Joseph Lowell Gordon (ur. 18 lutego 1915, zm. 14 kwietnia 1978) – amerykański baseballista, który występował na pozycji drugobazowego przez 11 sezonów w Major League Baseball.
Gordon studiował na University of Oregon, gdzie w latach 1934–1935 grał w drużynie uniwersyteckiej Oregon Ducks; w 1934 grał również w futbol[1]. W 1936 podpisał kontrakt jako wolny agent z New York Yankees, w którym zadebiutował 18 kwietnia 1938 w meczu przeciwko Boston Red Sox[2][3][4]. Rok później po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd[3].
Jako zawodnik New York Yankees czterokrotnie zwyciężał w World Series i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem w 1942 roku[5]. Podczas II wojny światowej, w latach 1944–1945, służył w Siłach Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych[5]. W październiku 1946 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Cleveland Indians, z którym dwa lata później zwyciężył w World Series[5]. Po zakończeniu kariery zawodniczej był między innymi menadżerem Cleveland Indians, Detroit Tigers, Kansas City Athletics i Kansas City Royals, a także skautem w Los Angeles Angels[5][6]. Zmarł 14 kwietnia 1978 na zawał serca w wieku 63 lat[5]. W 2009 został wybrany do Galerii Sław Baseballu[7].
Nagrody i wyróżnienia
| Nagroda/wyróżnienie |
Lata |
Źródło
|
| MVP American League |
1942 |
[5]
|
| 9× All-Star |
1939, 1940, 1941, 1942, 1943, 1946, 1947, 1948, 1949 |
[3]
|
| 5× zwycięzca w World Series |
1938, 1939, 1941, 1943, 1948 |
[5]
|
| Baseball Hall of Fame |
od 2009 |
[7]
|
| Członkowie Baseball Hall of Fame |
|---|
| Miotacze |
|
|---|
| Łapacze |
|
|---|
| Pierwszobazowi |
|
|---|
| Drugobazowi |
|
|---|
| Trzeciobazowi |
|
|---|
| Łącznicy |
|
|---|
| Zapolowi |
|
|---|
| Menadżerowie |
|
|---|
Działacze
Pionierzy |
|
|---|
| Sędziowie |
|
|---|
|
