Joe Biden
| ||
![]() Joe Biden (2019) | ||
Data i miejsce urodzenia | 20 listopada 1942 Scranton | |
46. prezydent Stanów Zjednoczonych (elekt) | ||
Okres | od 20 stycznia 2021 (planowana data objęcia urzędu) | |
Przynależność polityczna | Partia Demokratyczna | |
Pierwsza dama | Jill Biden | |
Wiceprezydent | Kamala Harris (elekt) | |
Poprzednik | Donald Trump | |
47. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych | ||
Okres | od 20 stycznia 2009 do 20 stycznia 2017 | |
Przynależność polityczna | Partia Demokratyczna | |
Poprzednik | Dick Cheney | |
Następca | Mike Pence | |
30. senator II klasy z Delaware | ||
Okres | od 5 stycznia 1973 do 15 stycznia 2009 | |
Poprzednik | J. Caleb Boggs | |
Następca | Ted Kaufman | |
![]() | ||
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Joe Biden, właśc. Joseph Robinette Biden Jr. (wym. [ˈʤoʊsɨf rɒbɨˈnɛt ˈbaɪdən]; ur. 20 listopada 1942 w Scranton) – amerykański polityk, senator ze stanu Delaware w latach 1973–2009, 47. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych w latach 2009–2017, prezydent elekt z ramienia demokratów z planowaną datą objęcia urzędu 20 stycznia 2021[1][2][3][4].
Edukował się w stanie Delaware. Po zakończeniu studiów prawniczych pracował jako adwokat. Przez całą karierę polityczną był związany z Partią Demokratyczną. W latach 1970–1972 należał do Rady Hrabstwa New Castle. W 1973 został wybrany do Senatu Stanów Zjednoczonych i uzyskał reelekcję w latach 1978, 1984, 1990, 1996, 2002 i 2008. Był piątym najmłodszym senatorem w historii Stanów Zjednoczonych i najdłużej urzędującym senatorem z Delaware. W tym czasie przewodził Senackiej Komisji Relacji Zagranicznych i Senackiej Komisji ds. Sądownictwa. Dwukrotnie bezskutecznie kandydował w wyborach prezydenckich, rezygnując w trakcie prawyborów: w 1988 i w 2008.
W 2008 został wybrany na wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych u boku prezydenta Baracka Obamy i uzyskał reelekcję w 2012. Pełnił ten urząd od 2009 do 2017. Po zakończeniu wiceprezydentury założył fundację charytatywną Biden Cancer Initiative, której działalność jest związana ze zwalczaniem chorób nowotworowych. W 2019 ogłosił swoją kandydaturę w prawyborach prezydenckich przed wyborami w 2020, z kolei w sierpniu 2020 roku oficjalnie został kandydatem Partii Demokratycznej na urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych.
Razem z Kamalą Harris został uhonorowany nagrodą Człowiek Roku 2020 magazynu „Time”[5].
Życiorys
Młodość i wykształcenie
Urodził się 20 listopada 1942 w szpitalu St. Mary’s Hospital w Scranton w hrabstwie Lackawanna w stanie Pensylwania jako Joseph Robinette Biden Jr.[6] Był synem Josepha Robinette’a Bidena Sr. i Catherine Eugenii Biden z domu Finnegan[7]. Wychowywał się razem z trójką rodzeństwa – dwoma braćmi (Francisem i Jamesem) i z jedną siostrą (Valerie)[8]. Matka Bidena była pochodzenia irlandzkiego. Rodzice ojca Joego Bidena byli pochodzenia angielskiego, francuskiego i irlandzkiego[9][10].
Uczył się w stanie Delaware, najpierw w szkole podstawowej Saint Helena’s Elementary School w Wilmington, a potem w prywatnej katolickiej szkole średniej Archmere Academy w Claymont. W 1961 rozpoczął studia na University of Delaware na dwóch kierunkach – politologia i historia[11]. W latach 1961–1963 odbywał służbę wojskową w ramach Reserve Officers’ Training Corps(ang.), jednak po pierwszym roku był nisko oceniany[12]. W 1965 ukończył studia, uzyskując licencjat (bachelor’s degree)[13]. W 1968 skończył prawo na Syracuse University College of Law, zdobywając tytuł Juris Doctor[7].
W Archmere Academy grał w high school football (występował na pozycji halfback i wide receiver)[14][15] oraz baseball[16]. Ukończył tę szkołę w 1961 roku[17]. Do 20. roku życia zmagał się z jąkaniem[18]. Dzięki recytacji poezji przed lustrem udało mu się zredukować nasilenie tego zaburzenia mowy[19]. Od 1969 jest członkiem izby adwokackiej Delaware State Bar Association[20][6]. W latach 1968–1970 pracował jako adwokat w Wilmington[7][21]. W latach 1970–1972 należał do Rady Hrabstwa New Castle, reprezentując 4. okręg wyborczy hrabstwa i Partię Demokratyczną[22].
Senator
Wybór
W 1972 kandydował do Senatu w stanie Delaware, rzucając wyzwanie wieloletniemu senatorowi J. Calebowi Boggsowi z Partii Republikańskiej[22]. Swoją kampanią wyborczą chciał dotrzeć do osób niezainteresowanych polityką i przeciwników udziału Stanów Zjednoczonych w wojnie wietnamskiej[23][24]. Biden wygrał wybory do Senatu na swoją pierwszą kadencję, zdobywając 55,41% wszystkich głosów[22]. Miał wtedy 29 lat, co czyni go piątym najmłodszym senatorem w historii Stanów Zjednoczonych. Sześciokrotnie z powodzeniem ubiegał się o reelekcję[25] i jest najdłużej urzędującym senatorem z Delaware w historii[7]. Menedżerką kampanii Joego Bidena była jego siostra – Valerie Biden Owens, odpowiedzialnym za sprawy finansowe był Jimmy Biden, natomiast funkcję koordynatora wolontariatu pełnił Francis Biden[24].
Działalność
Był członkiem Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych i Senackiej Komisji ds. Sądownictwa[23]. Z tego okresu wywodzi się jego długoletnia przyjaźń z późniejszym senatorem Partii Republikańskiej, Johnem McCainem, wówczas oficerem łącznikowym marynarki przy Senacie[26]. Od 1987 do 1995 był przewodniczącym Senackiej Komisji ds. Sądownictwa. W latach 2001–2003 i 2007–2009 przewodniczył Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych[7].
