Johann Christian Lobe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johann Christian Lobe
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1797
Weimar

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

27 lipca 1881
Lipsk

Instrumenty

skrzypce, flet

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, skrzypek, flecista, teoretyk

Johann Christian Lobe (ur. 30 maja 1797 w Weimarze, zm. 27 lipca 1881 w Lipsku[1][2]) – niemiecki kompozytor, skrzypek, flecista i teoretyk muzyki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Gry na skrzypcach i flecie uczył się w rodzinnym Weimarze[1][2]. W latach 1808–1842 był członkiem weimarskiej kapeli książęcej, początkowo jako flecista, później jako skrzypek[1][2]. Po odejściu z dworu prowadził własną szkołę muzyczną[2]. W 1846 roku osiadł w Lipsku, gdzie redagował pisma „Allgemeine musikalische Zeitung” (1846–1848) i „Fliegende Blätter für Musik” (1855–1857)[1][2]. Później współpracował z czasopismem „Illustrierte Zeitung”[1][2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Skomponował opery Wittekind, Herzog von Sachsen (1819), Die Flibustier (1829), Die Fürstin von Granada, oder Der Zauberblick (1833), Der rote Domino (1835) i König und Pächter (1844), ponadto 2 symfonie, uwertury orkiestrowe, koncerty fletowe, utwory kameralne[2]. Jego twórczość kompozytorska ma jedynie lokalne znaczenie, zapisał się jednak w historii muzyki jako teoretyk[1]. Opublikował popularny podręcznik Lehrbuch der musikalischen Composition (4 tomy, 1850–1867), zawierający naukę harmonii, polifonii, technik wariacyjnych i poszczególnych form muzycznych[1]. Duże znaczenie mają także jego artykuły prasowe poświęcone współczesnym mu twórcom i wspominki, stanowiące świadectwo historyczne krystalizowania się idei romantycznych w muzyce[1].

Prace[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

  • Compositionslehre oder umfassende Lehre von thematische Arbeit (1844)
  • Lehrbuch der musikalischen Composition (4 tomy, 1850–1867)
  • Handbuch der Musik (b.d., wyd. 1926)
  • Katechismus der Musik (1851)
  • Aus dem Leben eines Musiker (1859)
  • Consonanzen und Dissonanzen (1869)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 398–399. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2160. ISBN 0-02-865529-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]