Johann Stangl (mykolog)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
mykolog |
Johann Stangl (ur. 3 lipca 1923 w Augsburgu, zm. 9 maja 1988 tamże) – niemiecki mykolog[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1937 do 1940 pracował jako stażysta ślusarz. W 1940 r. został powołany do wojska i walczył w armii niemieckiej aż do zranienia w 1944 r. Rana odniesiona na wojnie spowodowała jego trwałą niepełnosprawność. Od 1946 r. pracował w Stadtwerke Augsburg jako sprawozdawca techniczny, a później był inspektorem operacyjnym aż do przejścia na emeryturę w 1983 r.[1]
Praca naukowa[edytuj | edytuj kod]
Oprócz swojej pracy zawodowej Stangl był samoukiem mykologiem. Jego specjalnością były grzyby wielkoowocnikowe ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju Inocybe. Oprócz badań nad mykobiotą Stangl pracował także nad systematyką tego rodzaju, oznaczając i taksonomicznie porządkując wiele gatunków, a także po raz pierwszy opisując i nazywając kilka nowych. Dzięki swojej pracy Stangl został uznanym na całym świecie mykologiem. Dla uczczenia jego zasług jego nazwiskiem nazwano wiele taksonów, m.in.: Inocybe stangliana, Squamanita stangliana, Coprinus stanglianus. Jego publikacje za granicą są dowodem jego międzynarodowego uznania[1].
Stangl nie tylko zbierał grzyby i oznaczał je mikroskopowo, ale także sporządzał ich mikroskopowe rysunki i akwarele. Jego prace są przechowywane w Państwowym Zielniku w Monachium i stanowią ważną część lokalnych zbiorów. Kolejnym osiągnięciem Stangla jest rewizja zielnika Maxa Britzelmayra, który pracował nad mykobiotą okolic Augsburga w XIX wieku[1].
Najważniejszym opracowaniem Stangla jest dzieło Die Gattung Inocybe in Bayern. Oprócz tego jest autorem około 40 innych publikacji[1].
W naukowych nazwach opisanych przez niego taksonów dodawane jest jego nazwisko Stangl[2].