W 1987 wyróżnił się w czasie przesłuchania Roberta Borka, kandydata prezydenta Ronalda Reagana do Sądu Najwyższego. W tym samym roku zdecydował się kandydować na prezydenta. Wycofał się jeszcze w tym samym roku[23]. Następnie przez 7 miesięcy był nieobecny w Senacie z powodu tętniaka mózgu[23]. W tym czasie przeszedł dwie operacje[25]. W 1990 przedstawił wczesny projekt ustawy, który do 1994 stał się projektem Violence Against Women Act. Jej celem było zwalczanie przemocy domowej i napastowania seksualnego[7]. Między innymi za sprawą starań Bidena ustawa została przegłosowana w Kongresie i podpisana przez prezydenta Billa Clintona[23]. Był też twórcą ustawy Violent Crime Control and Law Enforcement Act, kształtującej prawo związane z policją, sądownictwem i więziennictwem[27]. W 2002 zagłosował za interwencją amerykańską w Iraku. Później nazywał tę decyzję błędem[28] i wielokrotnie krytykował amerykańskie działania militarne na terenie Iraku[7].
Wybory prezydenckie w 1988
W 1987 ogłosił chęć udziału w wyborach prezydenckich w 1988 roku[23]. W trakcie prawyborów Partii Demokratycznej oskarżono go o plagiat przemówienia lidera brytyjskiej Partii Pracy Neila Kinnocka, co w mediach stało się głównym przedmiotem dyskusji związanej z kampanią Bidena[29]. Zarzucano mu również zmyślenie historii o przodkach pracujących w kopalni węgla[23]. Dalsza krytyka skłoniła go do zwołania konferencji prasowej, w trakcie której przyznał się do splagiatowania swojego artykułu prawniczego napisanego w trakcie studiów. Według jego relacji, źle rozumiał wówczas prawo do cytowania i podawania źródeł[30]. Biden wycofał się z kandydatury po trzech miesiącach[7], jeszcze przed pierwszymi wyborami stanowymi[23], a w czasie rozstrzygającego spotkania komitetu krajowego partii otrzymał tylko dwa głosy delegatów[22].

Wybory prezydenckie w 2008
31 stycznia 2007[7] Biden rozpoczął kampanię wyborczą przed wyborami prezydenckimi w 2008[31]. 1 sierpnia 2007 wydano jego pamiętnik Promises to Keep: On Life and Politics[7]. Gdy w prawyborach Partii Demokratycznej w stanie Iowa zdobył mniej niż 1% głosów, postanowił wycofać się z wyborów[23], co uczynił 3 stycznia 2008[7]. Zaimponował jednak swoją wiedzą Barackowi Obamie, któremu zaczął doradzać w kwestiach bezpieczeństwa narodowego i polityki zagranicznej. Gdy Obama wygrał prawybory, poprosił Bidena, aby kandydował u jego boku na wiceprezydenta[23].
23 sierpnia 2008 oficjalnie ogłoszono, że kandydatami Partii Demokratycznej w wyborach prezydenckich w 2008 będą Barack Obama na prezydenta i Joe Biden na wiceprezydenta. Ich przeciwnikami byli kandydaci Partii Republikańskiej: John McCain, ubiegający się o posadę prezydenta i Sarah Palin, ubiegająca się o urząd wiceprezydenta[7]. 4 listopada 2008 Barack Obama wygrał głosowanie powszechne na prezydenta, a Biden na wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych[7]. 15 grudnia obaj wygrali głosowanie w Kolegium Elektorów[22]. 15 stycznia 2009 Biden oficjalnie zrezygnował z urzędu senatora[7].
Wiceprezydent
Joe Biden zwyciężył w przeprowadzonych 4 listopada 2008 w wyborach wiceprezydenckich[32]. Lista wyborcza Partii Demokratycznej, na której znaleźli się: Barack Obama[33] (kandydat na prezydenta) i Joe Biden[33] (kandydat na wiceprezydenta) zdobyła 69 456 897 głosów, uzyskując tym samym największe poparcie w historii wyborów prezydenckich w Stanach Zjednoczonych[34]. 20 stycznia 2009 został zaprzysiężony na urząd wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych przez Johna Paula Stevensa[35], zostając tym samym pierwszym katolikiem pełniącym ten urząd[36]. 7 lutego wygłosił swoją pierwszą przemowę na konferencji bezpieczeństwa w Niemczech[7]. W dniach 20–21 października 2009 złożył wizytę w Polsce. Tematem rozmów z polskimi władzami była kwestia obrony rakietowej[37].
1 września 2010 przewodził ceremonii w Iraku, która formalnie kończyła amerykańską interwencję[7]. Podczas uroczystości Joe Biden powiedział: „Wyzwalanie Iraku zakończyło się, ale amerykańskie zaangażowanie będzie kontynuowane w ramach operacji «Nowy Świt»”[38][39]. Kiedy w latach 2008–2012 wojska amerykańskie stopniowo opuszczały Irak, Joe Biden ośmiokrotnie odwiedził to państwo[40].
6 listopada 2012 Barack Obama i Joe Biden zostali wybrani na kolejną kadencję, pokonując w wyborach prezydenckich kandydatów Partii Republikańskiej: Mitta Romneya na prezydenta i Paula Ryana na wiceprezydenta[20][41]. Lista wyborcza Partii Demokratycznej, na której znalazł się Joe Biden zdobyła wówczas 65 915 795 głosów[34]. 20 stycznia 2013 został zaprzysiężony przez sędzię Sądu Najwyższego, Sonię Sotomayor, na stanowisko wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych[42].
2 października 2014 w Cambridge w stanie Massachusetts zarzucił Turcji, Zjednoczonym Emiratom Arabskim i innym krajom Bliskiego Wschodu, że przypadkowo wzmocniły terrorystyczną organizację Państwo Islamskie, swoimi działaniami mającymi na celu wspomagać opozycję w Syrii, walczącą przeciwko prezydentowi Baszszarowi al-Assadowi[43]. Dwa dni później w rozmowie telefonicznej przeprosił za te słowa prezydenta Turcji Recepa Tayyipa Erdoğana[7].
21 października 2015 ogłosił, że nie zamierza ubiegać się o prezydenturę w wyborach w 2016[7]. Kilka tygodni przed podjęciem decyzji Joe Biden organizował w swoim domu spotkania, w czasie których sprawdzał, czy uda mu się zdobyć wystarczającą ilość pieniędzy na prowadzenie kampanii[44]. Okazało się wówczas, że ówczesny wiceprezydent nie był w stanie uzyskać odpowiedniej liczby sponsorów, dzięki którym mógłby wystartować w wyborach prezydenckich[44]. Niektórzy komentatorzy twierdzili, że Joe Biden podjął decyzję o niestartowaniu w wyborach w „ostatniej chwili”[45].
12 stycznia 2017 prezydent Barack Obama odznaczył go Prezydenckim Medalem Wolności, co miało być dla Bidena niespodzianką[46]. 1 lutego Joe wraz ze swoją żoną Jill założyli fundację Biden Foundation, której celem było wspieranie inicjatyw politycznych i społecznych popieranych przez Bidena[7].
