Johannes Jaroslaw Marcinowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Johannes Marcinowski)
Johannes Marcinowski

Johannes Jaroslaw Marcinowski (ur. 13 listopada 1868 we Wrocławiu, zm. 13 lutego 1935 w Tübingen-Waldhausen) – niemiecki lekarz psychiatra i psychoanalityk. Członek Wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego od 1919 do 1925 roku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1868 roku we Wrocławiu jako syn Johannesa Christlieba (1833–1884) i Anny Clary Wilhelmine (1850–1932)[1]. Jego ojciec był radcą stanu (Regierungsrat) i syndykiem (Landessyndikus)[2]. Miał młodszą siostrę Kati (1877–1955).

Uczęszczał do szkoły kadetów i zdobył stopień oficera, jednak podczas ćwiczeń wojskowych doznał urazu, który doprowadził do obustronnego płaskostopia. Otrzymał dożywotnią rentę; nie kontynuował kariery wojskowej i rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1894 roku otrzymał tytuł doktora nauk medycznych na podstawie sporządzonej pod kierunkiem Mikulicza-Radeckiego dysertacji poświęconej płaskostopiu (Zur Therapie des erworbenen Plattfusses. Ein neuer Stützaparatt für Plattfüsse)[3]. W 1899 przebywał w Paderborn[4]. Od 1901 roku praktykował jako neurolog w różnych ośrodkach, a od 1907 roku w założonym przez siebie sanatorium „Haus Sielbeck” pod Eutin w prowincji Holsztyn. Po zakończeniu I wojny kupił gospodarstwo w Heilbrunn koło Bad-Tölz, które przekształcił w prowadzoną przez siebie klinikę. Był jej dyrektorem do 1928 roku.

Johannes Marcinowski był jednym z pierwszych zwolenników psychoterapii w Niemczech[5]. Carl Gustav Jung zwrócił Freudowi uwagę na jeden z jego artykułów, a Freud odpisał Jungowi, że „otrzymał czarujący list od Marcinowskiego, w którym deklaruje się on jako nasz zażarty zwolennik i kompan w walce. Mówi mi że trzy [jego] następne artykuły będą w różnych miejscach publikowane. Próbuje nawiązać kontakt z naszą grupą i prosi o adresy”[6].

W swojej pracy O historii ruchu psychoanalitycznego (Zur Geschichte der psychoanalytischen Bewegung, 1914) Freud wymienił sanatorium Marcinowskiego jako pierwszą niemiecką instytucję która otworzyła swoje drzwi dla psychoanalizy[7]. Na 2. Kongresie Psychoanalitycznym w Norymberdze w 1910 roku Marcinowski wygłosił odczyt Sejunktive Prozesse als Grundlage der Psychoneurosen. Brał udział w Międzynarodowym Kongresie Psychoanalitycznym w Weimarze, 21 września 1911. Pod koniec 1911 roku został stałym korespondentem „Zentralblatt für Psycho-analyse”, a od 1913 do 1919 „Internationale Zeitschrift für (ärtzliche) Psychoanalyse”. Od 1919 członek Wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego (Wiener Psychoanalytischer Verein). Prawdopodobnie członek Niemieckiego Towarzystwa Psychanalitycznego[8]. Od tego samego roku członek monachijskiego Gesellschaft für angewandte Seelenkunde założonego przez Leonharda Seifa, ale razem z Hansem von Hattingbergiem i Viktorem von Gebsattelem zrezygnował rok później, ponieważ ich zdaniem Seif zbytnio oddalił się od pierwotnej koncepcji Freuda. W 1920 roku jego sanatorium odwiedziła Lou Andreas-Salomé[9].

Z czasem Marcinowski rozwinął własną formę psychoterapii. Publikował w „Zeitschrift für Menschenkunde” Hattinberga, w innych czasopismach medycznych i poświęconych psychoanalizie; rozdziały w zbiorze Der nervöse Mensch redagowanym przez Hattinberga i w publikacjach Wilhelma Stekla. Od 1928 roku mieszkał z rodziną w Tybindze-Waldhausen, gdzie prowadził razem z żoną Gustel, dyplomowaną pielęgniarką, swoją drugą klinikę[10]. Należał do Metapsychologische Gesellschaft w Monachium[11].

Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa z Helene Sophie Charlotte Rede (1870–1954) urodzili się bliźniacy Hans i Jaroslaw (1895) i córka Johanne Irmingard (1896). Ze związku z pielęgniarką Auguste (Gustel) Gramatzki (1883–1960) urodził się syn Heinz, a po zawartym z nią ślubie jeszcze trzech synów: Hans Jürgen, Wulfdietrich i Willi Gernot[1].

