitną Służbę – dwukrotnie
Srebrna Gwiazda
Distinguished Flying Cross – trzykrotnie
Air Medal – czterokrotnie
Brązowa Gwiazda
Mexican Border Service Medal
Medal Zwycięstwa I wojny światowej
Medal za Służbę Obronną Kraju (American Defense Service Medal)
Asiatic-Pacific Campaign Medal
Medal za Kampanię Europejsko-Afrykańsko-Bliskowschodnią (European-African-Middle Eastern Campaign Medal)
Medal Zwycięstwa II Wojny Światowej (World War II Victory Medal)
National Defense Service Medal
Prezydencki Medal Wolności
Wielki Oficer Orderu Korony (Belgia)
Krzyż Wojenny (Belgia)
Oficer Narodowego Orderu Kondora Andów (Boliwia)
Order Abdóna Calderóna I klasy (Ekwador)
Komandor Legii Honorowej (Francja)
Krzyż Wojenny (Francja)
Honorowy Rycerz Komandor Orderu Łaźni (Wielka Brytania)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ The Doolittle Raid. uss-hornet.org. [dostęp 2021-11-19].
↑ ^a ^b Mateusz "Biszop"M."B." Biskup Mateusz "Biszop"M."B.", Śladami zapomnianych bohaterów w rozdziale: Odwet jak ukąszenie komara, Poznań: Vesper, 2011, s. 277-284, ISBN 978-83-7731-052-6 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biografia na oficjalnej stronie US Air Force (ang.)
Biografia na stronie Narodowego Cmentarza w Arlington (ang.)
Travis Air Museum – Jimmy Doolittle Air & Space Museum Fundation. travisairmuseum.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-18)]. (ang.)
Wielka Encyklopedia Lotnictwa, nr 8 z filmem Airstrike – Rajd Doolittle’a, Amercom S.A.

[1] The Doolittle Raid. uss-hornet.org. [dostęp 2021-11-19].

[Mateusz-2] Mateusz "Biszop"M."B." Biskup Mateusz "Biszop"M."B.", Śladami zapomnianych bohaterów w rozdziale: Odwet jak ukąszenie komara, Poznań: Vesper, 2011, s. 277-284, ISBN 978-83-7731-052-6 .

[1]

[2]