Po odejściu z urzędu Joe Biden, wraz z Jill Biden, założył organizację charytatywną Biden Cancer Initiative, która za swój cel stawiała wspieranie wczesnego wykrywania raka i badań nad lekarstwem na raka. Zainspirowała ich do tego śmierć syna Beau, który cierpiał na tę chorobę[28].
Kampania wyborcza roku 2020
Początek kampanii
Media spekulowały o możliwości startu Bidena w wyborach prezydenckich w 2020 jeszcze przed rozpoczęciem przez niego kampanii. Od marca 2019 sondaże, prowadzone początkowo tylko przez związany z Demokratami ośrodek sondażowy Public Policy Polling, wykazywały dużą przewagę Bidena nad urzędującym prezydentem Donaldem Trumpem[47]. Od października 2019 prowadził też w sondażach prawyborczych[48]. 25 kwietnia 2019 oficjalnie ogłosił swoją kandydaturę w prawyborach prezydenckich Partii Demokratycznej w 2020[28].
W czasie kampanii zarzucał prezydentowi Trumpowi, że wprowadzone przez niego cięcia podatkowe dla najbogatszych Amerykanów i jego polityka gospodarcza zwiększają nierówności ekonomiczne w kraju i zapowiedział, że jako prezydent wycofałby się z obniżek podatków dla najbogatszych wprowadzonych w trakcie prezydentury Trumpa[49].
Rola w skandalu ukraińskim
W czasie kampanii wyborczej prezydent Trump publicznie oskarżał Joego Bidena i jego syna Huntera o korupcję, wymuszenia i podstępne eksploatowanie innych państw. Zarzucił Bidenowi, że gdy był on wiceprezydentem, pod groźbą wstrzymania 1 miliarda dolarów pomocy finansowej dla Ukrainy, doprowadził do dymisji ukraińskiego prokuratora generalnego Wiktora Szokina, prowadzącego śledztwo w sprawie działalności Burisma Holdings – przedsiębiorstwa, w którym Hunter pracował. W niektórych wpisach na Twitterze Trump cytował Petera Schweizera[50].
Joe Biden nazwał zarzuty Trumpa bezzasadnymi i politycznie motywowanymi[51]. Część mediów, na przykład agencja prasowa Bloomberg, stwierdziła, że nie ma żadnych dowodów ani na popełnienie wykroczenia przez Huntera Bidena, ani na naciski rządu amerykańskiego na rząd ukraiński w związku ze śledztwem w sprawie Burisma Holdings[50]. USA Today podało z kolei, że powodem nacisków ze strony Bidena na odwołanie ukraińskiego prokuratora generalnego Wiktora Szokina, nie było jego śledztwo w Burisma Holdings, tylko zbyt małe zaangażowanie w walce przeciwko korupcji wśród klasy politycznej Ukrainy[52].
W maju 2020 roku ukraiński polityk Andrij Derkacz udostępnił prokuraturze i mediom nagrania wykonane przez ukraiński rząd, z rozmów Joego Bidena z prezydentem Petrem Poroszenką potwierdzające postawione wcześniej zarzuty[53].
Ostatecznie to Trump został postawiony w stan oskarżenia w związku z zarzutem próby wymuszenia na ukraińskim rządzie śledztwa w sprawie Bidenów[54].
14 października New York Post wypuścił artykuł zawierający nie tylko nowe dowody dotyczące domniemanej korupcji i wymuszeń Joego Bidena względem Ukrainy w czasie gdy był wiceprezydentem, ale również udostępnienia przez niego swoich kontaktów i relacji chińskim oligarchom[55][56]. W ramach domniemanej współpracy syn Joego Bidena – Hunter Biden, objął 10% udziałów i pozycje w zarządzie jednej z największych chińskich firm energetycznych, BHR[57]. Niedługo później prawnik Huntera Bidena oficjalnie potwierdził te doniesienia[58].
Przebieg prawyborów

Joe Biden nieustannie prowadził w ogólnokrajowych sondażach sprzed Iowa caucus[59]. Ustąpił jednak Berniemu Sandersowi, gdy po prawyborach w Iowa zajął czwarte miejsce, za Sandersem, Petem Buttigiegem i Elizabeth Warren[59]. Udało mu się objąć prowadzenie pod względem liczby oddanych głosów dopiero po czwartym głosowaniu – w stanie Karolina Południowa[60]. Było to jego pierwsze zwycięstwo w owym roku[59]. Nadal jednak ustępował Sandersowi pod względem liczby pozyskanych delegatów[59]. Udało mu się wyjść na prowadzenie (zarówno pod względem liczby głosów, jak i pod względem liczby pozyskanych delegatów) po superwtorku – zwyciężył w Alabamie, Arkansas, Maine, Massachusetts, Minnesocie, Karolinie Północnej, Oklahomie, Wirginii, Teksasie i w Tennessee[59]. Następnie udało mu się wygrać w Idaho, Michigan, Missisipi, Missouri, Waszyngtonie, Arizonie, Florydzie, Illinois, Wisconsin, Alasce, Wyoming, Ohio, Kansas, Nebrasce, Oregonie, Hawajach, Dystrykcie Kolumbii, Indianie, Maryland, Montanie, Nowym Meksyku, Pensylwanii, Rhode Island, Dakocie Południowej, Guam, Wyspach Dziewiczych Stanów Zjednoczonych, Georgii, Wirginii Zachodniej, Kentucky, Nowym Jorku, Delaware, New Jersey, Luizjanie, Connecticut i na Portoryko[59][61].
11 sierpnia 2020 roku Biden ogłosił Kamalę Harris swoją kandydatką na urząd wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych w wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych w 2020 roku[62].
Publiczne poparcie
Joe Biden został oficjalnie kandydatem Partii Demokratycznej 18 sierpnia 2020[63]. Wielu jej członków poparło go publicznie, w tym trzech byłych prezydentów Stanów Zjednoczonych – Barack Obama[64], Bill Clinton[65] i Jimmy Carter[65] oraz dwóch wiceprezydentów – Al Gore[66] i Walter Mondale[67]. Oprócz tego część członków Partii Republikańskiej otwarcie wyraziło poparcie dla Joego Bidena. Wśród nich byli między innymi: Jeff Flake (były Senator Stanów Zjednoczonych z Arizony)[68], John Warner (były Senator Stanów Zjednoczonych z Wirginii)[69], Bill Weld (były Gubernator Massachusetts)[70], Rick Snyder (były Gubernator Michigan)[71], John Kasich (były Gubernator Ohio)[72]. Kandydaturę Bidena poparli też biznesmeni i bizneswomen: Meg Whitman (była dyrektor generalna eBay i Hewlett-Packard)[73], Mark Cuban (właściciel zespołu Dallas Mavericks)[74], Carly Fiorina (była prezes AT&T i Hewlett-Packard)[75], Reed Hastings (jeden z założycieli Netflixa)[76] oraz Howard Schultz (były dyrektor generalny Starbucks)[77]. Poparli go również aktorzy: Dwayne Johnson[78], Leonardo DiCaprio[79], Robert De Niro[80], Tom Hanks[80] oraz piosenkarze i piosenkarki: Cher[81], Taylor Swift[82], Justin Timberlake[79], John Legend[79] i Cardi B[79].