Zmarł 13 lutego 1935 w Tübingen-Waldhausen. Wspomnienie o nim autorstwa Stekla ukazało się na łamach „Psychotherapeutische Praxis”[12].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Zur Therapie des erworbenen Plattfusses: Ein neuer Stützapparat fuer Plattfuesse. Breslau: Schatzky, 1894
  • Zur Therapie des erworbenen Plattfusses. Ein neuer Stützapparat für Plattfüsses. Zeitschrift für orthopädische Chirurgie 4, ss. 68-103, 1895
  • Das Xeroform und seine Wirkung bei Ulcus corneæ. Therapeutische Monatshefte 12, s. 385, 1898
  • Selbstbeobachtungen in der Hypnose. Zeitschrift für Hypnotismus 9, 177-190, 1899
  • Sanatorium Insebald bei Paderborn. Dessau: Buchdruckerei Gutenberg, 1899
  • Zur Atropinbehandlung des Ileus. Münchner Medizinische Wochenschrift 47, s. 1492, 1900
  • Epileptisches Irresein nach Trauma; Diebstahl im Dämmerzustande. Ärztliche Sachverständigen Zeitung 6, ss. 408-411, 1900
  • Das Eukain B, „Deutsche Zeitschrift für Chirurgie”, 65 (5-6), 1902, s. 417–486, DOI: 10.1007/BF02791429.
  • Ein Fall von Vergiftung durch sogenannte Essigessenz. Ärztliche Sachverständigen Zeitung 8, 134 (1902)
  • Alexander Haig, Jaroslaw Marcinowski: Diät und Nahrungsmittel. O. Salle, 1903
  • Im Kampf um gesunde Nerven. Ein Wegweiser zum Verständnis und zur Heilung nervöser Zustände. Für Ärzte und Laien. Berlin: O. Salle 1904
    • Berlin, Verlag von Otto Salle, 1907 (3 Auflage) 151 ss.
    • 4. neu durchgeseh. Aufl. Berlin: Salle, 1911
  • Nervosität und Weltanschauung. Studien zur seelischen Behandlung Nervöser nebst einer kurzen Theorie vom Wollen und Können. Berlin: O. Salle, 1905
  • Die Bedeutung der Weltanschauungsprobleme in der Heilkunst. Zeitschrift für Psychotherapie und medizinische Psychologie 1, ss. 129–143, 1909
  • Nervosität und Weltanschauung. Studien zur seelischen Behandlung Nervöser nebst einer kurzen Theorie vom Wollen und Können. Zweite, völlig umgearbeitete Studie. Berlin: Verlag von Otto Salle, 1910
  • Zur Kasuistik der sexualen Aetiologie nervöser Symptome. Zeitschrift für Psychotherapie und medizinische Psychologie 2, ss. 30–38, 1910
  • Drei Romane in Zahlen. Ein Beitrag zur symbolischen Verwendung von Zahlen im Leben und im Traime. Zentralblatt für Psychoanalyse, medizinische Monatsschrift für Seelenkunde 2 (12), s. 619–638, 1912
  • Gezeichnete Träume. Zentralblatt für Psychoanalyse, 1912.
  • Der Mut zu sich selbst: Das Seelenleben des Nervösen und seine Heilung. Berlin: Otto Salle 1912
    • Berlin: Verlag von Otto Salle, 1925
  • Die Heilung eines schweren Falles von Asthma durch Psychoanalyse. Jahrbuch für psychoanalytische und psychopathologische Forschungen 5 ss. 529-620, 1913
  • Eine kleine Kriegsneurose. Internationale Zeitschrift für ärztliche Psychoanalyse 3, 1915
  • Ärztliche Erziehungskunst und Charakterbildung. Die sittlichenden Werte der psychoanalytischen Behandlung nervöser Zustände. Mchn., Reinhardt. 1916
  • Neue Bahnen zur Heilung nervöser Zustände. Ein Stück Lebenskunst für alle. Berlin: O. Salle, 1916
  • Zur Psychologie der Liebeswahl und des angeborenen Sexualcharakters. Imago 13, ss. 511–532, 1917
  • Zum Kapitel Liebeswahl und Charakterbildung. Imago: Zeitschrift fur Anwendung der Psychoanalyse auf die Geisteswissenschaften 5, 3, 1918
  • Die erotischen Quellen der Minderwertigkeitsgefühle. Zeitschrift für Sexualwissenschaft 4, ss. 313–321, 1918
  • A detailed Dream Analysis. Psyche and Eros 1, s. 140, 1920
  • Dreams, superstition, and neuroses. Psyche & Eros 2, ss. 192–202, 1921
  • Two Confinement Dreams of a Pregnant Woman. International Journal of Psycho-Analysis 2, s. 432-434, 1921
  • The saintly type. Psyche & Eros 3, ss. 4–7, 1922
  • Erotic element in sense of guilt. Journal of Sexology and Psychoanalysis 1, ss. 449–452, 1923
  • Zwei Entbindungsträume einer Schwangeren. Internationale Zeitschrift für Psychoanalyse 7, 1921
  • Die Gefühlszerrissenheit der neurotischen Psyche. Prien am Chiemsee, 1924
  • Probleme und Praxis der geschlechtlichen Aufklärung. Prien am Chiemsee: Anthropos-Verlag, 1924
  • Schuldgefühle. Prien am Chiemsee: Anthropos-Verlag, 1924
  • Minderwertigkeitsgefühle. Anthropos-Verlag Prien am Chiemsee, 1924
  • Mein Weg zu Gott: Suchen u. Finden aus meinem Leben, 1921
  • Mein erstes Begegnen mit Schrenck-Notzing. Zeitschrift fuer Parapsychologie 4, 188-192, 1929
  • Vom finalen und vom kausalen Denken in der Psychologie der Neurosen. Zentralblatt für Psychotherapie 8 (6), 331-340, 1935
Przekłady
  • I kampen för friska nerver. En vägvisare vid behandling och botande av nervösa tillstånd. Beijers Bokförlagsaktiebolag, 1905
  • Борьба за здоровые нервы. Москва, 1913
  • Нервность и миросозерцание; Очерки психичес. лечения нервнобольных. Москва, 1913
  • (přel. V. Dux) Pocity viny. Praha: B. Kočí, 1927
  • (přeložila Anna Hrubá) Nervosní člověk. X, Pocity méněcennosti. Praha: B. Kočí, 1927

