Przejdź do zawartości

Johann Adam Reincken

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johann Adam Reincken
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 grudnia (?) 1643 (data chrztu)
Deventer (?)

Data i miejsce śmierci

24 listopada 1722
Hamburg

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, organista

Johann Adam Reincken, także Jan Adams lub Jean Adam Reinken, Reinkinck, Reincke, Reinicke, Reinike[1] (ochrzczony 10 grudnia (?) 1643[a] w Deventer[1][2], zm. 24 listopada 1722 w Hamburgu[1][2][3]) − niemiecko-holenderski kompozytor i organista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jako miejsce jego pochodzenia podawano Wildeshausen koło Bremy, Wilshausen w Alzacji lub miejscowość o tej samej nazwie w Holandii[3]. W latach 1650–1654 pobierał nauki w Deventer u miejscowego organisty, Lucasa van Lennicka[1]. Od 1654 do 1657 roku był uczniem Heinricha Scheidemanna w Hamburgu[1]. Po powrocie do Deventer w 1657 roku został organistą miejscowego Berghkercke[1][3]. W 1658 roku ponownie wyjechał do Hamburga, gdzie został asystentem Scheidemanna, którego w 1663 roku zastąpił na stanowisku organisty kościoła św. Katarzyny[1][3] i w 1665 roku poślubił jedną z jego córek[2]. Należał do współtwórców powołanej w 1678 roku opery hamburskiej[1][2] i do 1685 roku był jednym z jej dyrektorów[1]. W 1705 roku pokonał ubiegającego się o posadę organisty kościoła św. Katarzyny Johanna Matthesona[1][2], który później wyrażał się o nim niepochlebnie[1].

Cieszył się sławą jednego z największych wirtuozów organów swoich czasów[1][3], a także pedagoga i konsultanta w zakresie budowy organów[3]. Przyjaźnił się z Dietrichem Buxtehudem i Johannem Theile[1]. Johann Sebastian Bach trzykrotnie odwiedzał Hamburg (1700, 1703, 1720), by słuchać gry Reinckena[1], sam też zdobył jego uznanie jako improwizator[1][3].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Należał do czołowych przedstawicieli północnoniemieckiej szkoły organowej[1][2]. Z jego twórczości zachowała się tylko część utworów: dwie fantazje chorałowe, osiem suit klawesynowych oraz zbiór sześciu sonat i suit na violę da gamba i basso continuo[2]. Największe znaczenie ma ten ostatni zbiór, wydany pod tytułem Hortus musicus. Zawarte w nim utwory posiadają starannie wycyzelowaną formę i oryginalny styl, poprzedza je przedmowa autora, zawierająca prezentację jego poglądów artystycznych[1]. Reincken połączył w Hortus musicus styl sonaty da chiesa i sonaty da camera, każda z 6 suit poprzedzona jest 3-częściową sonatą[1].

  1. Podawana jest też data 26 kwietnia 1623[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 354–355. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f g Joseph P. Swain: Historical Dictionary of Baroque Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 247–248. ISBN 978-0-8108-7824-2.
  3. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2959–2960. ISBN 0-02-865530-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]