Wśród przywódców zagranicznych faworyzujących Joego Bidena w wyborach prezydenckich znaleźli się: Alberto Fernández (prezydent Argentyny)[83], Zoran Milanović (prezydent Chorwacji)[84], Sauli Niinistö (prezydent Finlandii)[85], Donald Tusk (były premier Polski, były przewodniczący Rady Europejskiej i przewodniczący Europejskiej Partii Ludowej)[86], Tony Blair (były premier Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej)[87], Guy Verhofstadt (były premier Belgii, przewodniczący frakcji Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy w Parlamencie Europejskim)[88] oraz David Cameron (były Premier Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej)[89].
Zwycięstwo w wyborach

Do 10 grudnia 2020 Dystrykt Kolumbii oraz wszystkie 50 stanów oficjalnie potwierdziło wyniki wyborów[90]. Joe Biden wygrał w głosowaniu powszechnym w: Kalifornii[91], Nowym Jorku[92], Illinois[93], Pensylwanii[94], Georgii[95][96], Michigan[97], New Jersey[98], Wirginii[99], Waszyngtonie[100], Massachusetts[101], Arizonie[102], Maryland[103], Minnesocie[104], Wisconsin[105], Kolorado[106], Connecticut[107], Oregonie[108], Nevadzie[109], Nowym Meksyku[110], na Hawajach[111], w New Hampshire[112], Rhode Island[113], Delaware[114], Dystrykcie Kolumbii[115], Vermoncie[116], Maine[117]. Ponadto Biden zdobył najwięcej głosów w skali kraju[118] i najwięcej w historii wyborów prezydenckich w Stanach Zjednoczonych (zdobył 81 282 896 ważnych głosów)[119][120].
Zwycięstwa Bidenowi pogratulowali m.in.: Justin Trudeau, Mun Jae-in, Binjamin Netanjahu, Narendra Modi, Angela Merkel, Tsai Ing-wen, Imran Khan, Boris Johnson, Emmanuel Macron, Kiriakos Mitsotakis, Alexander De Croo[121][122]. Był pierwszym kandydatem, który pokonał urzędującego prezydenta od wyborów z 1992, kiedy Bill Clinton zwyciężył z Georgem H.W. Bushem. Inauguracja prezydentury ma nastąpić 20 stycznia 2021[1]. W dniu objęcia urzędu, w wieku 78 lat, będzie najstarszym w historii amerykańskim prezydentem (poprzednim był Ronald Reagan, który zakończył urzędowanie, mając 77 lat)[123]. Będzie także drugim (po Johnie F. Kennedym) katolikiem na tym stanowisku[124].
12 listopada 2020 Biden wskazał Rona Klaina jako kandydata na stanowisko szefa personelu Białego Domu po objęciu urzędu prezydenckiego[125]. 23 listopada 2020 nominował Avril Haines na dyrektor Wywiadu Narodowego[126], Lindę Thomas-Greenfield na stanowisko ambasador Stanów Zjednoczonych przy Organizacji Narodów Zjednoczonych[126], Alejandro Mayorkasa na sekretarza bezpieczeństwa krajowego[126] i Antony’ego Blinkena na sekretarza stanu[127], a tydzień później Janet Yellen na sekretarz skarbu[128]. 7 grudnia poinformował o nominacji Xavierra Becerry na sekretarza zdrowia i opieki społecznej[129], dzień póżniej nominował Lloyda Austina na sekretarza obrony narodowej[130]. 10 grudnia nominował Toma Vilsacka na stanowisko sekretarza rolnictwa[131], Marcię Fudge na sekretarz urbanizacji Stanów Zjednoczonych[131], a Denisa McDonougha na sekretarza spraw weteranów[131].
14 grudnia 2020 Kolegium Elektorów wybrało Joego Bidena na prezydenta Stanów Zjednoczonych[132]. 7 stycznia 2021 Kongres Stanów Zjednoczonych zatwierdził wyniki wyborów prezydenckich w 2020 roku i uznał Joego Bidena prezydentem elektem Stanów Zjednoczonych[133].
Wyniki wyborów
Poniżej wymienione zostały wybory, w których Joe Biden wziął czynny udział.
Rok | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik[22] | |
---|---|---|---|---|---|
1970 | Partia Demokratyczna | Rada Hrabstwa New Castle | nr 4 | 10 573 (55,41%)![]() | |
1972 | Senat Stanów Zjednoczonych | Delaware | 116 006 (50,48%)![]() | ||
1978 | 93 930 (57,95%)![]() | ||||
1984 | 147 831 (60,11%)![]() | ||||
Prawybory prezydenckie Demokratów | – | 1 (0,03%)![]() | |||
1988 | 2 (0,05%)![]() | ||||
1990 | Senat Stanów Zjednoczonych | Delaware | 112 918 (62,68%)![]() | ||
1996 | 165 465 (60,04%)![]() | ||||
2002 | 135 253 (58,22%)![]() | ||||
2008 | Prawybory wiceprezydenckie Demokratów | – | ![]() | ||
Prawybory prezydenckie Partii Demokratycznej | 81 623 (0,22%)![]() | ||||
Senat Stanów Zjednoczonych | Delaware | 257 539 (64,69%)![]() | |||
Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych | – | 365 (67,84%)![]() | |||
2012 | Prawybory wiceprezydenckie Demokratów | ![]() | |||
Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych | 332 (61,71%)![]() | ||||
2020 | Prawybory prezydenckie Partii Demokratycznej | 3558 (74,92%)![]() 18 431 136 (51,48%) | |||
Prezydent Stanów Zjednoczonych | – | 306 (56,88%)![]() | |||
81 283 495 (51,38%)![]() |
Kontrowersyjne wypowiedzi
Biden jest często krytykowany w USA za tendencję do wpadek językowych i gaf, czasem wykazujących brak wrażliwości rasowej[136]. Całe artykuły poświęcone jego gafom były publikowane między innymi w tygodniku „Time” (Top 10 Joe Biden Gaffes)[137], dziennik „The Guardian” (‘Iam a gaffe machine’: a history of Joe Biden’s biggest blunders)[138] i tygodnik „Newsweek” (Joe Biden’s biggest gaffes: quotes, blunders that could hurt a 2020 presidential campaign)[139].
W 2007 w czasie swojej kampanii wyborczej przed wyborami prezydenckimi w 2008 nazywał jednego ze swoich konkurentów, Baracka Obamę, pierwszym mainstreamowym Afroamerykaninem, który jest elokwentny, bystry, czysty i dobrze wygląda. Jego słowa zostały odebrane jako przejaw braku wyczucia[31].
