Jimmy White
_2013-01-30_06.jpg)
| |
| Pseudonim |
The Whirlwind[1] |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 maja 1962 |
| Gra zawodowa |
od 1980 |
| Najwyższy ranking |
2 (przez 2 sezony) |
| Bieżący ranking | 124 (stan na 2023-10-30 aktualizacja) |
| Najwyższy break |
147 (w 1992) |
| Zwycięstwa w turniejach | |
| Rankingowe |
10 |
| Nierankingowe |
25 |
| Mistrz świata |
6-krotny wicemistrz świata |
| Strona internetowa | |
Jimmy White, właśc. James Warren White (ur. 2 maja 1962 w Londynie) – angielski snookerzysta. Sześciokrotny wicemistrz świata. Odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego. Plasuje się na 25. miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 325[2].
W snookerze zawodowym od 1980. Jest zawodnikiem grającym w sposób widowiskowy, cieszy się dużą popularnością wśród kibiców (wyraża się to m.in. dopingowaniem White’a w sposób bliższy boiskom piłkarskim niż salom snookerowym). Wielu fachowców nazywa Jimmy’ego White’a „najlepszym graczem w historii snookera spośród tych, którzy nie zdobyli mistrzostwa świata”, przegrywał finały mistrzostw świata aż sześciokrotnie. White jest uważany też za jednego z największych specjalistów jeśli chodzi o grę z przyrządów.
W 1984 w decydującej rozgrywce nie sprostał najlepszemu graczowi lat 80., Steve’owi Davisowi. W latach 1990–1994 nieprzerwanie dochodził do finału – cztery raz lepszy okazał się Stephen Hendry, raz – John Parrott (1991)[1].
Znany jest także ze swojego burzliwego życia pozasportowego. Znany jest przypadek, podczas którego wyciągnął swojego zmarłego na raka brata, Martina White’a, z kostnicy i zabrał do pubu na jego „ostatnią imprezę”[1][3].
Zwycięstwa w turniejach rankingowych[1][edytuj | edytuj kod]
W latach 1986–1992 wygrał 9 turniejów rankingowych. Były to:
- Mercantile Credit Classic 1986, 1991
- Grand Prix 1986, 1992
- British Open 1987, 1992
- Canadian Masters 1988
- European Open 1992
- UK Championships 1992
Przez następne 12 lat nie udawało mu się wygrać turnieju; dokonał tego 11 kwietnia 2004, kiedy w finale turnieju Players Championships w Glasgow pokonał Paula Huntera 9:7.
Spadek na liście rankingowej[edytuj | edytuj kod]
Ostatni raz w pierwszej dziesiątce rankingu plasował się w sezonie 2005/2006, kiedy to zajmował 8. miejsce. Od sezonu 2007/2008 przez 8 sezonów zajmował miejsca w szóstej lub siódmej dziesiątce. Po sezonie 2015/2016 jest notowany w okolicach setnej pozycji.
Breaki[edytuj | edytuj kod]
- Podczas mistrzostw świata w 1992 roku osiągnął jedyny w swojej karierze, maksymalny break snookerowy – 147.
- Do końca sezonu 2013/2014, na swoim koncie w grze profesjonalnej zapisał 327 breaków ponad stupunktowych[4].
Inne zajęcia[edytuj | edytuj kod]
Jimmy White nie tylko gra w snookera, ale również w pokera, gdzie odnosi małe sukcesy. Podobnie jak w przypadku snookera, gra bardzo widowiskowo.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Jimmy White. 147.pl. [dostęp 2013-08-10]. (pol.).
- ↑ 100+ Centuries, snookerinfo (ang.).
- ↑ EXCLUSIVE: Whirlwind Jimmy hasn’t blown out yet, but he did once party with his dead brother | Daily Mail Online [online], www.dailymail.co.uk [dostęp 2017-11-24] (ang.).
- ↑ Jimmy White - Season 2013/2014. CueTracker - Snooker Database. [dostęp 2014-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-04)]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Jimmy White – profil w serwisie www.147.com.pl (pol.)
- Biografia na stronie Worldsnooker.com (ang.)
- Oficjalna strona zawodnika (ang.)