Jo’aw Galant

Jo’aw Galant
	; Jo’aw Galant
	generał-major
Data i miejsce urodzenia	1958 ; Stara Jafa
	Przebieg służby
Lata służby	1977–1982, 1984–2012
Siły zbrojne	Siły Obronne Izraela
Stanowiska	szef departamentu obrony w gabinecie premiera Izraela
Główne wojny i bitwy	II wojna libańska,; operacja Płynny Ołów

Jo’aw Galant
	; Galant w 2023
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1958 ; Jafa
	Poseł do Knesetu
Okres	od 2015
Przynależność polityczna	My Wszyscy, Likud
	Minister budownictwa
Okres	od 2015; do 2019
Przynależność polityczna	My Wszyscy
Poprzednik	Uri Ari’el
Następca	Jifat Szasza-Bitton
	Minister alii i integracji
Okres	od 2019; do 2020
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Jariw Lewin
Następca	Penina Tamanu
	Minister edukacji
Okres	od 17 maja 2020; do 13 czerwca 2021
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Rafi Perec
Następca	Jifat Szasza-Bitton
	Minister obrony
Okres	od 29 grudnia 2022
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Beni Ganc
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jo’aw Galant (hebr. יואב גלנט, ang. Yoav Gallant; ur. 8 listopada 1958 w Jafie) – izraelski wojskowy i polityk, dowódca sił izraelskich w regionie Dystryktu Południowego. Od 2015 poseł do Knesetu, w latach 2015–2019 minister budownictwa, a od 2019 minister absorpcji imigrantów. Od 17 maja 2020 do 13 czerwca 2021 był ministrem edukacji. Od 29 grudnia 2022 piastuje stanowisko ministra obrony Izraela.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Jafie w 1958 roku, w rodzinie polskich Żydów. Posiada tytuł licencjata z ekonomii, który uzyskał na Uniwersytecie w Hajfie. W 1977 roku rozpoczął karierę wojskową wstępując do marynarki wojennej, służąc w jednostce operacyjnej Szejjetet 13^[1]. Pod koniec lat 90. XX wieku, Galant przeniósł się do sił lądowych. Otrzymawszy stopień generała-majora (alluf, odpowiednik generała dywizji) został szefem departamentu obrony w gabinecie premiera Izraela.

Był szefem oddziałów izraelskich w dystrykcie południowym i jest jednym z dowódców operacji w strefie Gazy. 22 sierpnia 2010 został mianowany szefem Sztabu Generalnego IDF^[2].

Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]

W wyborach w 2015 został wybrany posłem z listy My Wszyscy. W rządzie Binjamina Netanjahu został ministrem budownictwa i mieszkalnictwa^[3]. Pod koniec 2018 roku opuścił dotychczasowe ugrupowanie i przeszedł do Likudu. 2 stycznia 2019 zrezygnował z mandatu posła (zastąpił go Fentahun Sejum), przestał też pełnić funkcję ministra, którą objęła Jifat Szasza-Bitton. 9 stycznia na nowo wszedł w skład rządu, jako minister absorpcji imigrantów^[4] – zastępując w ministerstwie samego premiera oraz, pełniącego obowiązki, Jariwa Lewina. W wyborach w kwietniu 2019 ponownie zdobył mandat poselski, z listy Likudu.

17 maja 2020 roku zaprzysiężony na ministra edukacji^[5]. 13 czerwca 2021 w wyniku utworzenia nowego rządu, na stanowisku ministra zastąpiła go Jifat Szasza-Bitton^[6].

Jest żonaty, ma trójkę dzieci^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Who is Yoav Galant?, The Jerusalem Post | JPost.com [dostęp 2022-05-03] (ang.).
↑ HananH. Greenberg HananH., 1st chief of staff from Naval Commando, „Ynetnews”, 22 sierpnia 2010 [dostęp 2022-05-03] (ang.).
↑ ^a ^b Yoav Galant, main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-03] .
↑ Thirty-Fourth Government, main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-03] .
↑ Kneset, Twenty-Third Knesset: Government 35 [dostęp 2020-05-18] .
↑ Thirty-Sixth Government, main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-02] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jo’aw Galant (ang.) – profil na stronie Knesetu.
Biografia dowódcy. dover.idf.il. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-12)].

[1] Who is Yoav Galant?, The Jerusalem Post | JPost.com [dostęp 2022-05-03] (ang.).

[2] HananH. Greenberg HananH., 1st chief of staff from Naval Commando, „Ynetnews”, 22 sierpnia 2010 [dostęp 2022-05-03] (ang.).

[:0-3] Yoav Galant, main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-03] .

[4] Thirty-Fourth Government, main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-03] .

[5] Kneset, Twenty-Third Knesset: Government 35 [dostęp 2020-05-18] .

[6] Thirty-Sixth Government, main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-02] .

[:1-7] w dniu zaprzysiężenia

[:2-8] rwszych dni działania rządu

[:3-9] został ministrem

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[A]

[B]

[C]

Premier	Binjamin Netanjahu
Premier rotacyjny	Beni Ganc
Ministrowie	Beni Ganc Micha’el Biton Miri Regew Gabi Aszkenazi Ofir Akunis Alon Szuster Cachi Hanegbi Jo’az Hendel Jechi’el Mosze Troper Juwal Steinitz Ze’ew Elkin Jo’aw Galant Gila Gamli’el Jisra’el Kac Juli-Jo’el Edelstein Ja’akow Litzman Penina Tamanu Amir Perec Ja’akow Awitan Rafi Perec Omer Jankelewicz Orli Lewi-Abekasis Arje Deri Orit Farkasz Hakohen Eli Kohen Awi Nissenkorn Amir Ochanna Jizhar Szaj Meraw Kohen Icik Szmuli Dawid Amsalem
Wiceministrowie	Fatin Mulla Gadi Jewarkan Jicchak Kohen Uri Maklew Jo’aw Ben Cur Me’ir Porusz Meszullam Nahari Jo’aw Kisz
Byli ministrowie rządu	Cippi Chotoweli Gilad Erdan Asaf Zamir

Premier	Binjamin Netanjahu
Wicepremier	Jariw Lewin
Ministrowie	Itamar Ben-Gewir Ron Dermer Eli Kohen Jo’aw Galant Amichaj Szikli Jicchak Goldknopf Galit Distel-Atbarjan Amichaj Elijjahu Awi Dichter Jicchak Waserlauf Szlomo Kari Miki Zohar Jo’aw Kisz Chajjim Biton Jisra’el Kac Idit Silman Becalel Smotricz Arje Deri Ofir Sofer Ja’akow Margi Jo’aw Ben Cur Orit Strok Micha’el Malki’eli Ofir Akunis Chajjim Kac Miri Regew Nir Barkat