W 2010, gdy jako wiceprezydent wraz z prezydentem Barackiem Obamą uczestniczył w konferencji prasowej dotyczącej służby zdrowia, wyszeptał do prezydenta słowa będące wyrazem zachwytu, ale i zawierające wulgaryzm. Wypowiedziane przez niego zdanie było często komentowane w mediach[140].
W 2019 w czasie spotkania z przedstawicielami Asian & Latino Coalition w Des Moines w Iowa powiedział: Biedne dzieci są tak samo inteligentne, tak samo utalentowane, jak białe dzieci. Po chwili dodał jak bogate dzieci, czarne dzieci, azjatyckie dzieci, nie chodziło mi o to, ale pomyślcie, jak o tym myślimy. Po raz kolejny zarzucono mu brak wyczucia[136]. W tym samym roku jego kontrkandydatka w prawyborach prezydenckich Kamala Harris określiła jego wzmianki o pracy z senatorami opowiadającymi się za segregacją mianem bolesnych[49].
Życie prywatne

Jako student w trakcie wczasów na Bahamach poznał Neilię Hunter, córkę właściciela małej i taniej restauracji[23]. Pobrali się 27 sierpnia 1966[7], gdy Biden był jeszcze studentem[23]. Razem mieli trójkę dzieci: Naomi Christinę, Roberta Huntera i Josepha Robinette’a „Beau” III, który wiele lat później został prokuratorem generalnym Delaware[7].
18 grudnia 1972[7], na kilka tygodni przed zaprzysiężeniem Bidena na pierwszą kadencję senacką, jego żona i dzieci mieli wypadek samochodowy, w trakcie podróży po świąteczną choinkę. Nelia i Naomi zginęły, a trzyletni Beau i dwuletni Robert Hunter trafili do szpitala. Biden przyznał, że rozważał wówczas popełnienie samobójstwa. W wychowywaniu dzieci pomagała mu od tej pory siostra Valerie, która wprowadziła się do niego na cztery lata[23]. Joe Biden został zaprzysiężony na senatora 5 stycznia 1973, przy łóżku szpitalnym Beau[7]. Nigdy nie przeprowadził się do Waszyngtonu jako senator. Dojeżdżał do Kongresu Stanów Zjednoczonych z Delaware pociągiem[31].
Dwa i pół roku po śmierci Neili, brat Joego Bidena umówił go na randkę w ciemno z Jill Jacobs, modelką i studentką ostatniego roku na wydziale języka angielskiego na University of Delaware. Jacobs i Joe Biden pobrali się 17 czerwca 1977[7]. Ich córka Ashley została pracownikiem socjalnym. Gdy Joe Biden został wiceprezydentem, Jill była pierwszą drugą damą Stanów Zjednoczonych w historii, która pracowała zawodowo. Uczyła w tym czasie języka angielskiego w Northern Virginia Community College[23].
30 maja 2015 Beau Biden, zmarł w wieku 46 lat na nowotwór mózgu[7].
Jest katolikiem[141].
Przyjaźń z Johnem McCainem
Rodzina Bidena jest zaprzyjaźniona z rodziną zmarłego republikańskiego senatora, Johna McCaina[142]. Przyjaźń obu polityków zawiązała się w czasie wspólnych podróży w latach 70. XX wieku[26]. Biden został później powiernikiem córki senatora, Meghan, gdy jej ojciec zmagał się z tym samym nowotworem, na który dwa lata wcześniej zmarł syn Bidena[142]. Joe Biden był jedną z osób proszonych przez zmarłego McCaina o wygłoszenie mowy na jego pogrzebie[143].
Odznaczenia
- Medal Honoru Wyspy Ellis (USA) – 1992[144],
- Order Zwycięstwa Świętego Jerzego (Gruzja)[145],
- Order Krzyża Ziemi Maryjnej (Estonia) – 5 lutego 2004[146],
- Order Pakistanu (Pakistan) – 10 stycznia 2009[147],
- Medal za zaangażowanie (Irak) – 1 grudnia 2011[148],
- Prezydencki Medal Wolności z Wyróżnieniem (USA) – 12 stycznia 2017[46],
- Order Wolności (Ukraina) – 23 sierpnia 2017[149].
Przypisy
- ↑ a b Stefan Becket , Bo Erickson , Biden’s projected victory comes 48 years to the day after his first Senate win, cbsnews.com, 7 listopada 2020 [dostęp 2020-11-22] (ang.).
- ↑ Third time lucky: Biden’s journey to White House, bbc.com, 7 listopada 2020 [dostęp 2020-11-22] (ang.).
- ↑ Richard Fausset , Pranshu Verma , Presidential Transition: Georgia Completes Full Recount, Reaffirming Biden’s Win, nytimes.com, 19 listopada 2020 [dostęp 2020-11-22] (ang.).
- ↑ Paul Steinhauser , Biden starts staffing up with senior White House announcements, foxnews.com, 17 listopada 2020 [dostęp 2020-11-22] (ang.).
- ↑ Charlotte Alter , Joe Biden and Kamala Harris Are TIME’s 2020 Person of the Year, time.com, 11 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-11] (ang.).
- ↑ a b Biden, Joseph Robinette Jr. (Joe) – Biographical Information, bioguide.congress.gov [dostęp 2019-09-16] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y Joe Biden Fast Facts, cnn.com, 3 lipca 2019 [dostęp 2019-09-18] (ang.).
- ↑ Patricia Talorico , A look at Joe Biden’s family tree, delawareonline.com [dostęp 2020-11-07] (ang.).
- ↑ Joey From Scranton: VP Biden’s Irish Roots, irishamerica.com, 20 marca 2013 [dostęp 2020-11-07] (ang.).
- ↑ Biden was mocked at school for stuttering and stammering, thenews.com.pk, 7 listopada 2020 [dostęp 2020-11-07] (ang.).
- ↑ Tom Murse , Biography of Joe Biden, Former Vice President of the United States, thoughtco.com, 29 marca 2019 [dostęp 2020-04-29] (ang.).
- ↑ E.J. Dionne jr., Biden Admits Plagiarism in School But Says It Was Not ‘Malevolent’, „The New York Times”, 18 września 1987, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-04-29] (ang.).
- ↑ Josh Clark , Dave Roos , How Joe Biden Works, history.howstuffworks.com, 28 lipca 2020 [dostęp 2020-11-08] (ang.).
- ↑ Sanya Jain , 11 Things You May Not Know About Joe Biden, ndtv.com, 7 listopada 2020 [dostęp 2020-11-07] (ang.).
- ↑ High School Photos Of 26 Now-Famous Politicians, businessinsider.in, 8 listopada 2020 [dostęp 2020-11-07] (ang.).
