John Ponsonby (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Ponsonby
ilustracja
generał major generał major
Data urodzenia

25 marca 1866

Data śmierci

26 marca 1952

Przebieg służby
Lata służby

18931939

Siły zbrojne

 British Army

Stanowiska

d-ca: 2 Brygady Gwardii, 40 Dywizji Piechoty

Główne wojny i bitwy

II wojna burska,
I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania) Mentioned in Despatches - ośmiokrotnie Komandor Orderu Leopolda (Belgia) Krzyż Wojenny (Belgia) (1914-1918) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wojenny 1914-1918 (Francja)

John Ponsonby (ur. 25 marca 1866, zm. 26 marca 1952) – brytyjski dowódca wojskowy, generał major British Army.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 marca 1866 w rodzinie brytyjskich arystokratów o długich tradycjach wojskowych. Najstarszy syn gen. mjr Henry'ego Ponsonby'ego (1825–1895) i Mary Bulteel – córki Johna Bulteela, wnuk gen. mjr Fredericka Cavendisha Ponsonby'ego (1783–1837) i lady Emily Bathurst – córki Henry;ego Bathursta, 3. hrabiego Bathurst, prawnuk Fredericka Ponsonby'ego, 3. hrabiego Bessborough i lady Henrietty Spencer, córki Johna Spencera, 1. hrabiego Spencer.

Do armii wstąpił w 1893. Jego chrztem bojowym był udział w pierwszej wojnie z plemieniem Ndebele w Zimbabwe w 1894. W 1898 wszedł w skład wojsk tłumiących powstanie w Ugandzie. W latach 1899–1902 brał udział w II wojnie burskiej i został wymieniony w sprawozdaniu. Walczył również podczas I wojny światowej, gdzie został ranny, siedmiokrotnie był wymieniony w sprawozdaniu. W 1915 objął dowodzenie nad 2 Brygadą Gwardii. W 1917 został dowódcą 40 Dywizji Piechoty. W 1918 otrzymał awans na generała majora (Major General). W 1939 zrezygnował z czynnej służby.

21 grudnia 1935 poślubił Mary Robley (1901–2003), córkę Thomasa Robleya[1]. Małżeństwo to nie doczekało się potomstwa.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mollie Ponsonby, The Independent (ang.) [dostęp 2011]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]