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b H Bernhardt. Johann Jaroslaw Marcinowski (1868–1935) und sein Sanatorium Haus Sielbeck am Uklei. Psychoanalyse im klinischen Setting. – Mit einem Anhang: Freuds Briefe an Marcinowski, hg. von Gerhard Fichtner und Michael Schröter (S. 133–168). „Luzifer-Amor”. 24 (47), s. 133-68, 2011. PMID: 21598600. 
  2. ↑ Kurt von Eichborn: Der Zwölfer. Geschichte eines Breslauer Tabaks-Kollegiums. Breslau, 1913 s. 61
  3. ↑ Mikulicz. Die chirurgische Klinik und Poliklinik. „Chronik der königlichen Universität zu Breslau für das Jahr vom 1. April 1894 bis zum 31. März 1895”. 9, s. 51, 1895. 
  4. ↑ Zeitschrift für Hypnotismus (1899)
  5. ↑ Elke Mühlleitner. Johannes (Jaroslaw) Marcinowski W: International Dictionary of Psychoanalysis (red. Alain de Mijolla) ISBN 0-02-865994-5 s. 1011–1012
  6. ↑ Freud S, Jung CG. The Freud/Jung letters: The correspondence between Sigmund Freud and C. G. Jung. (William McGuire Ed., Ralph Manheim and R.F.C. Hull, Trans.). Princeton, NJ: Princeton University Press 1974, p. 231)
  7. ↑ Freud S. Zur Geschichte der psychoanalytischen Bewegung. Jahrbuch für Psychoanalyse, 6, 207-260 (1914) The history of the psychoanalytic movement. Authorized English translation by A.A. Brill (1917) s. 23[1]
  8. ↑ Chronik der Deutschen Psychoanalytischen Gesellschaft (1907 – 1958). dpg-psa.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)]. (niem.)
  9. ↑ Letter from Freud to Lou Andreas-Salomé, May 9, 1920. The International Psycho-Analytical Library, 89:101
  10. ↑ Elisabeth Roudinesco, Michel Plon: Wörterbuch der Psychoanalyse: Namen, Länder, Werke, Begriffe. Springer 2004 ISBN 3-211-83748-5 s. 697
  11. ↑ Bilder von Medien
  12. ↑ Stekel W. Johann Marcinowski †. Psychotherapeutische Praxis 2, s. 112 (1935)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Johannes_Jaroslaw_Marcinowski&oldid=73151773”