- ↑ Photos: A look at Joe Biden’s hometown of Scranton, Pennsylvania, ydr.com, 22 października 2020 [dostęp 2020-11-07] (ang.).
- ↑ Tom Porter , 14 photos of 2020 presidential candidates when they were in high school, businessinsider.com, 28 maja 2019 [dostęp 2020-11-07] (ang.).
- ↑ Joe Biden, stutteringhelp.org [dostęp 2020-11-07] (ang.).
- ↑ Janet Hook , Joe Biden’s childhood struggle with a stutter: How he overcame it and how it shaped him, latimes.com, 16 września 2019 [dostęp 2020-11-07] (ang.).
- ↑ a b Małgorzata Wołoszyn , Wybory w USA. Joe Biden: sylwetka, program, partia, wiadomosci.gazeta.pl, 3 listopada 2020 [dostęp 2020-11-07] (pol.).
- ↑ Aleksandra Krzysztoszek , Wybory w USA: Joe Biden 46. prezydentem Stanów Zjednoczonych, euractiv.pl, 7 listopada 2020 [dostęp 2020-11-07] (pol.).
- ↑ a b c d e f Joe Biden, ourcampaigns.com [dostęp 2020-03-17] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Evan Osnos , The Biden Agenda, newyorker.com, 28 lipca 2014 [dostęp 2019-09-17] (ang.).
- ↑ a b Brian Naylor , Biden’s Road to Senate Took Tragic Turn, npr.org, 8 października 2007 [dostęp 2020-11-08] (ang.).
- ↑ a b Josh Sanburn , Top 10 American Political Prodigies, „The Time”, 14 października 2010, ISSN 0040-781X [dostęp 2019-09-18] (ang.).
- ↑ a b Mark Salter: John McCain and Joe Biden’s Friendship Shows Us How Politics is Supposed to Work (ang.). Time.com, 2020-10-28. [dostęp 2020-11-10].
- ↑ Nicholas Fandos , Joe Biden’s Role in ’90s Crime Law Could Haunt Any Presidential Bid, nytimes.com, 21 sierpnia 2015 [dostęp 2019-09-18] (ang.).
- ↑ a b c Kendall Karson , Joe Biden: Everything you need to know about the 2020 presidential candidate, abcnews.go.com, 12 września 2019 [dostęp 2019-09-17] (ang.).
- ↑ Joe Biden plagiarised Neil Kinnock speech, telegraph.co.uk, 23 sierpnia 2008, ISSN 0307-1235 [dostęp 2019-09-18] (ang.).
- ↑ E.J. Dionne jr., Biden Admits Plagiarism in School But Says It Was Not ‘Malevolent’, The New York Times, 18 września 1987 [dostęp 2019-09-18] (ang.).
- ↑ a b c Jennifer Ludden , Joe Biden: From Stutter To Power, npr.org, 23 sierpnia 2008 [dostęp 2019-09-19] (ang.).
- ↑ United States Presidential Election of 2008, britannica.com [dostęp 2020-11-08] (ang.).
- ↑ a b John L. Dorman , ‘We kept the republic!’ Democratic leaders – and Mitt Romney – congratulate Biden and Harris on their presidential election victory, businessinsider.in, 8 listopada 2020 [dostęp 2020-11-08] (ang.).
- ↑ a b Oma Seddiq , Biden breaks record with most votes won by any presidential candidate in US history, businessinsider.com.au, 5 listopada 2020 [dostęp 2020-11-08] (ang.).
- ↑ Joe Biden sworn in as 47th Vice President of US, news18.com, 20 stycznia 2009 [dostęp 2020-11-08] (ang.).
- ↑ Sue Pleming , Joe „O’Biden” plays up working-class, Catholic roots, reuters.com, 3 listopada 2008 [dostęp 2020-11-08] (ang.).
- ↑ Wiceprezydent USA w Polsce, wprost.pl, 21 października 2009 [dostęp 2020-11-08] (pol.).
- ↑ Biden marks transfer of U.S. command in Iraq, cnn.com, 1 września 2010 [dostęp 2020-11-08] (ang.).
- ↑ Biden: Wyzwalanie Iraku zakończone, przed nami „Nowy Świt”, rmf24.pl, 1 września 2020 [dostęp 2020-11-08] (pol.).
- ↑ Joe Biden: propuestas, hoja de vida, historia y perfil del candidato demócrata, estrelladigital.es, 2 listopada 2020 [dostęp 2020-11-08] (hiszp.).
- ↑ United States Presidential Election of 2012, britannica.com [dostęp 2020-11-08] (ang.).
- ↑ Sonia Sotomayor swears in Joe Biden for second term as vice president, nbclatino.com, 20 stycznia 2013 [dostęp 2020-11-08] (ang.).
- ↑ Photos: A look at Joe Biden through the years, stltoday.com, 8 listopada 2020 [dostęp 2020-11-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-08] (ang.).
- ↑ a b Wybory w USA. Wiceprezydent Joe Biden nie startuje w wyścigu o Biały Dom, rmf24.pl, 21 października 2015 [dostęp 2020-11-08] (pol.).
- ↑ Wiceprezydent Biden nie startuje w wyborach prezydenckich w 2016 r., wiadomosci.onet.pl, 21 października 2015 [dostęp 2020-11-08] (pol.).
- ↑ a b Jordyn Phelps , Meridith McGraw , VP Biden Awarded Presidential Medal of Freedom, abcnews.go.com, 12 stycznia 2017 [dostęp 2019-09-17] (ang.).
- ↑ Election 2020 – General Election: Trump vs. Biden, realclearpolitics.com [dostęp 2019-09-17] (ang.).
- ↑ 2020 Democratic Presidential Nomination, realclearpolitics.com [dostęp 2019-09-17] (ang.).
- ↑ a b Joe Biden zapowiada likwidację cięć podatkowych Trumpa, rp.pl, 28 czerwca 2019 [dostęp 2019-09-21] (pol.).
- ↑ a b Stephanie Baker , Zachary Mider , Daryna Krasnolutska , On Bidens and Ukraine, Wild Claims With Little Basis, bloomberg.com, 2019 [dostęp 2020-03-02] (ang.).
- ↑ Syn Joe Bidena odchodzi z zarządu chińskiej firmy, tvn24.pl, 14 października 2019 [dostęp 2020-04-29] (pol.).
- ↑ Camille Caldera , Fact check: Biden leveraged $1B in aid to Ukraine to oust corrupt prosecutor, not to help his son, usatoday.com [dostęp 2020-11-01] (ang.).
- ↑ Paul Sonne , Rosalind S. Helderman , Ukrainian lawmaker releases leaked phone calls of Biden and Poroshenko, washingtonpost.com, 19 maja 2020 [dostęp 2020-11-01] (ang.).
- ↑ Nicholas Fandos , Trump Acquitted of Two Impeachment Charges in Near Party-Line Vote, nytimes.com, 5 lutego 2020 [dostęp 2020-12-11] (ang.).
