Justyn Febroniusz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 stycznia 1701 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 września 1790 |
| Biskup Trewiru | |
| Okres sprawowania |
2 grudnia 1748–2 września 1790 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
15 czerwca 1726 |
| Prezbiterat |
22 maja 1728 |
| Sakra biskupia |
16 lutego 1749 |
Justyn Febroniusz[1][2] właśc. Johann Nikolaus von Hontheim[3] (ur. 27 stycznia 1701 w Trewirze, zm. 2 września 1790 w Montquintin) – niemiecki biskup rzymskokatolicki, historyk i twórca poglądu zwanego febronianizmem.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 27 stycznia 1701 w Trewirze, jako syn Karla Caspara von Hontheim i Anny Margarety von Anethan. Początkową edukację odebrał od zakonników jezuickich, a następnie wstąpił na uniwersytety w Trewirze i Lowanium, gdzie studiował nauki prawne i teologię. Duży wpływ na ukształtowanie jego poglądów miały wykłady Espeniusa. W 1724 roku uzyskał stopień doktora prawa i postanowił odbyć podróż po Europie – odwiedził wówczas Republikę Zjednoczonych Prowincji, Niderlandy Austriackie i Królestwo Niemieckie, a na koniec udał się do Królestwa Włoch, gdzie spędził trzy lata[4].
15 czerwca 1726 został wyświęcony na diakona, a 22 maja 1728 otrzymał święcenia prezbiteratu[5]. Dzięki protekcji wuja, Hugo Fredericka von Anethana, został przyjęty do klasztoru kanoników św. Symeona w Trewirze. Sześć lat później został profesorem tamtejszego uniwersytetu, wykładającym digestę Justyniana. W latach 1738–1747 przebywał w Koblencji, gdzie wykładał w seminarium duchownym. Po powrocie do Trewiru (z powodu słabego zdrowia), został dziekanem kapituły św. Symeona[4]. 2 grudnia 1748 roku został mianowany biskupem pomocniczym Trewiru, a także biskupem tytularnym Myriophytonu. Sakrę biskupią przyjął 16 lutego 1749 roku[5]. Ponadto został mianowany wicekanclerzem uniwersytetu trewirskiego. W 1763 roku opublikował swoje najsłynniejsze dzieło „O stanie Kościoła i prawowitej władzy papieża rzymskiego księga pojedyncza ułożona ku zjednoczeniu rozszczepionych w religii chrześcijan”[6], w którym zawarł tezy febronianizmu[4].
W 1778 roku zwrócił się z prośbą o nominację na biskupa sufragana diecezji trewirskiej i została ona rozpatrzona pozytywnie. Jednocześnie zrezygnował z funkcji dziekana kapituły św. Symeona. Około dwa lata przed śmiercią odrzucił głoszone przez siebie tezy febronianizmu[4]. Zmarł 2 września 1790 w Montquintin (współcześnie Luksemburg)[3].
Dzieła[edytuj | edytuj kod]
Lista[4]:
- De jurisprudentia naturali et summo imperio (1724)
- Historia Trevirensis diplomatica et pragmatica (1750)
- Normæ studiorum pro universitate Trevirensi et gymnasio Confluentino (1751)
- Prodromus historiæ Trevirensis (1757)
- Argumenta psalmorum et canticorum (1759)
- O stanie Kościoła i prawowitej władzy papieża rzymskiego księga pojedyncza ułożona ku zjednoczeniu rozszczepionych w religii chrześcijan (1763)
- Justinus Febronius abbreviatus et emendatus (1777)
- Justini Febronii commentarius in suam retractionem (1781)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Katarzyna Karaskiewicz. Prymasa Poniatowskiego potyczki w Akademii Krakowskiej. „Przegląd Historyczny”. 88/1, s. 68, 1997. Wydawnictwo DiG. ISSN 0033-2186. (pol.).
- ↑ Borys Przedpełski. Etatyzm na przykładzie austriackiego józefinizmu w epoce Oświecenia. „Rocznik Teologiczny”. LV/1-2, s. 169, 2013. Wydawnictwo Naukowe ChAT. ISSN 0239-2550. (pol.).
- ↑ a b Johann Nikolaus von Hontheim, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-04-15] (ang.).
- ↑ a b c d e Johannes Nicolaus von Hontheim. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2018-04-15]. (ang.).
- ↑ a b Bishop Johann Nikolaus (Febronius) von Hontheim. Catholic-Hierarchy. [dostęp 2018-04-15]. (ang.).
- ↑ Borys Przedpełski. Etatyzm na przykładzie austriackiego józefinizmu w epoce Oświecenia. „Rocznik Teologiczny”. LV/1-2, s. 164, 2013. Wydawnictwo Naukowe ChAT. ISSN 0239-2550. (pol.).