John Carpenter (lekkoatleta)
| ||||
| Data i miejsce urodzenia |
7 grudnia 1884 | |||
|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 czerwca 1933 | |||
| Wzrost |
184 cm | |||
| Dorobek medalowy | ||||
| ||||
John Conduit Carpenter (ur. 7 grudnia 1884 w Waszyngtonie, zm. 4 czerwca 1933 w Chicago[1]) – amerykański lekkoatleta, biegacz.
W 1908 roku na Olimpiadzie w Londynie doszło do incydentu w czasie defilady reprezentacji narodowych, gdy Amerykanie odmówili pochylenia sztandaru przed lożą królewską. Wywołany konflikt miał duży wpływ na zaostrzenie rywalizacji amerykańsko-brytyjskiej na Olimpiadzie, szczególnie w czasie finałowego biegu na dystansie 400 metrów[2].
Carpenter dostał się do finału, a w samym finale rywalizował z dwoma innymi Amerykanami (Williamem Robbinsem i Johnem Taylorem) oraz Brytyjczykiem Wyndhamem Halswellem. W wyścigu prowadził Robbins, za nim biegli Carpenter i Halswelle. Na ostatnim odcinku Halswelle podjął próbę wyjścia na prowadzenie i w czasie próby minięcia Carpentera został przez tego ostatniego zablokowany prawym łokciem. Najbliższy sędzia liniowy natychmiast przerwał wyścig. Zmierzony, pomimo przerwania wyścigu, czas prowadzącego Robbinsa wyniósł 47,8 sek[1][2].
Przerwanie wyścigu wywołało konflikt dyplomatyczny pomiędzy USA i Wielką Brytanią. Ostatecznie Amerykanie pogodzili się z decyzją sędziów, a wyścig powtórzono. Do powtórnego biegu nie dopuszczono Carpentera, a wówczas w geście solidarności wycofali się z niego także pozostali dwaj Amerykanie. Halswelle przystąpił do finałowego biegu[1][2] i ukończył go z czasem 50,2 sek. Jest to jedyny w historii igrzysk olimpijskich wyścig finałowy, w którym brała udział jedna osoba. Incydent przyczynił się jednak do zmiany przepisów, wprowadzono wówczas podział bieżni na odrębne tory[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c John Carpenter [online], olympedia.org [dostęp 2023-01-22] (ang.).
- ↑ a b c d Matthew Flash, Samotnie po olimpijskie „złoto” [online], Onet Sport, 5 lipca 2012 [dostęp 2012-07-25] (pol.).