- ↑ Emma-Jo Morris , Gabrielle Fonrouge , Smoking-gun email reveals how Hunter Biden introduced Ukrainian businessman to VP dad, nypost.com, 14 października 2020 [dostęp 2020-11-01] (ang.).
- ↑ Hunter Biden: What was he doing in Ukraine and China?, bbc.com, 30 października 2020 [dostęp 2020-11-01] (ang.).
- ↑ James T. Areddy , What We Know About Hunter Biden’s Dealings in China, wsj.com, 4 października 2019 [dostęp 2020-11-01] (ang.).
- ↑ George Mesires , A Statement on behalf of Hunter Biden, dated October 13, 2019, medium.com, 13 października 2019 [dostęp 2020-11-01] (ang.).
- ↑ a b c d e f 2020 Democratic Presidential Nomination, 270towin.com [dostęp 2020-04-29] (ang.).
- ↑ 2020 Primary Election Results and Map, nbcnews.com [dostęp 2020-04-30] (ang.).
- ↑ Primaries & Caucuses, cnn.com [dostęp 2020-06-22] (ang.).
- ↑ Profile: Who is Kamala Harris?, bbc.com, 11 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-11] (ang.).
- ↑ Democrats nominate Joe Biden for president, vowing to end Trump ‘chaos’, euractiv.com, 19 sierpnia 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Obama endorses Joe Biden for president, bbc.com, 14 kwietnia 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ a b Seema Mehta , Former Presidents Clinton and Carter urge Americans to choose Joe Biden over Trump, latimes.com, 19 sierpnia 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Alex Woodward , Al Gore backs Joe Biden for 2020 election, independent.co.uk, 22 kwietnia 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Jeff Modisett , Statement by Bipartisan Group of 107 Former State Attorneys General in Support of the Biden-Harris Ticket, medium.com, 5 września 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Griffin Connolly , Retired Republican Senator Jeff Flake will vote for Biden over Trump and says GOP needs ‘a sound defeat’ in 2020 election, independent.co.uk, 28 kwietnia 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Former Sen. John Warner endorses Joe Biden, newsbreak.com, 1 marca 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Tim Reid , Exclusive: Biden garners more Republican endorsements, this time from ex-governors, reuters.com, 3 września 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Quint Forgey , Former GOP Michigan governor endorses Biden, calls Trump a ‘bully’, politico.com, 9 marca 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Andrew Solender , All The Republicans Who Have Endorsed Joe Biden For President, forbes.com, 27 września 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Carla Marinucci , Former GOP gubernatorial candidate Whitman endorses Biden at DNC, politico.com, 17 sierpnia 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Ian Swanson , Mark Cuban endorses Biden on Hannity: He 'actually wants to run a country’, thehill.com, 24 czerwca 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Veronica Stracqualursi , Former GOP candidate Carly Fiorina says she’ll vote for Biden, edition.cnn.com, 25 czerwca 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Michela Tindera , Here Are The Billionaires Backing Joe Biden’s Presidential Campaign, forbes.com [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Justine Coleman , Former Starbucks CEO Howard Schultz endorses Biden, thehill.com, 14 września 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Amanda Jackson , Dwayne ‘The Rock’ Johnson endorses Joe Biden and Kamala Harris, edition.cnn.com, 27 września 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ a b c d Neha Prakash , Who Celebrities Are Endorsing In the 2020 Presidential Election, marieclaire.com, 27 września 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ a b Marina Watts , From Robert De Niro to Cardi B these are the celebrities endorsing Joe Biden, newsweek.com, 11 września 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Cher campaigns for Joe Biden in most Cher way possible, metro.co.uk, 26 października 2020 [dostęp 2020-11-08] (ang.).
- ↑ Sandra Gonzalez , Taylor Swift endorses Joe Biden, edition.cnn.com, 7 października 2020 [dostęp 2020-10-08] .
- ↑ Martín Yapur , Alberto Fernández apuesta todo al triunfo de Joe Biden en Estados Unidos, ¿qué está en juego?, derechadiario.com.ar, 17 sierpnia 2020 [dostęp 2020-10-08] (hiszp.).
- ↑ Milanović napao Donalda Trumpa: „Sve je upropastio, potiče na mržnju i huška. To se mora reći”, dnevnik.hr, 30 września 2020 [dostęp 2020-10-08] (chorw.).
- ↑ Joonas Lehtonen , USA:n Sauli Niinistö, iltalehti.fi, 7 marca 2020 [dostęp 2020-10-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-08] (fiń.).
- ↑ Donald Tusk zabrał głos w sprawie amerykańskich wyborów. Wsparł jednego z kandydatów, wiadomosci.onet.pl, 2 lipca 2020 [dostęp 2020-10-08] (pol.).
- ↑ David Brennan , Tony Blair Says Joe Biden Must Offer More Than ‘Back to Normal’ to Defeat Trump: ‘You’ve Got to Recast Politics Completely’, newsweek.com, 11 marca 2020 [dostęp 2020-10-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-22] (ang.).
- ↑ Guy Verhofstadt, A win for @JoeBiden and @KamalaHarris would be a great start for new transatlantic relations, twitter.com, 12 sierpnia 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Peter Walker , David Cameron signals that he wants Joe Biden to beat Trump, theguardian.com, 17 września 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ Liz Stark , Ethan Cohen , All 50 states and DC have now certified their presidential election results, edition.cnn.com, 10 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-11] .
- ↑ Certificate of Ascertainment, archives.gov [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Presidential – General Election – November 3, 2020, elections.ny.gov [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Junta Electoral del Estado de Illinois certifica los resultados de las elecciones generales de 2020, telemundochicago.com, 4 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-12] (hiszp.).
- ↑ State Details, media.pa.gov, 24 listopada 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Election Night Reporting, results.enr.clarityelections.com [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Certificate of Ascertainment (Amendment and Re-certification), archives.gov, 7 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ 2020 Michigan Official General Election Results – 11/03/2020, mielections.us, 23 listopada 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Official General Election Results: U.S. President, nj.gov [dostęp 2020-12-07] (ang.).
- ↑ 2020 November General, results.elections.virginia.gov [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ November 3, 2020 General Election Results, results.vote.wa.gov, 24 listopada 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ 2020 President General Election, electionstats.state.ma.us [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ State of Arizona Official Canvass, azsos.gov, 24 listopada 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ 2020 Election Results, elections.maryland.gov, 4 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ State of Minnesota Canvassing Report, sos.state.mn.us, 24 listopada 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Statement of Canvass for President, Vice President and Presidential Electors – General Election, November 3, 2020, elections.wi.gov, 30 listopada 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Election Night Reporting, results.enr.clarityelections.com [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Hugh McQuaid , Election Turnout Breaks Records As Results Are Certified, ctnewsjunkie.com, 25 listopada 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ November 3, 2020, General Election – Abstract of Votes US President, sos.oregon.gov [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ U.S. Presidential – Nevada General Election 2020, silverstateelection.nv.gov, 3 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Federal, electionresults.sos.state.nm.us [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ GENERAL ELECTION 2020 – State of Hawaii – Statewide, elections.hawaii.gov, 19 listopada 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ State of New Hampshire – General Election – President and Vice-President of the United States, sos.nh.gov [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ 2020 General Election – Statewide summary, ri.gov, 30 listopada 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ 2020 General Election Report, elections.delaware.gov [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ General Election 2020 – Certified Results, electionresults.dcboe.org, 2 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Official report of the canvassing committee United States and Vermont statewide offices – general election, November 3, 2020, sos.vermont.gov [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ U.S. President by Congressional District, maine.gov [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ 2020 Presidential Election by State, thegreenpapers.com [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ Kate Sullivan , Jennifer Agiesta , Biden’s popular vote margin over Trump tops 7 million, cnn.com, 4 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-12] .
- ↑ Presidential election results: Live map of 2020 electoral votes, nbcnews.com [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- ↑ World leaders congratulate Joe Biden and Kamala Harris for election victory, france24.com, 8 listopada 2020 [dostęp 2020-11-24] (ang.).
- ↑ Melissa Quinn , Foreign leaders offer well wishes to Joe Biden and Kamala Harris after projected win, cbsnews.com, 7 listopada 2020 [dostęp 2020-11-24] (ang.).
- ↑ Josh Peter , Joe Biden will become the oldest president in American history, a title previously held by Ronald Reagan, USA TODAY, 5 listopada 2020 [dostęp 2020-11-22] (ang.).
- ↑ Caitlin O’Kane , Joe Biden to become the second Catholic president ever, following JFK, cbsnews.com, 12 listopada 2020 [dostęp 2020-11-22] (ang.).
- ↑ Ron Klain szefem personelu Białego Domu, wirtualnemedia.pl, 12 listopada 2020 [dostęp 2020-12-11] (pol.).
- ↑ a b c Wraca John Kerry, wywiadem pokieruje kobieta. Na nich stawia Biden, tvn24.pl, 23 listopada 2020 [dostęp 2020-12-11] (pol.).
- ↑ Antony Blinken prawdopodobnym sekretarzem stanu w administracji Bidena, forsal.pl, 23 listopada 2020 [dostęp 2020-12-11] (pol.).
- ↑ Była szefowa Fed ma stanąć na czele resortu finansów, tvn24.pl, 30 listopada 2020 [dostęp 2020-12-11] (pol.).
- ↑ Mógł być prokuratorem generalnym, zajmie się zdrowiem i szczepieniami Amerykanów, tvn24.pl, 23 listopada 2020 [dostęp 2020-12-11] (pol.).
- ↑ Emerytowany generał wyborem na sekretarza obrony w gabinecie Joe Bidena, tvn24.pl, 8 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-11] (pol.).
- ↑ a b c Jeff Zeleny , Kate Sullivan , Biden nominates Denis McDonough to lead VA, turning to another longtime Obama adviser, cnn.com, 10 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-11] (ang.).
- ↑ Joe Biden wybrany przez Kolegium Elektorów na prezydenta. „Kolejny raz rządy prawa, nasza konstytucja i wola narodu zwyciężyły”, tvn24.pl, 15 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-15] (pol.).
- ↑ Meg Wagner , Melissa Mahtani , Mike Hayes , January 6 electoral vote count and protest news, cnn.com, 6 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-07] (ang.).
- ↑ a b c d e Głosy delegatów.
- ↑ a b Nominacja.
- ↑ a b Gafa Bidena. „Biedne dzieci tak samo inteligentne, jak białe”, rp.pl, 9 sierpnia 2019 [dostęp 2019-09-21] (pol.).
- ↑ Top 10 Joe Biden Gaffes, content.time.com [dostęp 2019-09-21] (ang.).
- ↑ Luke O’Neil , ‘I am a gaffe machine’: a history of Joe Biden’s biggest blunders, theguardian.com, 25 kwietnia 2019 [dostęp 2019-09-21] (ang.).
- ↑ Shane Croucher , Joe Biden’s biggest gaffes: Quotes and blunders that could hurt a 2020 campaign, newsweek.com, 9 lutego 2019 [dostęp 2019-09-21] (ang.).
- ↑ Richard Adams , Joe Biden: 'This is a big fucking deal’, theguardian.com, 23 marca 2010 [dostęp 2019-09-21] (ang.).
- ↑ Joe Perticone , Joseph Zeballos-Roig , Joe Biden is running for president in 2020. Here’s everything we know about the candidate and how he stacks up against the competition., businessinsider.com, 13 września 2019 (ang.).
- ↑ a b Morgan Gstalter: Biden on McCain’s death: 'He never lost sight of what he believed most: Country First’ (ang.). The Hill. [dostęp 2020-11-20].
- ↑ Joe Biden’s full eulogy at John McCain’s memorial service (ang.). PBS / YouTube, 2018-08-30. [dostęp 2020-11-20].
- ↑ EIHS Medalists, medalists.eihonors.org [dostęp 2020-03-24] (ang.).
- ↑ Josh Rogin , Saakashvili honors Lieberman for bringing ‘Joe-mentum’ to Georgia’s cause, foreignpolicy.com, 14 stycznia 2011 [dostęp 2019-09-19] (ang.).
- ↑ Vabariigi President, president.ee [dostęp 2019-09-19] (est.).
- ↑ Hilal-i-Pakistan conferred on US VP-elect, nation.com.pk, 10 stycznia 2009 [dostęp 2020-03-24] (ang.).
- ↑ Day of Commitment Ceremony, afcent.af.mil [dostęp 2020-03-24] (ang.).
- ↑ Указ Президента України Про відзначення державними нагородами України громадян іноземних держав, zakon.rada.gov.ua, 23 sierpnia 2017 [dostęp 2020-03-24] (ukr.).
Linki zewnętrzne
|
|
|
|
|
- Joe Biden
- Amerykańscy adwokaci
- Amerykańscy samorządowcy
- Członkowie Senatu Stanów Zjednoczonych
- Demokraci (Stany Zjednoczone)
- Kandydaci Partii Demokratycznej na wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych
- Kandydaci w prawyborach prezydenckich Partii Demokratycznej w 2020 roku
- Senatorzy z Delaware
- Wiceprezydenci Stanów Zjednoczonych
- Kandydaci Partii Demokratycznej na prezydenta Stanów Zjednoczonych
- Ludzie roku tygodnika Time
- Odznaczeni Orderem Krzyża Ziemi Maryjnej
- Odznaczeni Orderem Zwycięstwa Świętego Jerzego
- Odznaczeni Prezydenckim Medalem Wolności
- Urodzeni w 1942